بحران هویت فرزندان در سایه جراحی های پلاستیک والدین/ قبح ظاهربینی در جامعه ریخته است

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ گفتن اینکه ما پیشتاز عرصه جراحی‌های پلاستیک در دنیا هستیم حرف تازه‌ای نیست، ولی از اینکه این حجم بالا از جراحی‌های پلاستیک چه بلایی سر نسل‌های بعدی می‌آورد سخنی به میان نیامده است. ما با نسلی از کودکان مواجه هستیم که آنقدر با پدر و مادرهایشان فرق دارند که حس سرراهی بودن به آنها دست می‌دهد، زیرا ظاهری که دارند هیچ ربطی به پدر و مادرشان ندارد. بد نیست که هر بار که دستی به صورت‌مان می‌بریم از خودمان بپرسیم که این تغییرات چه تأثیری بر فرزندانی می‌گذارد که ظاهرشان با والدین‌شان غریبه است؟

در واکاوی تأثیری که جراحی‌های پلاستیک والدین بر فرزندان‌شان می‌گذارد گفت‌وگویی با یک جامعه‌شناس داشتیم که در ادامه می‌خوانید:

محمود حریرچی در مورد بلایی که جراحی‌های پلاستیک بر سر جامعه ایران آورده‌اند، گفت: «جراحی‌های پلاستیک باعث شده‌اند که همه آدم‌ها یک شکل شوند. این جراحی‌ها نشان دهنده این هستند که افراد از ظاهر خود رضایت ندارند. در کشور ما، به ویژه در نسل جوان ظاهربینی به میزان زیادی رواج پیدا کرده است. در حال حاضر بر طبق آمارهای منتشرشده رتبه اول جراحی‌های پلاستیک دنیا را در اختیار داریم. تب جراحی پلاستیک در کشور ما به حدی داغ است که بعضی از افراد برای انجام جراحی وام می‌گیرند.»

وی تأثیری را که جراحی والدین بر کودکان‌شان می‌گذارد، اینگونه ارزیابی کرد: «به دلیل جراحی‌هایی که صورت می‌گیرند بچه ها به میزان زیادی با والدین‌شان غریبه شده‌اند. والدین وقتی برای بچه‌ها نمی‌گذارند و به جای آن وقت‌شان را صرف ظاهرسازی می‌کنند. این ظاهربینی والدین آموزش‌های بدی به بچه‌ها می‌دهد. کودکان وقتی این حجم از ظاهربینی را در رفتار والدینشان می بینند، آنها را تقلید می کنند.»

این جامعه شناس با بیان اینکه، قبح ظاهربینی در جامعه ریخته است، اظهار کرد: «کار به جایی رسیده است که در جامعه برای ساختن ظاهر تبلیغ می شود. مفهوم لغت زیبا خیلی عمیق تر از این است که آن را برای ظاهر به کار برد. بچه‌ها این رفتارها را از کودکی یاد می‌گیرند و با این فکر زندگی می کنند که آنها هم وقتی بزرگ شدند جراحی های پلاستیک را در آینده انجام دهند. مردم در کشور ما سیرت زیبا را گم کرده‌اند. این مسئله به نسل های بعدی هم انتقال پیدا کرده است و آنها هم به دنبال آرایش ظاهر هستند.»

وی با تأکید بر اینکه، هویت در جامعه ما شکل ظاهری پیدا کرده است، تصریح کرد: «افراد برای معرفی خودشان از ظاهرشان استفاده می کنند. وقتی که اصلی ترین مبنای هویت افراد صورت زیبا باشد اولین چیزی که این وسط قربانی می شود اعتماد به نفس است. این نبود اعتماد به نفس به صورت محسوسی در کودکان، نوجوانان و جوانان نسل های اخیر مشاهده می شود. اعتماد به نفس این افراد به این بر می گردد که چقدر ظاهرشان را قبول دارند، و چون این نسل با ظاهر خودشان مشکل دارند اعتماد به نفس‌شان کم شده است. جراحی های پلاستیک باعث می شوند که در افراد بحران هویت شکل بگیرد. اولین پیامد این بحران هویت کاهش اعتماد به نفس است. فردی که اعتماد به نفس پائین دارد، هیچ وقت از زندگی‌اش راضی نیست.»

حریرچی با اشاره به اینکه، نسل جوان ما خودش را گم کرده است، افزود: «ما اطرافیانمان را با شکل هایی که دارند درونی می کنیم، اگر قرار باشد که شکل دائما تغییر کند یک سردرگمی برای فرد ایجاد می شود. کودکان نسبت به هویت خودشان و نسبت به هویت اطرافیانشان سردرگم می شوند و نمی توانند درک کنند که چرا اینهمه ظاهرها تغییر می کنند.»

وی ادامه داد: «با جراحی‌های پلاستیکی که والدین انجام می‌دهند اعتماد به نفس کودکان آسیب می‌بیند، کودک در مورد هویت والد دچار سردرگمی می‌شود و در نتیجه کودکان هویت خودشان را گم می‌کنند. این ظاهر بینی باعث می‌شود که نسل های بعدی پایبندی خود را به اصول اخلاقی از دست بدهند، زیرا تغییر چهره دائمی والدین باعث شده که هویت بچه‌ها خدشه‌دار شود. بچه‌ها با ارزش‌هایی مواجه می‌شوند که دائم در حال تغییر هستند و همین باعث می شود که شخصیت ناسازگاری داشته باشند.»