به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، تخریب سفر روحانی به نیویرک از آنجایی شروع شد که برخی نشانه ها از احتمال بازگشت آمریکا و در نتیجه برگزاری جلسه سران کشورهای 1+5 با ایران خبر می دادند، موضوعی که البته خیلی قطعی هم نبود. این احتمال بازگشت و نشستن روحانی و ترامپ دور یک میز برای مخالفان تندرو روحانی در داخل کشور قابل تحمل نبود به همین دلیل تلاش کردند با فضاسازی رسانه ای این سفر را منتفی کنند.
تاخیر در صدور ویزای روحانی و ظریف بهانه رسمی تری به مخالفان دولت داد تا جایی که باشگاه خبرنگاران جوان، وابسته به صدا و سیما که این روزها بیشتر نقش یک حزب سیاسی تندرو را ایفا می کند تا یک رسانه رسمی کشور که از بیت المال پول می گیرد، در فضای مجازی هشت ویزای تحقیزآمیز را منتشر کرد. البته مشخص بود که روحانی اسیر این جوسازی کودکانه نمی شود و بر اساس منافع کشور به نیویورک می رود.
روحانی به نیویورک رسید، قبل از دیدار با مکرون، سه کشور فرانسه، آلمان و انگلیس در بیانیه ای ایران را مسوول انفجارهای آرامکو معرفی کردند، این موضوع دوباره بهانه ای شد برای مخالفان دولت که سفر روحانی را تخریب کنند این درحالیست که رئیس جمهور در همان آغاز دیدار با مکرون و سپس در دیدار با مرکل و جانسون به این بیانیه اعتراض کرد.
واقعیت این است که همه این تخریب ها از روی بهانه بود، روحانی در هفت سالی که به نیویورک رفته سطح دیپلماسی ایران را افزایش داده، او نه با کشورهای درجه چندم دنیا که با رهبران کشورهای تاثیرگذار نشست و برخاست کرده است. همین موضوع هم این افراد را عصبانی می کند. آنها وقتی حضور احمدی نژاد در نیویورک را با حضور روحانی در نیویورک مقایسه می کنند و می بینند رئیسی جمهور که با حمایت آنها در راس کار در سال هفتم ریاست جمهوریش فقط توانسته بود با سنت وینسنتو گردنادین ها (اسم کشور است)، کومور و بولیوی دیدار کند و روحانی در سال هفتم ریاست جمهوریش با پاکستان، فرانسه (دوبار)، ژاپن، آلمان، اسپانیا، سوئیس، سوئد دیدار و سر منافع ایران محکم و قاطع ایستاده تا جایی که حتی در روایت ها خود این کشورها هم موضع قاطع روحانی بولد شده، طبعا عصبانی می شوند و نتیجه اش توهین هایی است که در تریبون های رسمی و رسانه هایشان به روحانی می کنند.