به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ انسان از گذشته بر اساس نیازها و متناسب با اهداف و توانمندی‌های ابزاری، محیط پیرامون خود را به شکلی که بتواند در آن به راحتی زندگی کند دگرگون کرد. او با خلق فضای جدید خواسته یا ناخواسته تحت تاثیر فضای ایجاد شده توسط خود قرار گرفت.
در قرن بیستم رشد شهرسازی و شهرنشینی به شکل غیرقابل باوری افزایش یافت و همین وجب به وجود آمدن دو اتفاق مهم در حیطه شهرنشینی شد.
نخست تبدیل شهرنشینی به الگوی غالب زندگی اجتماعی و دیگری تبدیل شهرها به فضاهایی عمدتا مصنوعی این دو عامل در هم آمیختند و چیزی نگذشت که ساختارهای اجتماعی و روابط فردی در زندگی شهرنشینی را تحت سلطه خود بردند.
تهرانِ امروز، مانند تمامی کلان شهرهای دنیا از این قاعده مثتثنی نبود اما با یک تفاوت بزرگ. تهران به جای آبادی تخریب شد!
یک کلان‌شهر در وهله نخست باید جایی برای زندگی باشد؛ زندگی هنگامی در یک شهر معنا پیدا می‌کند که علاوه بر پویایی طراحی فضاهای شهری، جذابیت‌های بصری، فضای سبز و آلودگی‌های صوتی هرکدام به بهترین شکل کنترل، طراحی و اجرا شوند. شهری می‌تواند مکان امن و زیبایی برای زندگی باشد که در برقراری ارتباطی موثر مورد توجه قرار گیرد.
تهران امروز با مشکلات بسیارِ شهرسازی مواجه است و هیچ برنامه تدوین شده درستی هم ندارد؛ ساختمان‌های بدقواره بر پیکره شهر، عدم وجود فضای شهری در مناطقی با پوشش گیاهی محروم، پیاده‌راه‌های ناموزون، خیابان‌های شلوغ، تراکم بیش از حد، ایستگاه‌های نامناسب حمل و نقل عمومی و بسیاری از عوامل دیگر از جمله مواردی است که این کلان‌شهر را به نابودی کشانده است.
پایتخت ایران امروز در حال تخریب است و از هر طرف که نگاه می‌کنی درد و آسیب مجالی برای شادی و آسایش محیطی افراد نمی‌گذارد. در این راستا با بهاره متقی، کارشناس و مهندس شهرسازی، به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:
تهران نیازمند برنامه جامع بلند مدت زیبایی شهری است
بهاره متقی با بیان اینکه زیبایی یک شهر مستقیما با سلامت روح و روان انسان‌ها سروکار دارد به برنا گفت: زیبایی در حوزه‌هایی چون شهرسازی، مبلمان شهری، آثار هنری و تابلوهای تبلیغاتی ظاهر می‌شود. فضای سبز نیز، هرچند در حوزه فعالیت سازمان زیباسازی نیست اما ارتباطی مستقیم با زیباسازی شهر تهران دارد.
وی اهتمام شهرداری تهران را در حوزه های اشاره شده ناکافی دانست و ادامه داد: سطح خدماتی که در نقاط مختلف تهران ارائه می شود متاسفانه نامتناسب است و همین موضوع سبب تفاوت در زیبایی بصری مناطق مختلف شهر شده است.
این کارشناس عنوان کرد: شاید دلیل این عدم هماهنگی نبود یک طرح جامع مبلمان و زیباسازی شهری است. به عنوان مثال می توانیم یک طرح بلند مدت 20 ساله را تصویب کنیم که ملاک عمل فضاهای شهری باشد.
متقی اعمال سلایق را یکی دیگر آسیب‌های نظام شهری دانست و گفت: نماها و فضاهای شخصی که غالبا در تملک شخصی شهروندان هستند نقش به سزایی بر زیبایی و نظم شهرها دارند. از همین رو لازم است شهروندان را مجاب کنیم تا طرح‌های خود را براساس ضوابطی که روی آن کار و مطالعه شده، پیش ببرند و این قطعا تامین کننده زیبایی شهرهای ما خواهد بود؛ همانند آنچه که در کشورهای پیشرفته و شهرهای موفق جهان شاهد هستیم.
آمار بالای بزهکاری در محله های فقیر و پرتراکم تهران
وی شهرهای سبز را مکانی دانست که به سلامت روان و جسم شهروندان توجه می شود و عنوان کرد: برای داشتن چنین شهری است لازم است تا پوشش گیاهی را گسترش دهیم. اینطور نیست که ما تراکم بالای برخی از مناطق را علتی بر فقر فضای سبز بدانیم، بلکه برای این کار نیازمند فرهنگ سازی درست هستیم.
متقی در پایان با اشاره به اینکه باید در تهران به محله های فقیر و جنوبی رسیدگی بهتر و بیشتری شود، خاطرنشان کرد: افزایش جمعیت، آپارتمان نشینی و جدایی میان فضاهای سبز پارک ها و محله های مسکونی، مهمترین عوامل تأثیرگذار در بروز ناهنجاری های اجتماعی به ویژه بزهکاری در مناطق فقیرنشین شهر است.