پوریا آذربایجانی کارگردان در گفت و گو با خبرنگار حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، در ارتباط با کاهش تولیدات دفاع مقدسی و عدم توجه فیلمسازان به این ژانر گفت: به نظرم علل متعددی دارد، احساس می‌کنم اولین دلیل این است که برای ساخت فیلمی خوب در عرصه سینمای دفاع مقدس فردی باید فیلمسازی کند که به این موضوع دلبستگی دارد. به همین علت بهترین فیلمهای این ژانر توسط کارگردانانی ساخته شده که به نوعی یا در جنگ حضور داشتند یا آن محیط را تجربه کردند. طبیعتاً اکنون نسل جوان به این خاطر که جنگ را به آن معنا تجربه نکرده دلبستگی ویژه ای هم ندارند و فیلم‌هایش هم احتمالاً مورد پسند افراد باتجربه در این زمینه نیست.
آذربایجانی خاطرنشان کرد: امروزه کسانی که به فیلمسازی مشغول هستند علاقهمند هستند تا آثاری بسازند که بتواند موفقیت های بینالمللی کسب کند و در جشتواره های معتبر جهانی نمایش داده شوند. زمانی که فیلمی با محوریت دفاع مقدس میسازید چون کمتر فستیوال جهانی وجود دارد که به نمایش چنین فیلمهایی رغبت نشان دهد کمتر فیلمساز جوانی به سراغ اینگونه آثار می‌رود و در عین حال ساخت فیلمهای ژانر دفاع مقدس سخت و پر هزینه است و هر تهیه کننده ای چنین فیلمی را نمی سازد، معمولا تهیه‌کنندگان دولتی در این ژانر کار میکنند و آنها هم به دنبال مجری طرح هستند و نظر خودشان را در فیلم اعمال میکنند، چنین وضعیتی که میزان دخل و تصرف کارگردان در اثر را به حداقل می‌رساند باعث می‌شود کمتر فیلمسازی به ساخت فیلم در ژانر دفاع مقدس رغبت داشته باشد.
آذربایجانی تصریح کرد: در این شرایط بین کارگردان و هر ارگانی که قصد ساخت فیلم دفاع مقدس را دارد معمولاً اختلاف نظر به وجود می آید و در نهایت کسی از ساختش راضی نیست. نظر من این نیست که به دلیل این اتفاق‌ها اینگونه فیلمها ساخته نشود. اتفاقا من خیلی موافق تولید در این ژانر سینما هستم و سینمای دفاع مقدس باید زنده بماند و راه زنده ماندنش حمایت ارگان‌ها از این ژانر سینمایی است که با صبر بیشتری با کسانی که قصد فیلمسازی در این ژانر را دارند همکاری کنند، در صورتی که این اتفاق رخ دهد، فیلم های خوبی تولید شود.
کارگردان فیلم «جشن دلتنگی» در ادامه با اشاره به وجود داستان ها و ماجراهای پیرامون جنگ برای تولید و ساخت فیلم افزود: به نظرم ژانر دفاع مقدس همچنان داستانهای زیادی دارد و فردی که علاقهمند به فیلمسازی در این عرصه باشد قصه های زیادی برایش وجود دارد و منابع مکتوب و حتی شاهدان عینی هنوز هم هستند و به عقیده من اگر بگوییم قصه ها تمام شدهاند در واقع بهانه تراشی کرده‌ایم. تمام ابزار لازم مربوط به دوره ۸ ساله جنگ تحمیلی در دسترس است و برای تحقیق و پژوهش نیاز به زمان زیادی نیست. زمانی که منبع مورد نظرت را پیدا کنی که قصه ات را بسازی باید صبر داشته باشی تا تهیهکننده مورد نظرت را پیدا کنی، برخی این صبر را ندارند میگویند این حجم از زمان و هزینه را باید صرف فیلمی کنم که احتمالا برد بین المللی ندارد و ممکن است فروش آنچنانی در سینما نداشته باشد بنابراین فیلم دیگری که حداقل وارد چند فستیوال جهانی شود میسازم.
وی افزود: قطعا مشکل بودجهای داریم و تولید در این ژانر گران است و تهیه کننده خصوصی در سینمای دفاع مقدس سرمایه گذاری نمی‌کند، تهیه کننده خصوصی خواهان برگشت سرمایه اش است و این ژانر به آن معنا سرمایه اش را برنمیگرداند. سینما هنر و صنعت گرانی است و مردم رغبت شان دیدن فیلم های کمدی و باقی ژانرها است برای همین تنها ارگانی که میتواند حمایت کند دولت و سازمان های وابسته به آن است که اگر این سازمان ها رغبتی به ساخت این تولیدات نداشته باشند و حمایت نکنند به طور کل این دسته از فیلم ها ساخته نمی شوند.
این کارگردان در پایان گفت: بطور مثال فیلم «اروند» شاید جزو معدود فیلم های دفاع مقدس بود که با هزینه شخصی ساخته شد آن هم دلیلش این بود که تهیه کننده آن فیلم در نوجوانی در جنگ حضور داشته و احساس دینی به آن افراد دارد و فکر کرده اگر زمانی قصد ساخت فیلم و سرمایه گذاری داشت فیلمی با موضوع دفاع مقدس بسازد که قطعاً یک مورد استثنا بود.