به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ انجمن‌های جامعه شناسی و روانشناسی سال‌های سال است که در سطح جامعه حضور دارند و با برگزاری نشست‌ها و پژوهش‌ها سعی در کاهش دادن میزان آسیب‌هایی دارند که به اجتماع وارد می‌شود، اما گاهی در بین عامه مردم و حتی قشر تحصلیکرده این موضوع به وجود می‌آید که اینگونه انجمن‌ها تا به حال چه کارهای مفید و مثمر ثمری را در راستای کمتر شدن تنش در جامعه انجام داده‌اند، در راستای شفاف کردن این موضوع گفتگویی را با دکتر سیدحسین سراج‌زاده، دکترای جامعه شناسی و رئیس انجمن جامعه شناسی ایران، داشتیم که در ادامه خواهید خواند:
سیدحسین سراج‌زاده در رابطه با نوع کارهایی که انجمن‌های علمی باید انجام دهند و همچنین شرح وظایف تعیین شده آنها به برنا چنین گفت: به‌طور کلی روند کاری انجمن‌های علمی به این صورت است که در رشته علمی خود که تخصص خودشان است سازماندهی حرفه‌ای را ایجاد کنند و کمک کنند تا ارتباطات علمی در آن رشته تقویت شود و شکل گیرد تا دستاوردهای خود را در آن زمینه در معرض افکار عمومی قرار دهند.
وی افزود: اما در عین حال تمامی این انجمن ها به اقتضای رشته خود مسئولیت های اجتماعی نیز دارند، مسئولیت های اجتماعی ایجاب می کند درباره مسائل و مشکلات جامعه نیز نشست و سخنرانی و بحث و گفتگو گذارند و تلاش کنند آخرین دستاوردهای علمی خود را به جامعه ارائه دهند.
رئیس انجمن جامعه شناسی ایران ادامه داد: در حل مشکلات و معضلاتی که برای جامعه به وجود می‌آید دو طیف می‌توانند این مشکلات را حل کنند، مردم که معمولا در قالب تشکل‌های مردم نهاد فعالیت دارند و دستگاه‌های دولتی که وظیفه و نقش سیاستگذاری را دارند، انجمن‌های علمی با ارتباطی که با این 2 طیف از جامعه برقرار می‌کنند سعی در کاهش میزان مشکلات و معضلات دارند و زمانی این موضوع اتفاق خواهد افتاد که تمامی دیدگاه های و پژوهش های صورت گرفته از سوی انجمن های علمی در اختیار آن ها قرار بگیرد و همچنین از سوی این دو طیف نیز مورد بحث و بررسی قرار گیرد تا به مرحله اجرا گذاشته شود.
سراج‌زاده در رابطه با این موضوع که آیا فعالیتی از سوی انجمن‌های علمی نظیر روانشناسی و جامعه‌شناسی وجود داشته که به‌صورت ملموس در جامعه احساس شود؟ گفت: به این دلیل که انجمن‌های علمی انجمن‌هایی هستند تحلیلی و نمی‌توانند مانند سمن‌ها و انجمن‌های مردم نهاد به‌صورت عملی دست به فعالیت های خیرخواهانه بزنند و اقداماتی را در راستای ریشه‌کن کردن مشکلات و معضلات جامعه به صورت عمل گرایانه انجام دهند، در نتیجه نمی‌توان به صورت ملموس فعالیت‌های آنها را حس کرد.
وی ادامه داد: نه در ایران بلکه در هیچ کجای دنیا نیز چنین انتظاری از انجمن‌های علمی نمی‌رود و حتی در اساسنامه انجمن‌های علمی نیز موردی در این رابطه وجود ندارد تا به صورت عملی وارد فاز اجرایی شوند، چیزی که از انجمن‌های علمی انتظار می‌رود این است که در وهله اول نسبت به مشکلات جامعه خود حساس باشند و در دستور کار مطالعات علمی خود قرار دهند و پس از مطالعات لازم به بحث و بررسی و در نهایت در اختیار سیاست‌گذاران جامعه بگذارند تا در جهت مرتفع ساختن مشکل به وجود آمده بر اساس مطالعه‌ای که بر روی آن انجام شده اقدامات لازم صورت گیرد.
این استاد دانشگاه افزود: در چارچوب‌هایی مانند کارشناسی معضلات و مشکلات و پژوهش در رابطه چالش‌هایی که در جامعه وجود دارد شاهد فعالیت‌های مثبت و روبه‌جلوی انجمن‌های علمی در داخل کشور بوده‌ایم و با ارائه برنامه‌ها و گزارش‌ها به دولت و سمن‌های مردم نهاد نیز تلاش‌ها و اقدامات لازم برای کاهش میزان این معضلات و مشکلات انجام گرفته است.
سراج‌زاده در پایان نیز افزود: البته گاهی اوقات نیز برنامه‌ها و گزارش‌ها به سمن‌ها و دولت که به عنوان مرجع سیاستگذاری فعالیت دارند، ارائه می‌شود اما در بسیاری از زمینه‌ها به این دلیل که به دیدگاه‌های کارشناسانه و علمی بها داده نمی‌شود در نتیجه هیچ اقدام مثبتی در راستای بهتر شدن اوضاع جامعه انجام نمی‌شود که باید دستگاه‌های اجرایی در برنامه‌های خود تجدیدنظر کنند و بیشتر به‌دنبال مرتفع ساختن مشکلاتی باشند که کار کارشناسی و علمی روی آن صورت گرفته باشد.