به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، نجمه خدمتی، بانوی تیرانداز تیم ملی ایران که اولین سهمیه المپیک 2020 توکیو را کسب کرد با حضور در خبرگزاری برنا گفتگویی صمیمی با خبرنگار ما داشت. خدمتی پیش از این در المپیک 2016 ریو نیز حضور داشته و عنوان هشتمی این بازی‌ها و مدال‌های رنگارنگ جهانی دیگر را با سن بسیار کمش در کارنامه خود دارد.
*نجمه خدمتی از المپیک ریو 2016 تا توکیو 2020 چقدر از نظر روانی و آمادگی بدنی متفاوت است؟
من توانستم در المپیک 2016 حدودا پس از 3 سال ورودم به تیم ملی حضور داشته باشم و یک تجربه بسیار بزرگ برای من بود. خیلی خوشحالم که جزو ورزشکارانی از کشورم بودم که با سن کم در المپیک شرکت کردم. در آن زمان 20 سالم بود و تجربه کم‌تری نسبت به رقبای خود داشتم اما تمام تلاشم را کردم که بتوانم بهترین نتیجه را بگیرم. در آن زمان بهترین نتیجه خودم مدال نبود، واقعا فشار روانی این که بخواهیم اولین مدال بانوان ایران را کسب کنیم، خیلی زیاد بود. رشته ما ورزش روحی و روانی است و در این صورت کار سخت‌تر خواهد بود. نتوانستم مدال بگیرم اما بهترین نتیجه‌ای که می‌خواستم را به دست آوردم و برای اولین بار به فینال راه یافتم. سن خیلی کمی داشتم و برای همه آن هم در این رشته جای سوال بود. من اوایل سال 2015 از صفر شروع کردم و پس از یک سال به فینال المپیک رفتم. الان هم خداراشکر آمادگی خیلی بهتری از لحاظ روانی نسبت به آن موقع دارم. علاوه بر آن تجربه‌‌ام خیلی بیشتر شده است و می‌توانم با خودم در مسابقات کنار بیایم که نتیجه برایم زیاد مهم نباشد. امیدوارم در یک سالی باقی مانده بتوانم سطح آمادگی‌ام را بالا ببرم تا مدال کسب کنم.
*اولین سهمیه المپیک 2020 توکیو را شما کسب کردید، این چه حسی برای شما دارد؟
باعث افتخارم است که توانستم اولین نماینده ایران آن هم به عنوان یک خانم باشم که مسافر توکیو خواهد بود. شرایط مانند چهار سال گذشته شده است که همه می‌گفتند نجمه از بازی‌های آسیایی اولین طلا را گرفت، حتما در المپیک ریو هم همین اتفاق می‌افتد و این موضوع فشار مسابقات را بالا برد. الان هم همه نگاه‌ها به سمت من آمده و همان اتفاق دقیقا یک سال پیش از المپیک افتاده است و همه فکر می‌کنند نجمه که اولین سهمیه را گرفته می‌تواند اولین مدال طلا را هم بگیرد. من واقعا سعی و تلاشم را می‌کنم و تمام تمرکزم روی تیراندازی است. حتی برای یک سال درسم را کنار گذاشتم تا بتوانم سهمیه المپیک بگیرم. در هر رشته‌ای کسب سهمیه دقیقا مانند کسب مدال در المپیک است، مخصوصا در رشته ما که 150 نفر در یک روز مسابقه می‌دهند و تنها 2 سهمیه داده می‌شود. اگر سهمیه نگیریم مسابقه بعد دوباره باید با 150 نفر مسابقه بدهیم. خداراشکر توانستم در سومین مسابقات اولین سهمیه را به دست بیاورم. با اختلاف ناچیزی از مدال جا ماندم اما پس از آن در مسابقات مونیخ آلمان توانستم رکوردی برابر رکورد جهانی را بزنم و رکورد برون مرزی کشور را جابه‌جا کنم. این موضوع سطح آمادگی من را نشان می‌دهد، امیدوارم شرایطم تا 2020 همین طور بماند و روزی مسابقه، روز من باشد تا بتوانم مدال المپیک را کسب کنم.
