به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ می‌دانم که آسمان آبی است، ابر سفید است، کوه قهوه‌ای است، بال‌های پروانه‌ها رنگارنگ است ولی از وقتی که به دنیا آمده‌ام رنگی جز سیاهی ندیده‌ام!
دقیق‌تر بگوئیم ما برای رنگ زرد در دنیا یک برداشت و یک کلمه بیشتر نداریم اما یک فرد نابینا که هیچ ادراکی از رنگ ها ندارد تنها می‌تواند برداشت ذهنی خود را روی ورق بیاورد.
یک فرد بینا درخت سبز در بهاران و زردی برگ‌ها را بارها دیده و تا به او می‌گویند سبز حتما به یاد درختانی که دیده می‌افتد اما نابینا به یاد برداشت ذهنی که از زمان تولد برای خود درباره رنگ‌ها ساخته و کاملا با برداشت افراد بینا متفاوت است، می‌افتد.
بر اساس آمارها در حال حاضر بیش از ۳۶ میلیون نفر در جهان نابینا بوده در حالی که بیش از ۲۱۷ میلیون نفر نیز مبتلا به محدودیت بینایی در حد متوسط تا شدید هستند.
تا سال ۲۰۵۰ احتمالا تعداد افراد نابینا از ۱۱۵ میلیون نفر خواهد گذشت و شمار افراد دارای محدودیت بینایی به ۵۸۸ میلیون نفر می‌رسد.
یافته‌های تحقیقات محققان دانشگاه آنجلیا راسکین بریتانیا نشان می‌دهد آسیای جنوب شرقی دارای بیشترین تعداد افراد نابیناست. بعد از آن کشورهای شرق و غرب جنوب صحرای آفریقا و جنوب آسیا دارای بالاترین نرخ نابینایی در بین افراد مسن است.
نابینایان مشکلات بسیاری از جمله اشتغال، رفت و آمد شهری، بیمه و روابط اجتماعی با سایرین دارند اما یکی از تازه‌ترین مشکلات آنان دسترسی به نرم افزارهای مجازی چون تلگرام و اینستاگرام است. چراکه دنیای امروز دنیای تکنولوژی و زندگی کنونی، زندگی بصری است.
این درحالی است که حجم اخبار آنقدر زیاد است که بسیاری از آنان در خبرهای صوتی و تصویری جا می‌مانند چراکه عموما این خبرها در فضای مجازی جابه جا می شوند و دست اول ترین‌شان شایعه ها و حواشی روزند.
حال سوال اینجاست که نابینایان به عنوان بخشی از قشر جامعه چگونه می توانند خود را با زندگی در عصر فناوری وقف دهند؟ آیا ابزارهای لازم برای دسترسی ویژه این افراد به فضای مجازی و اینترنت وجود دارد یا خیر؟
در این راستا با سهیل معینی، مدیرعامل انجمن باور و شبکه تشکل‌های نابینایان و کم بینایان کشور، به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:
ابزارهای کمکی «آی تی سی» مهمترین نیاز نابینایان تحصیل کرده و شاغل
معینی با بیان اینکه مهمترین مشکل نابینایان از عدم ایمنی در تردد گرفته تا موضوع دسترسی به وسایل توانبخشی نابینایان و همینطور موضوع بیمه، گفت: از طرفی ابزارهای کمکی آی تی سی (ارتباطی- اطلاعاتی) از مهمترین نیاز افراد نابیناست که در صف تحصیل کرده‌ها و شاغلین قرار دارند.
وی ادامه داد: اکثر نابینایان نمی‌توانند از ابزارهای فناوری استفاده کنند چراکه این سخت افزارها به شدت گران هستند حال آنکه متاسفانه بودجه بسیار کمی تقریبا نزدیک به هیچ برای تهیه این ابزارها به نابینایان اختصاص داده می‌شود.
لپ تاپ و گوشی گران مختص نابینایان!
وی افزود: به عنوان مثال لپ تاپ ویژه دسترسی افراد نابینا که نمایشگر بریل هم دارد و اتفاقا تولید داخل است؛ با افزایش قیمت ارز چیزی حدود 20 میلیون تومان برای هر عدد تمام می‌شود.
معینی عنوان کرد: مشکلی که داریم این است که هیچ تخصیص مالی از سوی سازمان بهزیستی برای ابتیاع این وسایل برای افراد نابینا در نظر گرفته نمی‌شود و نیاز این افراد بدون پاسخ مانده است.
وی در خصوص وجود گوشی‌های همراه که نابینایان به وسیله آن می‌توانند به دنیای مجازی وصل شوند، گفت: در این خصوص نیز مشکل مالی داریم چراکه هرکدام از این گوشی های همراه، مبلغی حدود 8 میلیون تومان را برای خریداری نیاز دارند.
بودجه بهزیستی تناسخی با جمعیت نابینایان ندارد
مدیرعامل انجمن باور با بیان اینکه نیاز به حمایت مالی خیرین و صندوق ها داریم عنوان کرد: در سایر تجهیزات مرتبط با این افراد نیز پول حرف اول را می‌زند و مشکل جدی در تامین نیازمندی‌های این قشر داریم.
وی ادامه داد: بودجه تخصیص داده شده توسط بهزیستی به هیچ عنوان تناسخی با جمعیت نابینایان و نوع نیازهای تخصصی آن ها ندارد.
نابینایان حمایت آموزشی و شغلی نمی شوند
معینی مشکل بعدی نابینایان را بحث حمایت شغلی از آنان عنوان کرد و توضیح داد: در این راستا نه حمایت شده‌ایم و نه آموزش خاصی برای نابینایان از سوی آموزش و پرورش در نظر گرفته شده است. بعلاوه آموزش های فنی و حرفه‌ای که بسیاری از افراد نابینا باید ببینند تا بتوانند وارد بازار کار شوند وجود ندارد و اگر هم باشد بدیهی، بی برنامه و پراکنده است.
نابینایان؛ تحصیلکرده ترین معلولان کشور
وی در پایان افزود: جمعیت نابینایان، تحصیلکرده‌ترین گروه معلولان کشورند. به شکل کلی 40 درصد دانشجویان معلول کشور را افراد نابینا و کم بینای تشکیل داده‌اند و در این میان هزاران نفر فارغ‌التحصیل دانشگاه‌ها هستند، بنابراین اگر همین میزان از جمعیت را ملاک و معیار متقاضیان فناوری‌های کمکی در نظر بگیریم جدا از کارشناسان شاغلی که نیازمند این ابزارها هستند، جمعیت قابل توجهی می‌شود که اگر در سال امکانی را فراهم کنیم که حداقل در طول سال هزارنفر از آنان از این فناوری‌ها استفاده کنند می‌توانیم امیدوار باشیم که این قشر از جامعه مغفول نمانده‌اند.