امیر سمواتی تهیهکننده سینما در گفتوگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: مسأله قاچاق فیلم در همه جای دنیا امروز به عنوان یک معضل وجود دارد اما قطعاً این معضل در هر کشور شکل و شمایل متفاوتی دارد. در کشور ما چند مسأله اساسی در این مورد وجود دارد که این مسائل باید بررسی شوند. یکی از اصلیترین مباحث به کپی رایت مربوط میشود که بیشتر جامعه جهانی خارج از ایران را در بر میگیرد.
سمواتی خاطرنشان کرد: ما باید در وهله اول مشکلات داخلی خود را حل کنیم. در گذشته محمدرضا عباسیان و محمدحسین فرحبخش با تلاشهایی مستمر قدمهای خوبی در راه بهبودی وضعیت سینمای ایران در این زمینه برداشتند اما این وضعیت استمرار نداشت و میبینیم که امروز همچنان برخی فیلمها قربانی میشوند. قطعاً کمیتهای که برای مقابله با قاچاق فیلمهای ایرانی تشکیل میشود بدون همکاری نیروی انتظامی، قوه قضاییه، انجمنهای سینمایی، خانه سینما و وزارت فرهنگ و ارشاد نمیتواند عملکرد چندان مثبتی داشته باشد.
وی افزود: زحماتی که محمدحسین فرحبخش در سالهای گذشته برای مقابله با قاچاق فیلمها کشید نتیجهبخش بود ولی نبود بستر مناسب برای ادامه این فعالیت باعث شد تا مقابله با پخش نسخه غیرقانونی فیلمها تنها در مدت کوتاهی مستدام باشد. برای استمرار در امر مبارزه با قاچاق فیلمهای ایرانی بهتر است کمیتهای تشکیل شود و تهیهکنندهها سالانه با پرداخت هزینهای اندک به بقای این کمیته کمک کنند و این کمیته نیز برای حفظ حقوق صاحبان اثر اقدامات لازم را انجام دهد.
این تهیهکننده در ادامه گفت: اگر در قوه قضاییه حق تألیف را به خوبی تعریف کنیم و مجلس شورای اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و صدا و سیما برای دفاع از حقوق صاحبان فیلمها با هم متحد باشند قطعاً میتوان قاچاق فیلمها را به حداقل رساند. متأسفانه این مسأله در داخل کشور پیگیری نمیشود و ما هنوز به دنبال حل معضل قاچاق فیلمهایمان در خارج از کشور هستیم که این مسأله نیاز به عضویت ایران در سازمان کپی رایت است.
تهیهکننده فیلم سینمایی «دربند» اظهار داشت: مردم باید خودشان از خرید آثار قاچاق پرهیز کنند، یکی از اساسیترین مشکلات ما در این زمینه به صدا و سیما برمیگردد. صدا و سیما که فیلمها و سریالها را به طور رایگان پخش میکند که البته وظیفهاش است، این ذهنیت را به وجود آورده که فیلم ساختن کار سادهای است و اگر فیلمها را رایگان ببینند کسی متضرر نمیشود. تلویزیون باید در بحث فرهنگسازی کمک کند و این فرهنگ را در جامعه نهادینه کند که مردم آثار قاچاق را خریداری نکنند.
سمواتی در پایان گفت: این مسأله که برخی تهیهکنندهها برای گرفتن مجوز فیلمهای توقیفشدهشان، این آثار را به صورت قاچاق روانه بازار میکنند به نظرم چندان عمومیت ندارد. به هر حال هر تهیهکننده به بازگشت سرمایهاش فکر میکند و به هیچوجه دلش نمیخواهد عاملی باعث شود که بلیت کمتری برای دیدن فیلمش خریداری شود. قطعاً وقتی فیلمی به صورت قاچاق در بازار وجود دارد تعداد زیادی از مخاطبان دیگر ترجیح میدهند فیلمهایی را ببینند که امکان دیدنشان در خارج از سینما وجود ندارد. بنا بر این نمیتوان در پخش نسخه قاچاق فیلمها به تهیهکنندهها و صاحبان آثار سوء ظن داشت.