*برای رسیدن به بالاترین سطح آمادگی به چه چیزهایی نیاز دارید؟
تیراندازی یک ورزش روحی و ذهنی است، باید از لحاظ روحی خیلی قوی باشم تا بتوانم با شرایط آن‌جا و فشارهایی که از اطراف است، کنار بیایم. امیدوارم بتوانم از انتظاراتی که از من دارند بگذرم و کار خودم را انجام دهم، یعنی در یک حباب دور از هیچ دغدغه‌ای بتوانم 60 تیری که باید را در مسابقه بزنم. این موضوع نیاز به تمرینات ذهنی و ریلکسیشن دارد. از لحاظ تکنیکی مشکلی ندارم اما از لحاظ تجهیزات مشکل فشنگ داریم. این مشکل برای الان نیست و از قبل بوده است و فکر نمی‌کنم حالا حالاها به دلیل تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی حل شود. شرایطی است که مانند رقبایمان نمی‌توانیم با فشنگ تمرین کنیم، اما تمام تلاش خود را می‌کنیم تا حداقل شاخصه‌هایی که خودمان باید در ورزش داشته باشیم را با تمرین به دست بیاوریم، با کمبود فشنگ هم کنار می‌آییم.
*کمبود فشنگ چقدر روی عملکرد شما تاثیرگزار بوده است؟
ما تقریبا هفته‌ای 60 الی 70 فشنگ مصرف می‌کنیم، این در حالی است که رقبای ما در همین رشته روزانه 200 تا 300 فشنگ می‌زنند، از این جهات تفاوت‌های زیادی بین ما وجود دارد. این مسئله شبیه این است که در رشته‌ای مثل والیبال، نفرات بدون توپ با رقیب خود بازی کند. من فقط سلاح را می‌گیرم، حالت گیری می‌کنم، با فکر این که دارم فشنگ می‌زنم سلاح را پر و گلنگدن را باز می‌کنم و در نهایت فقط ماشه را می‌کشم. هیچ فشنگی نمی‌رود و هیچ امتیازی داده نمی‌شود. ما به صورت ذهنی کار می‌کنیم و در دنیا این کار را جزئی از تمرین تیراندازان است اما برای ما شامل تمام تمرینمان می‌شود. بی‌فشنگی رشته تیراندازی مثل والیبالی است که توپ ندارد. من قبول دارم این مشکل حل شدنی نیست، چون فقط مشکل تیراندازی، فدراسیون یا وزارت نیست بلکه مشکل کل کشور است. تحریم هستیم و نمی‌توانیم فشنگ وارد کنیم و با شرایطی مانند کشورهای اروپایی و شرق آسیا در کنار رقبای خود با آن شرایط و امکانات تیراندازی کنیم. کم‌تر از دو سال از شروع فعالیت من در رشته 50 متر آن هم از صفر گذشته بود که وارد فینال المپیک شدم. رقبای ما باور نمی‌کردند که بدون فشنگ تمرین می‌کنیم و فکر می‌کردند می‌خواهیم روحیه آن‌ها را خراب کنیم. الان پس از گذشت چند سال باورشان شده است ما بدون فشنگ انقدر عالی کار می‌کنیم. من در فینال رشته 50 متر رکورد جوانان جهان را در سال 2014 جابه‌جا کردم. افتخارات زیادی همه بچه‌ها در رشته 50 متر داریم که واقعا رشته اصلی ما در ایران نیست. افتخاراتی را بدست آوردیم، کسانی که اندازه فشنگ یک ماه من را در یک روز تمرین می‌زنند، نمی‌توانند این افتخارات را کسب کند. این نشان دهده استعداد ما و جنگجویی ما برای کاری است که می‌کنیم.
