به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ شرکت های بزرگی برای راه اندازی اینترنت ماهواره ای دست به کار شده اند. اخیراً «جف بزوس»، مدیرعامل شرکت آمازون و بلو اوریجین «پروژه کوییپر» (Project Kuiper) را اعلام کرد. او می خواهد در این پروژه با ارسال ۳۲۳۶ ماهواره به مدار نزدیک زمین اینترنت ماهواره ای را در سراسر زمین راه اندازی کند. علاوه بر بزوس، ایلان ماسک نیز به کمک اسپیس ایکس ۶۰ ماهواره اینترنتی استارلینک را به فضا ارسال کرد.
شرکت اسپیس ایکس ابتدا به کاربران آمریکای شمالی سرویس خواهد داد و پس از راه اندازی تمام ماهواره هایش، به کاربران کل دنیا اینترنت ماهواره ای ارائه خواهد کرد. شرکت آمازون نیز اهداف مشابهی در سر دارد.
رقابت شدیدی برای راه اندازی اینترنت ماهواره ای به راه افتاده است؛ چون علاوه بر اسپیس ایکس و بلو اوریجین، شرکت دیگری به نام وان وب (OneWeb) نیز کاروانی متشکل از ۶ ماهواره را به مدار زمین فرستاد. این شرکت ها با میلیاردها دلار سرمایه گذاری روی اینترنت ماهواره ای به بازگشت درآمدهای سالانه هنگفت چشم دوخته اند.
یکی از مزیت های اینترنت ماهواره ای در دسترس بودن آن است؛ یعنی هر منطقه ای که به آسمان دسترسی داشته باشد می تواند از این اینترنت بهره مند شود. مزیت بزرگ تر اما پتانسیل آن در کاهش چشمگیر هزینه اشتراک ماهانه اینترنت است. گفته می شود اینترنت ماهواره ای صرفه جویی ده ها میلیارد دلاری را برای مصرف کنندگان در پی خواهد داشت. با تحلیل نرخ اینترنت در آمریکا به کاهش ۳۰ میلیارد دلاری هزینه های سالانه به واسطه این تکنولوژی پی می بریم.
نزدیک بودن ماهواره های لئو به سطح زمین سبب کوتاه شدن زمان ارسال و دریافت اطلاعات شده و تأخیر را کاهش می دهد. گفته می شود کیفیت اینترنت ماهواره ای با اینترنت سیمی و فیبر نوری برابری می کند. ماهواره های لئو قرار است با دقت زیاد در مدار مدنظر مستقر شده تا مناطق بیشتری را تحت پوشش خود قرار دهند.
اینترنت ماهواره ای در مناطقی که از اینترنت پرسرعت سیمی و با تأخیر کم محروم هستند نیز کاربردی خواهد بود. با از راه رسیدن این تکنولوژی پیش بینی می شود هزینه اشتراک ماهیانه اینترنت برای صدها میلیون شهروند کاهش پیدا کند.
در مناطقی که چندین سرویس دهنده اینترنت وجود دارد، شهروندان اشتراک به مراتب کمتری را نسبت به شهروندان مناطقی با فقط یک سرویس دهنده می پردازند. تخمین زده می شود برای حدود ۱۰۴ میلیون شهروند آمریکایی تنها یک سرویس دهنده اینترنت در دسترس باشد. این گروه باید ماهانه ۶۸ دلار برای اشتراک اینترنت خود بپردازند.
اگر فرض کنیم فقط ماهواره های استارلینک اسپیس ایکس اینترنت ماهواره ای ارائه کنند، در هزینه اینترنت ۲۶۳ میلیون شهروند آمریکایی در مناطقی با سه سرویس دهنده یا کمتر صرفه جویی خواهد شد.
باقی شهروندان در مناطقی با سه یا چهار سرویس دهنده ۴ میلیارد دلار برای اشتراک ماهیانه اینترنت کمتر پرداخت خواهند کرد که کاهش هزینه ها را به ۱۸ میلیارد دلار خواهند رساند. اگر ماهواره های پروژه کوییپر نیز به ماهواره های استارلینک افزوده شوند میزان صرفه جویی از این هم بیشتر شده و به طور تقریبی به بیش از ۳۰ میلیارد دلار خواهد رسید.
اگر تلاش های شرکت های ذکر شده تا چند سال آینده به ثمر بنشیند، ده میلیون شهروند در مناطقی که هیچ سرویس دهنده ای در آنها خدمات دهی نمی کند، به اینترنت پرسرعت دسترسی پیدا خواهند کرد.
اینترنت ماهواره ای در حال حاضر در حال پشت سر گذاشتن مراحل آزمایشی بوده و پیش بینی می شود تا سال آینده در برخی مناطق آمریکا به مشتریان ارائه شود. به فاصله کوتاهی اینترنت ماهواره ای برای شهروندان کل دنیا نیز برقرار خواهد شد و دید ما را برای همیشه نسبت به اینترنت تغییر خواهد داد.
