به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ افراد مبتلا به بیماری پارکینسون عموماً دچار لرزش شدید در دست‌ها، بازوها، فک و صورت و سفتی و خشکی اندام شده و حرکات آنها بسیار کُند می‌شود. این شرایط باعث می‌شود تا فرد بیمار قادر به ادامه روند عادی زندگی خود نبوده و نیازمند کمک دیگران باشد که این موضوع خود سبب ایجاد بحران‌های روحی برای این افراد خواهد شد.
«کالین کانینگ»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه سیدنی استرالیا، در مورد این موضوع می‌گوید: «نتایج مطالعات ما نشان می‌دهد که برنامه‌های ورزشی با هدف کنترل بیماری و کاهش خطر سقوط و افتادن در مبتلایان به بیماری پارکینسون، باید از مراحل اولیه این بیماری شروع شده و ادامه پیدا کند. در این صورت نتایج کسب شده بسیار خیره کننده خواهد بود و فرد بیمار می‌تواند تا حد زیادی به حالت زندگی عادی خود بازگردد.»
در این پژوهش، ۲۱۳ بیمار مبتلا به پارکینسون جهت مطالعه شرایط بدنی و نوع درمان، به دو گروه تقسیم شدند؛ یک گروه تنها مداوای معمولی این بیماری را دریافت کرده و گروه دوم علاوه بر این روند درمانی، مجبور بودند در طول هفته به مدت سه بار و هر بار برای مدت چهل دقیقه تا یک ساعت تمرینات ذهنی و جسمی شامل حرکات کششی و حفظ تعادل را انجام دهند. این افراد تمرینات فوق را به مدت شش ماه انجام دادند.
نتایج تحقیقات نشان داد که گروه دوم نسبت به افرادی که در تمرینات شرکت نکرده بودند، بهبود بسیار بیشتری یافته و گزارش‌های عدم تعادل و سقوط بر زمین در این گروه از بیماران با کاهش ۷۰ درصدی همراه بود.