به گزارش خبرنگار برنا، مسئله کیفیت آموزشی و به صورت کلی نظام آموزش عالی در هر کشور یکی از ضروری ترین مسائلی است که باید به صورت دقیق و صحیح در خصوص آن تصمیم گیری شود تا نسل هایی که در درون آن جامعه رشد می کنند بتوانند در آینده به عنوان نسلی متخصص و کارآمد از اجتماع خود حراست لازم را انجام دهند.
در کشور ما اما رویه به صورت دیگری است و نظام آموزش عالی در زمره اولویت هایی قرار می گیرد که در بسیاری از مواقع رنگ خوشی و آرامش را به خود ندیده است.
مسئله ورود به دانشگاه یکی از این مسائل است که همواره در طول تاریخ نظام آموزشی ما دستخوش تغییراتی شده است و در بعضی از مواقع به کیفیت نظام آموزشی ما کمک های شایانی کرده است و در مواقعی دیگر کیفیت سطح سواد را به میزان قابل توجهی کاهش داده است، به صورتیکه هیچ خروجی مناسبی را دریافت نکرده ایم.
در گذشته مسئله ورود به دانشگاه یکی از موضوعاتی بود که یکی از بزرگترین آرزوی های هر دانش آموزی بود و هر فردی به راحتی نمی توانست به دانشگاه ورود پیدا کند ،پس از ورود به دانشگاه هم شاهد خروجی های مناسبی بودیم که متخصص بار می آمدند و تبدیل به نسل هایی شدند که توانستند خدمات شایانی را به رشد و توسعه کشور بکنند.
اما پس از مدتی این رویه تغییر کرد و ورود به دانشگاه در زمره آسان ترین کارها قرار گفت به شکلی که تعداد فراوانی دانشجو وارد محیط دانشگاه شدند اما برای دریافت فارغ التحصیلی و اتمام دوره دانشجوی با مشکلات فراوانی مواجه بودند و وقفه های فراوانی را در اخذ مدرک خود شاهد بودند.
در حال حاضر اما دیگر هیچ کدام از روش های قبلی مورد استفاده قرار نمی گیرد و ورود به دانشگاه و خروج از آن به آسان ترین شکل ممکن است به صورتیکه پس از اتمام دوره دانشگاهی با خیل عظیمی از فارغ التحصیلانی مواجه می شویم که هیچ تخصصی ندارند و فقط بر اساس موج به راه افتاده مدرک گرایی به دنبال تحصیل در مقاطع دانشگاهی بوده اند.
مهدی بهلولی در خصوص آسیب شناسی این موضوع و دلایل آن به برنا گفت: در طی سالیان گذشته مسئله آموزش عالی و سطح کیفیت یکی از اساسی ترین موضوعاتی بود که به صورت رایگان در اختیار تمامی مقاطع قرار می گرفت و هیچ دغدغه و نگرانی در این رابطه وجود نداشت و افراد پس از اتمام مقاطع ابتدایی و دبیرستان، انگیزه ای را در درون خود برای ورود به دانشگاه داشتند، اما در شرایط حال حاضر به دلیل پرداختن به مسائل دیگر و حاشیه ای و غافل شدن از مباحث اصلی وارد بحران هایی تحت عنوان مدرک گرایی و پولی سازی دانشگاه ها شده ایم.
بهلولی ادامه داد: از زمانی که موضوع مدرک گرایی در درون جامعه باب شد شاهد رشد قارچ گونه دانشگاه هایی بودیم که رویه آموزش عالی را تغییر دادند به صورتیکه این مراکز تبدیل به مکان هایی شدند برای فعالیت های اقتصادی که در کنار آن فعالیت ها پذیر دانشجو نیز دارند و پس از مدتی دانشجویانی فارغ التحصیل می کنند که هیچ تخصصی ندارند و آنان نیز با این شرایط انتظار دارند که وارد بازار کار شوند، در نتیجه جامعه پر از فارغ التحصیلانی می شود که به جمعیت بیکاران جامعه اضافه شده اند.
بهلولی در خصوص نبود نیروهای مختصص در زمینه آموزش نیزعنوان کرد: متاسفانه علاوه بر مسائلی که مطرح شد، مسئله دیگر حضور افرادی است که تخصص لازم را بری آموزش و تربیت دانشجویان ندارند و نمی توانند مسائلی تازه و نو را برای دانشجویان ارائه دهند، در نتیجه این موضوع خود عاملی خواهد شد برای افزایش انفعال در بین دانشجویان و نبود کارایی لازم دانشجویانی که فارغ التحصیل می شوند.
بهلولی در ادامه نیز با انتقاد از عدم نظارت بر روی این موضوع خاطرنشان کرد: متاسفانه از سوی مراکز متولی آموزش در کشور نیز هیچ نظارتی بر روی این موضوع صورت نمی گیرد و ارزشیابی های صحیح و درست در خصوص احداث چنین دانشگاه هایی که فقط تب مدرک گرایی را در جامعه افزایش می دهند نیز انجام نمی شود.
این کارشناس آموزشی افزود: اگر دستگاهی مجوز تاسیس دانشگاهی را صادر می کند باید پس از صدور مجوز نیز نظارت های مستمر و پیگیری های لازم را نیز انجام دهد و به صورت ماهانه و سالانه از مسئولین آن دانشگاها ها گزارش دریافت کند، یعنی به شکلی نباشد که پس از صدور مجوز این مراکز را رها کنند و هیچ توجهی به آنان نداشته باشند، بی توجهی و عدم نظارت بر روی این نوع دانشگاه ها کار را به این جا رسانده است که جامعه را پر از افراد بی تخصص و دارای مدرک دانشگاهی مورد تایید از سوی مراجع معتبر کرده است.
بهلولی در خصوص راهکارهایی که در این رابطه وجود دارد نیز عنوان کرد: در این خصوص راهکارهای فراوانی وجود دارد، اما با توجه به بحرانی که در نظام آموزشی ما حکم فرماست نمی توان در کوتاه مدت به آن ها جامعه عمل پوشاند و باید به فکر برنامه های مدون و سیاستگذاری های صحیح و درست در طولانی مدت باشیم، باید دانست این موضوعات از زمان ورود به دانشگاه شروع نخواهد شد و پیشنیه آن به دوران قبل از ورود به دانشگاه باز می گردد، در وهله اول باید به اصل 30 قانون اساسی مراجعه کرد اصلی که در آن از تحصیلات رایگان در تمامی مقاطع قبل از دانشگاه سخن به میان آمده است، پس از آن بها دادن هرچه بیشتر به مراکز دولتی که تحصیلات آکادمیک را ارائه می دهند موضوع قابل بحث است که باید قابل توجه باشد و در اولویت متولیان امکر آموزش قرار گیرد، همچنین استفاده از افراد زبده ای که توانایی تدریس در مقاطع دانشگاهی را دارند دیگر موضوعی است که باید به آن بپردازیم و اجازه ندهیم هر فردی فقط بنابر این موضوع که چون تحصیلات دانشگاهی دارد بتواند استاد دانشگاه شود و در نهایت نظارت دقیق و بر روی مراکز دانشگاهی که در شرایط حال حاضر وجود دارند و آموزش عالی را به دانشجویان ارائه می دهند از اصلی ترین راهکارهایی است که در این زمینه وجود دارد.
وی در پایان نیز خاطر نشان کرد: همچنین یکی دیگر از راهکارهای موجود عدم صدور مجوز برای احداث دانشگاه هایی است که محیط دانشگاه را تبدیل به بنگاه های اقتصادی کرده اند که می توان به عنوان بهترین راهکار در این زمینه از آن یاد کرد.