مسعود کیمیایی را بیش از 40 سال است که می شناسم و با آثارش آشنا هستم.کارگردانی است دارای دغدغه های ویژه که اکثر اوقات در فیلم هایش بروز پیدا می کند. توانایی های وی در کارگردانی و داستان گویی بر کسی پوشیده نیست و نمی توان این توانایی ها را انکار کرد. مخالفانش نیز که هر روز بر تعداد آنها افزوده می شود، هرگز جرات نکرده و نمی کنند توانایی های کیمیایی را زیر سوال ببرند، آنچه آنان را به مخالفت با این کارگردان وا داشته، انتقاد به برخی از آثار اوست که این هم طبیعی است و هر شخصی حق دارد که سلیقه خودش را داشته باشد.
منتقدان نیز هیچ گاه شکی به تسلط تکنیکی کیمیایی بر سینما نداشته و به آن ایراد نگرفته اند، انتقاد آنان نیز به نوع روایت این کارگردان از داستان های گاه تکراری اوست. آنان اعتقاد دارند مسعود کیمیایی نه تنها درجا زده و پیشرفتی در کارش دیده نشده، بلکه پسرفت نیز داشته است.
کیمیای فردی با هوش است و به تمام این نقدها واقف است،اگر غیر از این بود تا الان دوام نمی آورد که همچنان در عرصه فیلمسازی فعالیت کند.
روزی پشت صحنه یکی از فیلم هایش به نگارنده گفت: من و امثال من نباید بعد از انقلاب فیلم می ساختیم. در جوابش گفتم: اتفاقا شما و همنسلان شما باید فیلم می ساختید و به دیگران نشان می دادید کارگردانان کاربلدی هستید که تنها در یک دوره تاریخی خاص موفقیت نداشته اید.
باید اعتراف کرد اگر کیمیایی، حاتمی، مهرجویی، بیضایی و امثال آنان بعد از انقلاب به کار خود ادامه نمی دادند، بی شک سینمای ایران بعد از دوران انقلاب شکل نمی گرفت و کارگردانان جوان بدون حضور استادان فن به بیراهه می رفتند.
کیمیایی سال ها پیش در جایی گفته بود: اگر بخواهم می توانم پرفروش ترین فیلم تاریخ ایران را بسازم، اما دوست ندارم نوع دیگری بسازم.
از نظر نگارنده این فقط یک ادعا نیست، زیرا با شناختی که از سینما، قصه و سلیقه مردم دارد، به راحتی می تواند این کار را انجام دهد.
مسعود کیمیایی با وجود تمام سختی هایی که پیش روی فیلمسازی اوست، همچنین انتقادهای گاه بسیار تند و خارج از ادب برخی منتقدان، همچنان اصرار دارد طبق اصولی که به آن اعتقاد دارد فیلم ساخته و دغدغه هایش را به تصویر بکشد. این قابل احترام است، اما باید به دغدغه هایش رنگی تازه بزند تا جوانان امروز نیز با آنها همراه شده و درک کنند.
نگارنده اعتقاد دارد مسعودکیمیایی، ناشناخته ای است در میان شناخته شده ها. دنیای مسعود کیمیایی هنوز ناشناخته هایی دارد که علاقه مندان و منتقدان آنها را کشف نکرده اند. اغراق نیست اگر بگویم خود کیمیایی نیز هنوز توانایی های خود را به طور کامل کشف نکرده است.
سیدرضا اورنگ