فارس خبرگزاری برنا: بیکار در اقتصاد به فردی گفته می‌شود که در سن کار (۱۵ تا ۶۵ سال) و جویای کار باشد اما شغل یا منبع درآمدی پیدا نکند؛ اما علت اصلی بیکاری جوانان از جمله جوانان گله داری چیست؟ این پرسش بیش از چند دهه است که نظرات، تحلیل ها، پیشنهادات و دیدگاههای متفاوتی در خصوص آن ارائه می‌شود اما هنوز در رفع آن موفقیتی حاصل نشده و عوامل موثر بر کاهش آن نیز در مرحله اجرا با نواقص و ضعف‌های فراوان رو به رو شده است.
رئیس شورای شهر گله دار درگفتگو با خبرنگار برنا در لامرد عدم توزیع مناسب درآمد و امکانات، عدم جذب نیروی کار در مراکز تولیدی و صنعتی، عدم تناسب بین روند رشد جمعیت و فرصتهای شغلی، ضعف قوانین و مقررات، برخی سیاستهای غلط، فقدان آموزشهای متناسب با نیاز بازار کار را از عوامل بیکاری جوانان برشمرد و گفت: مشکلات بنگاه های اقتصادی، مراکز صنعتی کوچک، خصوصی سازی و همچنین نوسانات شدید ارز باعث عدم تثبیت بازار کار شده و قدرت ریسک سرمایه گذاران را به شدت پایین آورده است و این خود بزرگترین عامل در عدم برنامه ریزی اصولی جهت پیدایش بیکاری، عدم اشتغال و رفع موانع است.
مرتضی چراغ چشم در خصوص پیامد های بیکاری در شهر گله دار تصریح کرد: آنچه مشهود و به دور از کتمان است عدم اصول برنامه ریزی؛ هزینه بالا جهت فراهم کردن یک شغل مناسب ، عدم رضایت شغلی در جامعه است؛ کاهش بهره وری و فرسودگی شغلی افراد است که همگی از پیامد های قابل پیش بینی بیکاری در جامعه است .
این مقام مسئول تعریف ماده 47 برنامه ششم توسعه در منطقه پارس جنوبی، را از موانع موجود بر سر راه جوانان گله دار به منظور اشتغال و کار عنوان کرد و ادامه داد: بر اساس این ماده اولویت اشتغال در هر جایی با مردم همان استان است و در خود استان مناطقی که به صنعت نزدیک تر هستند به عنوان بومی منطقه اولویت بالاتری جهت اشتغال دارند؛ اما متأسفانه گله دار با شعاع 10 کیلومتر از پارس جنوبی غیر بومی و دیلم با 400 کیلومتر فاصله بومی است!
وی اضافه کرد: با وجود اینکه بیش از یک پنجم شهرستان مُهر را جمعیت شهر گله دار تشکیل می دهد اما از 473 نفر که در پالایشگاه شهرستان به عنوان بومی شهرستان مشغول به کارند تقریبا 5 نفر گله داری هستند، علاوه بر آن در چارت سازمانی ادارات منطقه از جمله میادین گازی، تابناک، هما، وراوی، شانول و حتی پارس جنوبی سهم گله دار، با توجه به جمعیت و موقعیت تقریباً صفر است.
رئیس شورای شهر گله دار در تحلیلی مقایسه ای اضافه کرد: در کشور چین نرخ بیکاری در سال 2016 حدود 4.04 درصد اعلام شده است در حالیکه در کشور ما با وجود برنامه دولت برای اشتغال زایی در سال گذشته، تحت تبصره 18 لایحه بودجه 97 با عنوان برنامه اشتغال گسترده و مولد با تأکید بر اشتغال جوانان، دانش آموختگان دانشگاهی، زنان ، نرخ بیکاری به 27 درصد رسید که این نشان دهنده این است که برنامه های دولت برای اشتغال زایی مثمر ثمر نبوده است.
چراغ چشم با ابراز گله مندی از وضعیت موجود افزود : آنچه در بعد کار و اشتغال ظلم آشکار به مردم است این است که کارگر ایرانی به ریال حقوق می گیرد و به دلار خرج میکند؛ افزایش نرخ کالا و تورم افسار گسیخته باعث شده است که حقوق پایین جامعه کارگری و عدم قدرت خرید جهت رفاه خانواده ها، به افزایش آسیب های اجتماعی کمک کند.
وی با بیان اینکه بیکاری با برنامه ریزی کوتاه مدت حل نخواهد شد تأکید کرد: خیلی از موضوعاتی که از مجلس می گذرد باید در کمیسیون های تخصصی مورد بحث قرار گیرد؛ کشور ما در حال توسعه است و اگر خواسته باشیم از حالت سنتی به مدرنیته تغییر پیدا کنیم باید با یک طرح جامع برای اشتغال با توجه به توازن جمعیت طبق آخرین اطلاعات آماری؛ برنامه ریزی مدونی برای اشتغال فارغ التحصیلان و همچنین اقشار دیگر جامعه ترسیم کنیم.