به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ در مهدکودک‌ها معمولا بعضی از کودکان سر سازگار ندارند و دائم در حال دعوا با دیگران هستند. این کودکان رفتاری بد و ناسازگار با اطرافیان خود دارند و همین تعامل با آنها را سخت می کند. به‌رغم اینکه در خیلی از موارد بزرگترها به این رفتار تند کودکان محل نمی‌دهند، اما پرخاشگری کودکان مسئله‌ای نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت.
در بررسی اینکه چه عواملی باعث می‌شوند که کودکان پرخاشگرتر شوند، گفت‌وگویی با یک روان‌شناس داشته ایم که در ادامه می خوانید:
شهرزاد شفیع‌زادگان، روان‌شناس، در مورد دلایل پرخاشگری کودکان به برنا گفت: «در بررسی پرخاشگری کودکان باید به سن، موقعیت، شدت و فراوانی آن رفتار اهمیت داد. همه این عوامل به این بستگی دارند که بچه‌ها در چه محیطی زندگی می‌کنند. کودکی که کنار والدین بزرگ می‌شود که برای دفاع از هر حرفش از حرکاتی مانند شکستن وسیله و صدای بلند استفاده می‌کند، در ذهنش این رفتارها پیش‌نویس می‌شوند، بنابراین این کودک هر وقت می خواهد از خودش دفاع کند صدایش را بالا می برد.»
وی با بیان اینکه رفتار بزرگترها در خانه، محیط کار، مهمانی و جامعه بعضی از الگوها را برای کودکان پیش نویس می‌کند، تصریح کرد: «والدین اگر هزاران بار به بچه بگویند داد نزن، در را محکم نبند بچه یاد نمی‌گیرد مگر اینکه این رفتار را در والدین خود ببیند. بچه وقتی رفتاری را یاد می گیرد که ببیند والدینش هنگام صحبت کردن با اطرافیان در محیط های اجتماعی آن رفتار را انجام می دهند.»
بچه‌های خانه های ناامن پرخاشگرهستند
وی ادامه داد: «بچه‌هایی که در محیط‌هایی مثل مهدکودک پرخاشگری می‌کنند، به دلایل مختلفی این کار را انجام می‌دهند. از دلایل اصلی این مسئله می‌توان به پرخاشگری والدین و محیط نا به سامان و ناامنی که برای بچه‌ها درست شده است، اشاره کرد. بچه‌هایی که در محیط‌های خانواده توسط والدین مورد امر و نهی قرار می‌گیرند و به آنها بکن و نکن، گفته می‌شود معمولا پرخاشگری بیشتری دارند.»
وی به نقش فرزند اول در پرخاشگری سایر کودکان اشاره کرد و افزود: «بچه‌های اول بیشترین تأثیر را از والدین می‌پذیرند، بچه‌های بعدی علاوه بر والدین معلم دیگری دارند که بچه اول است که می‌تواند روی آنها تأثیر بگذارد.»
تاثیر ویارها بر آرامش و خشونت کودک
شفیع‌زادگان نقش دوران بارداری را در پرخاشگری کودکان اینگونه بیان کرد: «برای نمونه باید از والدین پرسید بچه پرخاشگر محصول یک بارداری خواسته است یا ناخواسته؟ با عمل سزارین یا طبیعی به دنیا آمده است؟ ویارشان به چه صورتی بوده است؟ همراهی همسر در این دوران در چه حدی بوده است؟ تمام این عوامل در روحیات بچه تأثیر دارند. در عین حال باید به این نکته توجه کرد که بی قراری اوایل کودکی بچه به چه صورتی بوده است.»
بچه ها را تا سه سالگی مهد کودک نفرستید
وی به اهمیت سه سال و نیم اول زندگی کودک اشاره کرد و گفت: «بر طبق بررسی‌های انجام شده بچه‌ها در سه سال و نیم اول زندگی‌شان باید احساس امنیت کنند، برای همین در این سنین مهدکودک برای کودکان توصیه نمی‌شود. بچه‌ها تا سه و نیم سالگی به این نیاز دارند که در محیط امنی بزرگ شوند و احساس امنیت بکنند، بعد از آن می‌توانند وارد مهدکودک شوند زیرا راحت‌تر پذیرای این فضا هستند. بچه‌ها اگر در سنین پایین مهدکودک گذاشته شوند، احساس ناامنی می‌کنند. احساس جدایی از والد در مهدکودک بچه را آزار می‌دهد و باعث می‌شود که او این حس را با پرخاشگری نسبت به بچه‌های دیگر در مهدکودک نشان دهد. این بچه‌ها بیقرار می‌شوند.»
شفیع‌زادگان با بیان اینکه خیلی اهمیت دارد که بچه‌ها را در چه سنی به مهدکودک گذاشت، تصریح کرد: «باید حواس والدین به این باشد که اضطراب جدایی در کودکان‌شان شکل نگیرد. احساس امنیت در سه سال و نیم اول زندگی شکل می‌گیرد، بنابراین در این سنین باید مادر حواسش به بچه باشد. احساس ناامنی تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند و باعث می‌شود که فرد به همسرش باج بدهد تا او را ترک نکند، زیرا از جدایی و تنهایی می‌ترسد.»