*مسابقات یونیورسیاد 2019 ایتالیا را چطور ارزیابی می‌کنید؟
مسابقات یونیورسیاد پس از المپیک مهم‌ترین مسابقه در جدول رده‌بندی مسابقات است. خداراشکر برای دومین بار در این رقابت حضور داشتم، علاوه بر این من عضو دو کمیته بین‌المللی دانشجویان جهان و برابری جنسیتی هستم. به دلیل این که در یونیورسیاد سال 2015 توانستم پنج مدال کسب کنم و جز معدود ورزشکارانی بودم که تعداد بالایی مدال به دست آوردند، من را عضو این دو کمیته کردند. در یونیورسیاد 2019 هم پرچم‌دار کاروان ایران بودم و برای من افتخاربزرگی بود در همچین کاروانی و مسابقات مهمی به عنوان پرچم‌دار حضور داشتم. همیشه در المپیک، بازی‌های آسیایی و یونیورسیاد آغاز مسابقات با رقابت‌های تفنگ بادی بانوان است. فشار روانی سنگینی داشت و من واقعا استرس داشتم. در دوره‌ی گذشته 5 مدال گرفته بودم اما به دلیل مشکل تکنیکی که با سالن داشتم، به فینال راه پیدا نکردم. اما توانستم با مهیار صداقت در رشته تفنگ بادی میکس تیمی مدال طلا را کسب کنیم که اولین مدال طلای میکس ایران بود.
*در مسابقات جهانی برزیل حضور خواهید داشت؟
مسابقاتی جهانی برزیل را در اوایل شهریورماه و جام جهانی که آخرین مسابقه کسب سهمیه است را پیش روی تیم ملی داریم که در هر رشته 2 سهمیه داده می‌شود. من به این رقابت‌ها اعزام نمی‌شوم، به خاطر شرایط فدراسیون، ترجیح مربیان و بالا بردن تعداد سهمیه‌ها، آن‌هایی که سهمیه ندارند اعزام می‌شوند، برای هم تیمی‌هایم آرزوی موفقیت دارم.
*المپیک 2020 توکیو برای شما نقطه شروع است یا پایان؟
من حتی پیش از آن که سهمیه المپیک 2016 ریو را بگیرم، در مصاحبه‌ای گفتم آرزویم حضور در چند المپیک است. الان هم این آرزو را دارم که بتوانم در سه یا چهار المپیک شرکت کنم و جزو مدال‌آوران کاروان ایران باشم. در حال حاضر المپیک 2020 تمام فکر و ذهن من است و تمام تلاشم را برای آن می‌کنم. انشالله حتی اگر مدال هم بگیرم حتما ادامه خواهم داد و دوست دارم آن حس خوشحالی که دارد را دوباره تکرار کنم.
*رشته تیراندازی بستگی به سن و شرایط بدنی ندارد؟
تیراندازی بستگی به شرایط بدنی هم دارد، ما به خاطر پوزیشن‌هایی که داریم باید یک سری تمرینات بدنسازی محدود انجام دهیم که بیشتر حرکات اصلاحی است. شاید گاهی مجبور باشیم حدود دو ساعت در یک پوزیشن باشیم و ممکن است باعث آسیب شود. یک سری از مربیان به همین خاطر تیراندازی را کنار گذاشتند، اما در رشته تیراندازی قهرمانانی داریم که 40 ساله هستند.
*دلیل پیشرفت بانوان در عرصه ورزش طی چند سال اخیر را چه می‌دانید؟
افکار مردم نسبت به گذشته بهتر شده است و نگاه آن‌ها به ورزش بانوان، وقتی دیدند یک خانم هم می‌تواند مثل یک آقا در سطح المپیک شرکت کند و نماد یک زن مسلمان باشد تغییر پیدا کرد. حضور موفق بانوان ورزشکار در بین رقیبای کشورهای مختلف، باعث شد دختران ورزشکار هم به خود بگویند حتما من هم می‌توانم جزو آن مدال آوران باشم. خداراشکر کیمیا علیزاده که یکی از دوستان صمیمی من است و حس خوشحالی که برای کیمیا داشتم مانند این بود که خودم آن مدال را گرفته باشم، در مسابقات لیگ نوجوانان 2014 من و کیمیا همراه هم اعزام شدیم. باعث افتخارم بود و واقعا دوست دارم قهرمانی او را تکرار کنم و همچنین خود او هم بتواند دوباره این افتخار را کسب کند تا بتوانیم نشان دهیم که دخترهای جوان می‌توانند به اندازه آقایانی که دارند ورزش می‌کنند در ایران موفق باشند.
