به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ برخی از کودکان هنگام ورود به مدرسه دچار مشکلاتی هم چون ناراحتی، بی قراری، ترس از مدرسه و حتی بیزاری و تنفر می شوند. ترس غیر منطقی کودک از مدرسه به معنی امتناع از مدرسه رفتن و یکی از نشانه‌های اضطراب جدایی از والدین، خانه، خانواده و بخصوص مادر و یا شرایطی است که به آن وابسته شده است.
در این رابطه با عباس فرجی، کارشناس آسیب شناسی آموزشی، به گفت و گو نشستیم که در ادامه می خوانید.
وابستگی به والدین بزرگترین دلیل ترس کودک از مدرسه
عباس فرجی، کارشناس آسیب آموزش، در رابطه با دانش آموزانی که در روز شروع سال تحصیلی با بی قراری و گریه علاقه ای به حضور در مدرسه ندارند، گفت: این دست از رفتارها عموما جزو اختلالات اضطرابی است که به آن اضطراب جدایی نیز می‌گویند. در واقع بچه ها به دلیل جدا شدن از والدین‌شان و وابستگی که به آن‌ها دارند این حالت ها را از خود نشان می دهند.
او با بیان اینکه در حوزه های تربیتی این مساله با عنوان اختلال اضطراب جدایی در کودکان شناخته می شود، افزود: ریشه این اختلال گاهی در مشکلاتی است که در کودکی رخ می دهد و در ورود به مدرسه با بروز چنین رفتاری خود را نشان می‌دهد.
این آسیب شناس آغاز این رفتار را در ابتدای هر سال و در دوره جدید تحصیلی دانست و گفت: گاهی در نیمه یک هفته و در صورت تعطیلی دو الی سه روز مجددا کودک بهانه گیر شده و از ورود به مدرسه می ترسد.
قبل از ورود کودک به مدرسه صحبتی در این رابطه نداشته باشید
فرجی ادامه داد: توصیه ما به والدین این است که قبل از ورود کودک به مدرسه صحبتی در این رابطه با او نداشته باشند چراکه عموما والدین به اشتباه تصور می کنند با چنین صحبت هایی کودک را تشویق به مدرسه رفتن می کنند.
او به مادران برای آماده سازی فرزند خود در روز اول مدرسه گفت: بهتر است صبح را کمی زودتر از روزهای دیگر آغاز کنند و با آماده کردن صبحانه و قرار دادن تغذیههای مدنظر در کیف کودک‌شان و بدرقه او تا دم در اضطراب‌های ناشی از اختلال را کاهش دهند.
یکی از بستگان او را به مدرسه برساند
این آسیب شناس عنوان کرد: برای آن دسته از کودکانی که در هنگام خداحافظی با والدین دچار مشکل می‌شوند لازم است فردی جز پدر و مادر او را به مدرسه ببرد تا میزان وابستگی کودک از والدین به یکی از بستگان و سپس به مدرسه کاهش یابد.
فرجی در خصوص ادامه دار شدن این بی‌قراری ها توصیه کرد: مادران در صورت تکرار این موضوع لازم است با یک روان‌شناس کودک مشورت کنند و راه کارهای تخصصی به او ارائه دهند.
او نقش معلمان را در این خصوص موثر دانست و توضیح داد: در این رابطه معلمان هم می توانند موثر باشند اما گاهی به دلیل ازدهام بسیار در کلاس های درس و امکان تعدد این کودکان امکان رسیدگی به تک تک این دانش آموزان امکان پذیر نخواهد بود. بعلاوه بهتر است معلمان با این قبیل کودکان آرام تر رفتار کرده تا کودک بتواند فضا را بپذیرد. همچنین بهتر است تا توصیه های لازم و راه و روش آمادگی بیشتر کودکان را به والدین آموزش دهند.
ترس کودک قابل درمان است
این آسیب شناس در پایان عنوان کرد: این کودکان عموما جزو آن دسته از کودکانی هستند که بیشتر با مادران‌شان بوده اند، فضاهای اجتماعی را تجربه نکرده و هیچ گاه از والدین خود دور نبوده اند و به همین دلیل چنین واکنش های رفتاری در آن ها دیده می شود. البته این مساله کاملا قابل درمان بوده و موضوع جدی نخواهد بود به این شرط که از ابتدا به شکل جدی پیگیری های لازم را داشته و در صورت عدم حل مشکل از روان‌شناسان کودک کمک بگیرند. چراکه عدم رسیدگی در زمان درست به این موضوع می تواند مشکلات بسیار جدی برای کودک و والدین به وجود آمده و حتی کودک دیگر رقبتی برای تحصیل نداشته است.