به گزارش خبرنگار اجتماعی برنا؛ در ابتدای این مراسم دکتر ناهید خداکرمی رئیس کنگره سلامت زن و خانواده ورئیس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران،ضمن خوشامد گویی به مدعوین تصریح کرد: کنگره سلامت زنان و خانواده همانطور که از نامش مشخص است، شاید راهی باشد برای مدیریت شهری. برخی از مشکلاتی که امروز ما در شهرمان داریم، به خاطر جزیره‌ای عمل کردن سازمان‌های مختلف برای یک هدف است؛ هدف سلامتی عالی‌ترین هدف برای بهبود وضعیت زندگی مردم است. اگر خانواده سالم باشد می‌تواند کسب درآمد کند، در تربیت فرزندانش کوشا باشد، و اگر سالم باشد شهروند مسئول و خوبی خواهد بود. بنابراین ما تلاش کردیم در این کنگره تلاش کردیم که مسیرمان را به سمت یکسان سازیرسیاست و یکپارچی فعالیت‌ها به خصوص در حوزه سلامت به اجرا در بیاوریم. وی در ادامه تصریح کرد: برای همین بود که شهرداری تهران در برگزاری این کنگره به ما کمک کرد. من از دکتر پیروز حناچی شهردار تهران، و مدیریت برج دکتر توسلی که بسیار به ما کمک کردند و همینطور مدیریت شهر سالم و کمیسیون سلامت شورای شهر تهران که در این راه همراه بودند کمال تشکر را دارم.
وی افزود:ما دلمان می‌خواهد شهر تهران،به عنوان پایتخت ایران،به عنوان الگوی شهرسالم در تمام ایران معرفی شود و برای رسیدن به این هدف نیروی انسانی مهم‌‌ترین مساله است. ما اگر قابلیت‌های نیروی انسانی را که خود وزارت بهداشت در حال تربیت است را بشناسد و بداند کجا از آن استفاده کند، مسلما بسیاری از گره‌های کور سلامتی را حل می‌کنیم. اما متاسفانه چون عادت کرده‌ایم سیاست از بالا به پایین اعمال شود و معمولا ذی‌نفعان در سیاست‌گذاری دخالتی ندارند، هزینه‌های ما برای سلامت بسیار زیاد است، مضاف بر اینکه بودجه‌ای که در اختیار ما قرار می‌دهند اندک است، لذا اگر ماانضباط مالی از نظر استفاده از پتانسیل‌های نیروی انسانی را در نظر داشته باشیم، انضباط مالی برای اولویت بخشیدن و حل کردن مشکلات پیدا کنیم، مسلما همین بودجه می‌تواند با انضباط در هزینه کرد، تکافوی سلامت بخشیدن به اعضای جامعه را داشته باشد.
رئیس دومین کنگره سلامت زنان و خانواده افزود: وقتی که از سلامت حرف می‌زنیم، سلامت زنی که در خاش زندگی می‌کند، با سلامت زنی که ساکن شمال شهر تهران است، هر دو را باید در نظر داشته باشیم. نمی‌شود در یک مکان تخصص و فوق تخصص را گرد هم بیاوریم و درمان را محور قرار دهیم، اما در یک مکان مراقب سلامتی تعریف کنیم و بخواهیم از او کار کند. بهترین کاری که بعد از این کنگره می‌توانیم به عنوان یک راهنما برای تصمیم‌سازان در نظر بگیریم، مجموعه‌ای است که نشان بدهد سلامت زنان و خانواده را گروه‌های مختلف با هماهنگی و زنجیره‌وار تامین کنند و این زنجیره اعم از ماماها، پزشک عمومی، متخصص زنان، پزشکی اجتماعی و سلامت باروری و بیهوشی است و اگر یک نفر از این حلقه جدا شود، هزینه‌های ما افزایش پیدا کرده و سلامت خانواده هم نزول پیدا می کند. بنابراین این زنجیره را باید در دو بعد تقویت کنیم؛ انجمن‌های علمی و ان.جی.او.هاچه انجمن متخصصین زنان و چه انجمن علمی مامایی ایران و انجمنعلمی بیهوشی و نوزادان و... خودشان می‌توانند مجموعه ای را تهیه کرده و به کمک سیاستگذار بیاورند. فلسفه وجودی انجمن‌های ما این بود که اتاق فکر سیاستگذار شوند، حالا درست است که در دهه‌های گذشته ترسی از در میان گذاشتن مشکلات و کمک خواستن از انجمنها وجود داشت، اما خوشبختانه در این دوره که دکتر نمکی رادر راس نظام سلامت داریم، امیدواریم انجمنها بهعنوان ذ نفعان و اتاق فکر، بتوانند در این تصمیم‌سازی‌ها نقش داشته باشند و امیدواریم هر زن ایرانی بتواند یکپزشک خانواده و یک مامای خانواده داشته باشد و بعد برای دریافت خدمات تخصصی‌تر از این زنجیره عبور کند.
خداکرمی در ادامه با اشاره به اینکه تا زمانی که نتوانیم زنجیره نظام ارجاع را بهبود بخشیم و خط سیری که یک زن باید طی کند را مشخص نکنیم، هزینه‌های زیادی متحمل می‌شویم گفت: کارهای زیادی انجام می‌دهیم اما بازدهی لازم را نداریم، بنابراین شما عزیزان به عنوان کسانی که به صورت مستقیم با مردم سر و کار دارید و مشکلات آن‌ها را که می‌شود به کمک گروه‌های علمی حل می‌شود را لمس می‌کنید حتما نظرات و پیشنهادات خود را منتقل کنید تاسیاست‌گذار ما استفاده کند. وقتی ما کسی چون دکتر نوبخت را در راس بهداشت مجلس داریم، یعنی می‌توانیم اگر جایی کمبود داریم، با انتقال نظرات و ارتباط ایشان با انجمن‌های علمی، به راحتی این ایدهها را منتقل کرده و به قانون تبدیل کنیم.
وی در پایان خاطر نشان کرد:به هرحال امروز فقط خدمات اولیه بهداشتی اولویت کشورها نیست،امروزه یونیورسال هلث کی را مد نظر دارند و متععد شدند که تا سال 2030 همه مردم بتوانند به طور عادلانه همه خدمات سلامتی را داشته باشند. اینجا منظور از سلامت فقط درمان نیست؛سلامت یعنی در سطحی باشد که خانواده بتواند کسب درآمد کند و فرزندش خوب آموزش ببیند و پتانسیل استقلالش را به دست بیاورد و تا آخر عمر به خانواده وابسته نباشد. جامعه مامایی به عنوان اولین کسی که بافرد متولد شده در تماس است و تا پایان عمر همراهی‌اش می‌کند، باید نقش اجتماعی خود را ایفا کند. کار شما این نیست که فقط در مطب و زایشگاه خدمات بدهید، باید به اجتماع بیایید و هدف و مسئولیت اجتماعی خود راهرجا که می‌توانید ایفا کنید.