به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ یک سال و هفت ماه از زلزله 7/3 ریشتری که کرمانشاه را از خواب شیرین پراند، می‌گذرد. زلزله برای کرمانشاه فقط یک اتفاق زمین شناختی نبود، زلزله یک مسئله اجتماعی شد که زیست مردم را در استان کرمانشاه تحت تأثیر قرار داد. از همان روزهای آغازین زندگی مردم در مناطق زلزله‌زده از حالت روتین خودش خارج شد و صورتی تازه به خود گرفت. بعد از یک سال و نیم پس لرزه‌های اجتماعی زلزله کرمانشاه همچنان ادامه دارند و این مردم هنوز روی آرامش به خودشان ندیده‌اند. هر پس لرزه‌ای شکل تازه‌ای به خود می‌گیرد و ترس جدیدی به جان این مردم می‌اندازد. مردمی که همانطور که دیوار خانه هایشان ترک خورد، روانشان از بی مهری ها لرزید. پس لرزه های اتفاقاتی که در کرمانشاه افتادند هنوز هم که هنوز است ادامه دارند. اما با تمام اینها قلب کرمانشاه همچنان می تپد و زندگی با همه لنگیدن هایشان هنوز نفس می کشد.
بهبود وضعیت اشتغال در کرمانشاه پس از زلزله
زهرا حسنی، فعال اجتماعی، با بیان اینکه در یک سال و نیم گذشته وضعیت اشتغال در مناطق زلزله زده مناسب بوده است، به برنا گفت: «بعد از زلزله وضعیت اشتغال در مناطق زلزله زده کرمانشاه بهبود پیدا کرد، زیرا برای کارهای بازسازی، ساخت و ساز و آبادی مناطق به نیروهای مختلفی نیاز بود. این مناطق همچنین شغل پذیرتر هم شده است، زیرا به نیروهای مختلف نیاز است. اگر بیکاری هم در این مناطق به چشم می خورد، بیشتر بیکاری فصلی است.»
ترمیم وضعیت شغلی در منطقه های زلزله زده
وی وضعیت کسانی که معیشت و شغل شان در اثر زلزله از بین رفته است، اینگونه بیان کرد: «دامدارها، کشاورزان و مرغ داران بیشترین کسانی بودند که اشتغال آنها در اثر زلزله از بین رفت. دولت به این افراد اعتبار و یارانه داد و به مرور زمان توانستند که وضعیت شغلی خود را ترمیم کنند. در مناطق زلزله زده فعلا مشکل بیکاری وجود ندارد.»
مدارس بنای مستحکمی ندارند
وی وضعیت تحصیل کودکان را در مناطق زلزله زده اینگونه شرح داد: «هر چند وعده‌هایی مبنی بر بازسازی تمام مدارس در مناطق زلزله زده داده شده است، ولی هنوز مدارس در این مناطق بنای مستحکمی ندارند. بعد از زلزله آموزش و پرورش با کمک بهزیستی، سازمان های مردم نهاد و خود مردم تا حدود 80 درصد آموزش در شهر و روستا را به حالت عادی بگرداند. در این زمینه یکی از اقدامات مثمرثمری که صورت گرفت این بود که به بچه هایی که والدین خود را از دست داده بودند و یا آسیب های روحی و جسمی دیده بودند از طریق بازی درمانی کمک شد.»
زلزله های پی یاپی و روان ناآرام کودکان
وی با بیان اینکه، وضعیت بهداشتی و آموزشی کودکان در مناطق زلزله زده نیاز به رسیدگی بیشتری دارد، تصریح کرد: «مشکل اصلی کودکان بهداشت روان آنهاست در مناطق زلزله زده در یک سال و نیم گذشته به طور متوسط روزی چهار زلزله خفیف روی داده اند و همین بر روان کودکان تأثیری منفی بر جای گذاشته است. امنیت فکری و بهداشت روانی کودکان نیاز به مداخلات زیادی دارد. همچنین باید به بهداشت جسمی کودکان توجه شود، زیرا در مناطقی که هنوز ساخت و ساز صورت نگرفته است و مردم در هوای گرم در کانکس زندگی می کنند امکان شیوع سالک وجود دارد.»
افزایش ازدواج و تولد
حسنی در مورد وضعیت آسیب‌های اجتماعی بعد از زلزله در مناطق زلزله‌زده می‌گوید: «در ماه‌های اول بعد از زلزله چند مورد خودکشی روی داد، ولی بعد از آن وضعیت بهبود پیدا کرد و خودکشی تبدیل به اپیدمی نشد. طبق آماری که ثبت احوال کرمانشاه منشر کرده است، آمار ازدواج و تولد در مناطق زلزله زده 4 درصد افزایش پیدا کرده است.»
دولت به 70 درصد از تعهداتش عمل کرد
وی نبود بهداشت روانی را اصلی ترین مشکلی می داند که در مناطق زلزله زده هنوز وجود دارد: «با توجه به اینکه این منطقه هنوز نیاز به ساخت و ساز دارد و تعداد قابل توجهی از افراد هنوز نتوانسته اند خانه خود را بازسازی کنند، فشار روانی زیادی به مردم وارد می شود. حدود 90 هزار خانه در مناطق زلزله زده ساخته شده است و دولت به حدود 70 درصد از تعهدات خود در این مناطق عمل کرد. با این وجود بهداشت روانی مردم در مناطق زلزله زده هنوز نیاز به توجه بیشتری دارد و بهزیستی در این زمینه خوب عمل نکرده است. از نظر توجه به وضعیت روان مردم نیاز به مداخلات و کمک های بیشتری بود، زیرا در حال حاضر افسردگی و اضطراب بعد از زلزله در مردم به میزان زیادی مشاهده می شود، نشاط اجتماعی در مناطق زلزله زده به شدت پایین آمده است و مردم روحیه خوبی ندارند. این وضعیت نامناسب بهداشت روانی سبب ساز اتفاقات ناگواری در آینده می شود. جامعه ای که زلزله و پس لرزه های زیادی را پشت سر گذاشته است مستعد ابتلا به خشونت و افسردگی است. افسردگی و اضطرابی که در این مناطق وجود دارد، به مرور زمان به خشونت خانگی، خشونت بین فردی و خشونت علیه کودکان منجر می شود. وقتی از بهداشت روانی مردم حمایت نمی شود و مردمی که این تجربه وحشتناک را داشته اند به حال خود رها شده اند، نمی توان انتظار جامعه ای آرام داشت.»