به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ پیشرفته و گسترده بودن خدمات درمانی در ایران در مقایسه با کشورهای همسایه و برتری نسبی این خدمات از لحاظ قیمتی در مقایسه با بسیاری ازکشورهای پیشرفته باعث شده تا بازار خدمات درمان و سلامت ایران مورد توجه شهروندان سایر کشورها قرار گرفته و شاخه جدیدی از گردشگری با عنوان گردشگری سلامت در کشور ظهور کند.
سعید امیریان کارشناس گردشگری سازمان مدیریت و برنامه ریزی این مطلب را در نشست تخصصی «مدیریت ریسک در گردشگری سلامت» که به همت پژوهشکده گردشگری پژوهشگاه برگزار شد، مطرح کرد.
او گردشگری پزشکی را یک فعالیت اقتصادی دانست که مستلزم تجارت در خدمات و مشارکت حداقل دو بخش پزشکی و گردشگری است و افزود: «گردشگری پزشکی در اغلب موارد شامل خدمات دندانپزشکی، جراحی زیبایی و سایر انواع جراحی ها است.»
امیریان در تعریف گردشگری سلامت گفت: «استفاده از خدماتی که به بهبود یا افزایش سلامتی و افزایش روحیه فرد منجر شده و در مکانی خارج از محل سکونت وی بیش از 24 ساعت به طول بینجامد گردشگری سلامت اطلاق می شود.»
او با اشاره به جریان حرکت بیماران از سوی کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه برای دریافت خدمات پزشکی تصریح کرد: «عامل تشدید کننده جریان های گردشگری پزشکی در سالهای اخیر پرداخت کننده سوم ، شامل کارفرما و یا بیمه است که بیماران را تشویق به یافتن خدمات پزشکی با قیمت های مناسب تر و سریع تر می کنند.»
او در تشریح ابعاد گردشگری پزشکی در ایران گفت: «سهم ایران از راه جذب این نوع گردشگر در سال 2012 تنها 350 میلیون دلار بوده است؛ یعنی در سال 2012 تنها 0/35درصد از درآمد جهانی گردشگری سلامت سهم ایران بوده و با این میزان درآمد، ایران ازنظر جذب گردشگر سلامت در رتبه 10 جهان قرار گرفته است.»
امیریان با اشاره به اهمیت گردشگری سلامت در ایران تصریح کرد: «پیشرفته و گسترده بودن خدمات درمانی در ایران در مقایسه با کشورهای همسایه و برتری نسبی این خدمات از لحاظ قیمتی در مقایسه با بسیاری از کشورهای پیشرفته باعث شده تا بازار خدمات درمان و سلامت ایران مورد توجه شهروندان سایر کشورها قرار گرفته و شاخه جدیدی از گردشگری با عنوان گردشگری سلامت در کشور ظهور کند.»
او در ادامه با بیان مواردی در خصوص ریسک و گردشگری گفت: «عمدتا نقص دانش ما از آینده است و ریسک هم بیشتر در آینده منتظر ماست ؛ ریسک و نا اطمینایی دقیقا از جایی شروع می شود که دانش به پایان می رسد.»
او با بیان اینکه ریسک نااطمینانی هایی با احتمالات و نتایج احتمالی مشخص و شناخته شده است به طبقه بندی ریسک با مقیاس کوچک و بزرگ ؛سیستماتیک و غیر سیستماتیک پرداخت.
امیریان با اشاره به بازتاب های نظری ریسک و عدم اطمینان درگردشگری گفت: «ریسک بیشتر به عنوان چیزی است که باید از آن اجتناب کرد ولی ریسک و نااطمینانی جزء جاذبه های گردشگری به ویژه گردشگری ماجراجویانه به حساب می آید.»
او در ادامه ریسک در گردشگری را شامل؛ ریسک های فردی برای گردشگران، مسئولیت ارایه دهندگان خدمات گردشگری، ریسک های مقصد و ریسک های اجتماعی دانست و با بیان مثال هایی از ریسک در گردشکری فردی به تشریح راه های پوشش ریسک برای گردشگران فردی، ریسک های مربوط به مقصد، ریسک اجتماعی و گردشگری و دولت ها و مدیریت ریسک پرداخت.
او با اشاره به ریسک در شرکت های گردشگری و انواع آن چهار راهکار اصلی برای مدیریت ریسک در سطح شرکت را دانش،تنوع،اعتماد، و بیمه دانست و گفت: «اصل مدیریت ریسک شامل چهار مرحله ؛شناسایی تهدیدهای ریز و درشت که شرکت ممکن است در آینده با آنها مواجه شود،تحلیل خطرات و ارزیابی میزان هزینه ای که هر ریسک ممکن است برای شرکت به بار بیاورد،تدوین استراتژی مواجه با هر ریسک احتمالی و طراحی اقدامات عملی برای مقابله با آن ومونیتور کردن خساراتی که یک ریسک به شرکت وارد کرده و اصلاح استراتژی ها و رویکردهای گذشته ، است.»