به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛پژوهشگران "دانشگاه جانز هاپکینز" (Johns Hopkins University) آمریکا، ابزار جدیدی ابداع کرده‌اند که می‌تواند به زنان مبتلا به سرطان پستان که در کشور‌های کم درآمد زندگی می‌کنند، در درمان این بیماری کمک کند. در این ابزار به جای گاز آرگون، از دی‌اکسید کربن که گازی در دسترس و مقرون به صرفه است، استفاده می‌شود.
"بیلی سورتیس" (Bailey Surtees)، پژوهشگر مهندسی پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز و نویسنده ارشد این پژوهش گفت: نوآوری در حوزه تشخیص سرطان همیشه به معنای ابداع یک روش کاملاً جدید برای درمان نیست؛ بلکه گاهی اوقات فقط به معنای نوآوری در مورد درمان‌های تثبیت شده‌ای است که در دسترس بیشتر مردم جهان قرار دارند.
"نیکلاس دور" (Nicholas Durr)، استادیار مهندسی پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز و از نویسندگان این پژوهش گفت: این پروژه، نمونه قابل توجهی از موفقیت در حوزه مهندسی پزشکی به شمار می‌رود. ما موفق شده‌ایم پس از درک محدودیت‌ها، راه‌حلی برای این مشکل ارائه دهیم.
سرطان پستان که یکی از مهم‌ترین دلایل مرگ و میر زنان در سراسر جهان است، زنان ساکن کشور‌های کم درآمد را بیشتر تحت تأثیر قرار می‌دهد، زیرا در این گونه کشورها، روش‌های درمانی کمتری وجود دارند.
در حالیکه نرخ نجات زنان از سرطان پستان در آمریکا بالای ۹۰ درصد است، اما این آمار در کشور‌های دیگر همچون عربستان، اوگاندا و گامبیا بسیار پایین‌تر و به ترتیب ۶۴ درصد، ۴۶ درصد و ۱۲ درصد است.
سورتیس افزود: ما در بررسی‌های خود در کشور‌های کم درآمد، دریافتیم که ساکنان آنها، این زنان را "مبتلا به سرطان پستان" نمی‌خوانند؛ بلکه آنها را "مرده" می‌نامند، زیرا سرطان پستان در این جوامع، اغلب یک مرگ خودکار به شمار می‌رود.
مانع اصلی درمان سرطان پستان در کشور‌های کم درآمد، کمبود گزینه‌های درمانی و امکانات کافی برای جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی است، زیرا این روش‌ها معمولاً هزینه بالایی به همراه دارند و رفتن به بیمارستان‌های محلی برای دریافت درمان کارآمد نیز زمان زیادی را می‌طلبد.
از بین بردن بافت سرطانی با کمک سرما یا "کرایوبلیشن" (cryoablation)، روشی است که شاید برای استفاده در این کشورها مناسب باشد. در این روش، سلول‌های سرطانی با استفاده از سرمای شدید، منجمد می‌شوند و سپس، پزشکان نسبت به خارج کردن آنها از بدن اقدام می‌کنند. در این روش، نیازی به اتاق جراحی و بیهوشی نیست؛ در نتیجه می‌توان از آن در کلینیک‌های محلی نیز استفاده کرد. کرایوبلیشن، کمترین میزان تهاجم را به همراه دارد و می‌تواند پیامد‌هایی مانند درد، خونریزی و زمان طولانی برای بهبودی را کاهش دهد.
در هر حال، فناوری‌های کنونی برای کرایوبلیشن نیز هزینه بالایی دارند که تقریباً به ۱۰ هزار دلار می‌رسد و با استفاده از گاز آرگون انجام می‌شود که معمولاً در کشور‌های کم درآمد در دسترس نیست.
پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز با در نظر گرفتن چنین موانعی، تصمیم گرفتند ابزار جدیدی برای درمان سرطان پستان ابداع کنند. آنها ابزاری ارائه داده‌اند که برای منجمد کردن بافت‌های سرطانی، از گاز دی‌اکسید کربن استفاده می‌کند. این گاز نسبت به گاز آرگون، بیشتر در دسترس قرار دارد و هزینه آن نیز بسیار کمتر است.
این گروه پژوهشی، ابزار خود را در سه آزمایش به کار بردند تا مطمئن شوند که می‌تواند به اندازه کافی سرد بماند و بافت مبتلا به تومور را با موفقیت از بین ببرد. آنها در نخستین آزمایش خود، از نوعی ژل مخصوص سونوگرافی استفاده کردند تا بافت پستان را شبیه‌سازی کنند و دمای مناسب برای از بین بردن بافت سرطانی را تشخیص دهند. این ابزار در همه آزمایش‌ها توانست به دمای مناسب برسد و سلول‌های سرطانی را از بین ببرد.
پژوهشگران در دومین آزمایش، ۹ موش که هر کدام، ۱۰ تومور پستان داشتند، مورد بررسی قرار دادند. آنها بافت پستان را با کمک یک میکروسکوپ بررسی کردند و این ابزار جدید توانست ۸۵ درصد تومور‌ها را با موفقیت از بین ببرد.
این گروه پژوهشی در نهایت با آزمایش روی خوک‌ها، توانایی ابزار خود را برای رسیدن به سرمای مناسب آزمایش کردند تا مطمئن شوند که این ابزار می‌تواند برای از بین بردن تومور‌های سرطانی، به دمای مناسب برسد. ابزار این آزمایش توانست به سرمای کافی برسد و بافت سرطانی را از بین ببرد.
دور گفت: هنگامی که ما این پروژه را آغاز کردیم، متخصصان باور داشتند که از بین بردن بافت سرطانی با دی‌اکسید کربن، غیرممکن است. شاید ذهنیت مؤثر در ایده‌ای که ما ارائه داده‌ایم، فکر کردن به هزینه‌های درمان سرطان پستان و تلاش برای کاهش این هزینه‌ها بود.
اگرچه نتایج آزمایش‌های صورت گرفته، موفقیت‌آمیز بوده‌اند، اما این ابزار هنوز به بررسی‌های بیشتری نیاز دارد تا برای کاربرد‌های تجاری آماده شود. پژوهشگران امیدوار هستند که در آینده بتوانند این ابزار را روی انسان نیز آزمایش کنند.
این پژوهش، در مجله "PLOS One" به چاپ رسید.
منبع : ایسنا