به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، انتصاب های جنجالی و شاید در برخی موارد غیرکارشناسی در شرکت های زیر مجموعه وزارت کار، شاید می توانست محل سوال باشد اما بیش از انکه این انتصابات هدف باشد، شخص محمد شریعتمداری در مظان اتهام و تهمت قرار گرفت.
مخالفان دولت البته طبعا از وزیر فعلی کار دل خوشی ندارند، او رئیس ستاد انتخاباتی حسن روحانی در انتخابات سال 96 بود و همین کافیست تا مخالفان دولت نقش شریعتمداری را شکست انتخاباتیشان پررنگ ببینند، پس حمله این افراد به وزیر کار چندان محل سوال نیست و در فضای سیاست طبیعی به نظر می رسد.
آنچه اما در این میان جای تعجب دارد واکنش های تند و غیرعادی برخی افراد است که لباس حمایت از دولت پوشیده اند ولی همیشه مترصد فرصتی هستند تا به دولت و وزرایش در فضای مجازی یورش ببرند. این موضوع زمانی عجیب تر می شود که شایعه دریافت پول در قبال توئیت های تخریبی در فضای مجازی دست به دست می شوند.
کسانی که با منصوبان فعلی مشکل دارند
عده ای از افرادی که علیه محمد شریعتمداری توئیت می زنند شاید مشکل چندانی با وزیر کار نداشته باشند ولی با برخی منصوبان در شرکتهای زیر مجموعه تحت عنوان هیئت مدیره یا مدیر و معاون مشکل دارند به همین دلیل در واکنش به این انتصابات به محمد شریعتمداری هم خرده می گیرند. این افراد البته کم هم نیستند ولی غرض مالی و سیاسی ندارند به همین دلیل هم آتش مخالفت آنها خیلی سریع فروکش می کند.
سلاطین دست به جیب شده اند
اما بحث اصلی در تخریب محمد شریعتمداری توئیت هایی هستند که از آنها بوی پول به مشام می رسد، شستا و صندوق بازنشستگی بار بخش مهمی از اقتصاد کشور را به دوش می کشد، این فرآیند درست باشد یا غلط بحث دیگری است اما رشد و توسعه شرکت های زیر مجموعه شستا و صندوق بازنشستگی می تواند دست بسیاری از سلاطین و مافیاهای اقتصادی کشور را کوتاه کند. آماری که چند روز پیش شستا از هولدینگ های زیر مجموعه خود منتشر کرد (در صورت صحت) نشان می دهد همه شرکت های ضررده حالا به شرکت های سودده تبدیل شده اند و طبعا این فرآیند دست مافیاها را از واردات یا انحصار محصولات تولیدی این مجموعه کم می کند. وقتی چنین اتفاقی رخ می دهد آنهایی که تا دیروز سودهای کلان از انفعال و ضررهای شرکت های شستا به دست می آوردند حالا دستشان از جیب مردم کوتاه شده پس تلاش می کنند با تخریب عملکرد وزیر دولت تدبیر و امید باردیگر شرکت ها را به انفعال وادار کنند. در این مسیر هم از هیچ هزینه کردی دریغ می کنند و حتی حاضرند با افرادی که خارج از کشور حضور دارند هم کار کنند.
نقد انتصابات نه تنها بد نیست که حتما گوش شنوایی داخل وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی برای شنیدن آنها وجود دارد ولی تبدیل این نقد به مساله اصلی کشور و تخریب روزافزون محمد شریعتمداری نشان می دهد این انتصابات بهانه هستند و اصل وزارت کار نشانه است، نه اینکه همه توئیت ها چنین باشند ولی بخش مهمی از تحریک هایی که صورت می گیرد از جنس فرصت طلبی و سواستفاده های اقتصادی هستند. پیش از محمد شریعتمداری هم این روال وجود داشت، حالا هم وجود دارد و در صورتی که این روال توسعه و سودآوری در زیر مجموعه های وزارت کار ادامه داشته باشد این تخریب ها هم ادامه دار خواهد بود.
انفعال رسانه ای وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی
تبیین عملکرد به شیوه رسانه ای مهمترین موضوعی است که روابط عمومی ها باید در برنامه کاری خود قرار دهند، وزارت کار در این بخش ضعف عمده ای دارد و به نظر می رسد باید اصلاح شود. نه اینکه به هر مطلبی پاسخ داده شود ولی در قبال شبهه افکنی و ایجاد خلل در امور باید مسوولان رسانه ای بهتر از این عمل کنند، علیرغم وجود اتفاقات خوب در وزارت کار، تقریبا هیچ خبر خوبی از این وزارتخانه به رسانه ها راه پیدا نمی کند، غیر از شخص وزیر و البته معاون جوان او در تعاون، بخش های دیگر وزارت کار در سکوت و انفعال قرار دارند انگار که می ترسند از دستاوردهای وزارت متبوع خود دفاع کنند. جوانگرایی، شفافیت و توسعه اتفاقات خوبی است که در وزارت کار رخ داده ولی عملا هیچ نشانه ای در رسانه ها از این اتفاقات دیده نمی شود، اگر وزیر مصاحبه نکند بقیه هم روزه سکوت می گیرند تا شاید هزینه دفاع از وزارت کار را پرداخت نکنند. اگر این انفعال رسانه ای تمام شود، این همه هجمه تخریبی راه به جایی نخواهند برد و مردم قضاوت می کنند که کدام نقدها منصفانه است و کدام نقدها بوی اغراض اقتصادی و سیاسی می دهند.