به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، مکس بوت در مقاله ای تحلیلی به عواقب برکناری بولتون در واشنگتن پست می نویسد و اعلام می کند: «از انتصاب جان بولتون به عنوان مشاور امنیت ملی استقبال نکردم اما اکنون که وی اخراج شده نسبت به آنچه که رخ می دهد مردد هستم. او به اندازه کافی بد بود اما از یک جهت نیز او ناظر بر اقدامات رئیس جمهوری دمدمی بود و اگر جانشین او فردی مطیع باشد، نتیجه می تواند بدتر هم شود.
هنگامی که او در سمت مشاور امنیت ملی قرار گرفت، من او را مردی وحشی توصیف کردم که سرناسازگاری با توافقات و سازمان های بین المللی دارد. او به عنوان مشاور امنیت ملی دارای نوعی فقدان مهارتی برای هماهنگ کردن بخش های مختلف دفاعی و سیاست خارجی بود. با حضور جان بولتون پیش بینی های نگران کننده ای در خصوص شروع جنگ های پیشدستانه علیه ایران و کره شمالی مطرح می شد. ب
بولتون با این امید که به تنهایی بتواند تصمیمات رئیس جمهور ترامپ را شکل دهد، سایر مقامات را از این روند خارج کرد. طنز روزگار آنجاست که بولتونی که تصدی مقامش را با کنار راندن رقبای بروکراتیکش آغاز کرد، خودش از روند صلح تصمیم گیری صلح افغانستان محروم شد. شک و تردید های بولتون در مورد کره شمالی و طالبان باعث شده بود که رئیس جمهور خشمگین شود و تصمیمی بر خلاف آنچه او انتظار داشت را اتخاذ کند.
زمانی که موضوع ایران به میان آمد، بولتون نقش بی ثبات کننده تر و خطرناک تری را ایفا کرد. مک مستر به همراه وزیر دفاع پیشین جیم ماتیس و وزیر امور خارجه سابق رکس تیلرسون از ترامپ خواستند که توافق هسته ای ایران را حفظ کند زیرا ایرانیان از شرایط آن پیروی می کردند. اما طی یک ماه از انتصاب بولتون، ترامپ اعلام کرد که ایالات متحده از برنامه جامع اقدام مشترک خارج خواهد شد. به نظر می رسید که ترامپ انتظار داشت که فشارهای ایالات متحده باعث شود ایران دوباره به میز مذاکره بیاید اما ایران به جای تسلیم شدن، در حال پیشروی است. بولتون ترامپ را به یک بن بست استراتژیک سوق داد و هیچ راه روشنی برای احیای توافق هسته ای یا جنگ با ایران باقی نگذاشت. توصیه های بولتون برای امریکا پیروزی را در ونزوئلا همانطور که وعده داده بود، ایجاد نکرد. حالا ترامپ صبر و علاقه به همفکری خود را با مشاور امنیت ملی از دست داده است که وی مقصر عدم موفقیت در ونزوئلا - و ایران می داند.
بولتون اشتباهات بسیاری کرد - درست همانطور که منتقدانش انتظار داشتند - اما او مهم ترین علتی که سیاست خارجی ایالات متحده در طی 17 ماه گذشته بسیار نامناسب و ناموفق بوده، نیست. اگر ترامپ بخواهد مقصر اصلی سیاست خارجی ناکام خود را بشناسد، باید در آینه نگاه کند.»