به گزارش خبرگزاری برنا؛ پارک سیفیه از قدیمی‌ترین پارک‌های کشور به شمار می‌آید که امروزه محل تفریح بسیاری از گردشگران غیر بومی و همچنین بومی است، اما جالب اینجاست که این پارک در دوران اولیه ساخت خود، محلی کاملا خصوصی بود و اگر کسی بی اجازه وارد آن می شد، اگر جانش را نمی‌گرفتند، دست کم چند ضربه‌ای چوب فلک را نوش جان می‌کرد! سیف الدوله به جای اینکه اجازه استفاده از این مکان زیبا را به مردم عادی بدهد، بوستانی را در نزدیکی اراضی خود در شمال شرقی ملایر و در دامنه ی کوه احداث کرد که بعدها جزء همین پارک شد.
پس از درگذشت سیف الدوله، امیر مؤید (نوه سیف الدوله)، مقبره ای در پارک سیفیه ساخت تا این بنا محلی باشد برای آرامیدن مالک اصلی اش. این مقبره دارای چهار در ورودی است که بر بالای آنها با استفاده از آجر، نقش های زیبایی ایجاد شده است و سقفی گنبدی شکل دارد.
پارک سیفیه که امروز بیشتر به آن بوستان سیفیه گفته می شود، دو استخر، یک مسجد و یک ساختمان دارد که محل سکونت سیف الدوله بوده است. آب مورد نیاز این محل نیز از طریق احداث قنات‌هایی در نزدیکی آنجا توسط مقنیان یزدی تامین می‌شد که از کوه‌های اطراف به محوطه‌ی پارک انتقال داده می‌شد. بد نیست این را هم بدانید که مجموعه‌ی پارک و مقبره‌ی سیف الدوله تحت عنوان باغ ایرانی در فهرست آثار تاریخی و ملی ایران به ثبت رسیده است.
این پارک به شکل‌های صلیبی و بیضی ساخته شده است و وجود چنارهای کهنسال برای ایجاد سایه، حوضچه‌ها، آبنما و جنگل مصنوعی بر روی تپه‌ها و همچنین معماری کل مجموعه که توسط معماران بنام ایتالیایی در آن زمان ساخته شد فضایی زیبا را بوجود آورده است که گویی تکه‌ای از ایتالیا در غرب ایران جا مانده است.