*فضاهای مجازی را مخرب می‌بینید یا مفید؟
به نظر من هم می‌تواند مخرب باشد و هم می‌تواند از آن استفاده مفید کرد. فضای مجازی انگار دنیایی است که یک سری آدم زندگی می‌کنند که خوب و بد دارند. از یک لحاظ که می‌تواند به تو انگیزه بدهد خوب است اما از یک لحاظ اگر به تو فشار بیاورد و انتظارات مردم را از خودت بفهمی، کار مقداری سخت می‌شود. در رشته من شرایط روحی خیلی مهم است اگر ذهنم درگیر باشد، نمی‌توانم آن چند میلیمتری که ممکن است من را به فینال برساند به دست بیاورم. همین باعث می‌شود از فضای مجازی دور باشم.
*اگر مدال المپیک کسب کنید، آن را به چه کسی تقدیم می‌کنید؟
انشالله که بتوانم مدال بگیرم اما تا به حال به این موضوع فکر نکرده بودم اما اولین کسی که به ذهنم آمد پدر و مادرم بودند. چون از زمان بچگی خیلی به من کمک کردند و تنها کسانی هستند که در تمام شکست‌ها و موفقیت‌های کنارم بودند نه این که فقط برای یک موفقیت با من عکس بگیرند و تا موفقیت بعدی نباشند. این یعنی من این مدال را خودم به دست نیاوردم و حتما پدر و مادرم بودند که کسب کردند.
*حسرت ورزشی دارید؟
همه ورزشکاران حتما حسرت داشتند، ما برای کسب سهمیه چهار مسابقه کاپ جهانی داریم، در هر کدام فقط دو سهمیه بین 150 نفر داده می‌شود. مثلا برای مسابقات چین که من سهمیه گرفتم، ما از اسفندماه در اردو بودیم و تمریناتمان را پیگیری کردیم، پش از آن وارد این مسابقات شدیم. خداراشکر توانستم سهمیه کسب کنم اما اگر نمی‌توانستم دوباره باید چند ماه تمرین می‌کردم و همه چیز را دوباره از صفر شروع کنم. در رشته ما ممکن است آن با کم‌تر از یک میلیمتر به فینال نرویم. پس از شکست‌هایی که می‌خوریم باید روحیه بالایی داشته باشیم تا بتوانیم از اول شروع کنیم.
*آینده نجمه خدمتی چیست؟
تمام زندگی من ورزش است، درسم را یک سال کنار گذاشتم تا بتوانم در تیراندازی سهمیه بگیرم. هدف اصلی من گرفتن مدال در المپیک است، این کار بسیار سختی است چون تا به حال در المپیک مدال‌آور تیراندازی نداشتیم. کیمیا مقداری کار را برای ما آسان کرد چون اولین مدال را توانست بگیرد از او تشکر می‌کنم. امیدوارم بتواند آن مدال را به طلا تبدیل کند و همین طور به خاطر کمکی که به ما کرده است امیدوارم بتوانم جزو مدال آوران باشم. آرزوی قلبی تعداد کمی از دختران ایران کسب مدال در المپیک مدال است. یک دختر چگونه می‌تواند آرزویش اولین مدال طلا المپیک باشد.
*در عرصه مربیگری فعالیت دارید؟
فعالیت بسیار کمی دارم و مدارک مربیگری تیراندازی را نیز دارم اما در حال حاضر تمام تمرکز من روی تیراندازی است و وقت زیادی تا المپیک ندارم. خیلی دوست دارم که در عرصه مربیگری تیراندازی هم فعالیت کنم.