برنامه «خندوانه» و «دورهمی» دو، سه سالی است که آمار و ارقام مخاطبین تلویزیون ملی را به حد مطلوبی رسانده و اگرچه شبکه‌های دیگر با فرمول هایی شبیه یا در اطراف این دو برنامه مصمم بودند تماشاگران آن شبکه را با تلویزیون آشتی بدهند اما کماکان باید گفت مهران مدیری و رامبد جوان در سالهای اخیر به نوعی برگ برنده‌های تلویزیون محسوب می شوند.
اگرچه در محتوا، ساختار و نوع اجرا می توان نقدهایی به هر دو برنامه وارد کرد اما فراموش نکنیم که مخاطب ایرانی «خندوانه» را پسندید و از برنامه «دورهمی» هم استقبال کرد. هرچند گاهی اوج و فرودهای این برنامه ها را هم در فصول مختلف نادیده گرفت.
اگرچه برنامه «برنده باش» شبکه سه به لطف ستاره سینما مخاطب خود را پیدا کرد اما با نادیده گرفتن حضور محمدرضا گلزار نمی توان این برنامه را اتفاق ویژه ای برای این شبکه قلمداد کرد. در حقیقت ستاره سینما بود که این برنامه را صاحب جایگاه کرد.
«عصر جدید» هم که کپی ایرانی تلنت های معروف تلویزیونی شبانه است هم در شبکه سه درخشید و این درخشش عملا مدیون ماهیت و ساختار برنامه‌ای است که قبلا برایش فکر شده است و نه سبک و سیاق اجرا و نه داوری ها که خود جای بحث بسیار دارد در این مسئله دخیل بودند.
نکته ای که در این بین توجه همگان را به خود جلب می کند برمی گردد به این نکته که آیا تلویزیون در پر کردن جای خالی برنامه های پرمخاطبش اقدامی کرده است؟!
آیا تفکری دارد؟!
آیا ایده ای وجود دارد؟!
آیا از طرحی استقبال می شود؟!
آیا برای مهیا کردن شرایط موثر درتولید یک برنامه موفق اوضاع مساعد است؟!
بی تردید وضعیت اقتصادی نگران کننده تلویزیون در قدم اول دست و پای مدیران را برای استقبال از طرح ها و اتفاقات متفاوت و جذاب می بندد و در قدم بعدی باید گفت اگر قرار است در این شرایط ایده های از پیش موفق هم کنار بروند عملا آسیبی جبران ناپذیر بر بدنه رسانه (در جذب مخاطب) وارد می شود.
جدا از اینکه رامبد جوان به هر دلیلی منطقی و یا دور از منطق امروز می تواند در لیست سیاه تلویزیون باشد یا نباشد به نظر می رسد برنامه «خندوانه» با امضای او امروز برند شبکه نسیم است و نادیده گرفتن این پتانسیل به نفع تلویزیون نیست.
همانطور که با کوچکترین اخمی از سوی بعضی‌ها مهران مدیری امروز با یار غارش اولین قسمت از «شب‌نشینی» را برای شبکه نمایش خانگی کلید زد، رامبد جوان هم می‌تواند به جای رسانه ملی در شبکه نمایش خانگی «خندوانه»ای دیگر برپا کند و این یعنی آچمز شدن رسانه‌ای که سرمایه‌های خودش را نادیده می‌گیرد.