پیوند بین پارکینسون و اختلال دو قطبی چیست؟

به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا؛ اختلال دوقطبی (BD)، که افراد زمانی آن را افسردگی مانیک می‌نامیدند، از حدود ۲۰ سالگی شروع می‌شود.

BD که با قسمت‌های چرخه‌ای افسردگی و شیدایی مشخص می‌شود، تقریباً ۲٫۸ درصد از بزرگسالان در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هنوز مشخص نیست که چرا BD در بعضی افراد رخ می‌دهد و در برخی دیگر رخ نمی‌دهد، اگرچه شواهد نشان می‌دهد که سیستم دوپامین ممکن است نقش داشته باشد.

به عنوان مثال، لوودوپا – دارویی از پارکینسون که گیرنده‌های دوپامین را فعال می‌کند – می‌تواند در بعضی از افراد باعث تحریک شیدایی شود.

علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در شخصی که مبتلا به BD است و از حالت افسردگی به حالت جنون تغییر می‌کند، میزان بیشتری از گیرنده‌های دوپامین وجود دارد.

پارکینسون، شرایطی است که با لرزش، سفتی و وضعیت ناپایدار، بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود.

علائم بیماری پارکینسون به علت مرگ سلول‌های تولید کننده دوپامین در قسمتی از مغز به نام جوهره نیگرا رخ می‌دهد.

درمان فعلی برای BD شامل دارو‌های ضد درد، دارو‌های ضد صرع و لیتیم است.

افرادی که این دارو‌ها را برای مدت طولانی مصرف می‌کنند می‌توانند دچار پارکینسونیسم ناشی از دارو شوند که به قول دانشمندان “از نظر بالینی از بیماری پارکینسون قابل تشخیص نیست. ”

اخیراً، گروهی از محققان تحقیق کردند که آیا BD احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون در آینده را افزایش می‌دهد یا خیر؟

برای تحقیق، دانشمندان یک بررسی منظم و متاآنالیز در مطالعات موجود انجام دادند.

“یافته‌های این بررسی منظم و متاآنالیز نشان می‌دهد که در مبتلایان به BD بعداً احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. ”

اگرچه نتیجه گیری نویسندگان واضح است، اما این مطالعه محدودیت‌های بسیاری دارد. آن‌ها توضیح می‌دهند که این تشخیص ممکن است به دلیل تشخیص نادرست پارکینسون ناشی از دارو به عنوان بیماری پارکینسون باشد، و همچنین متذکر می‌شوند که در این مطالعه و در تحلیل آن‌ها بین پارکینسون و پارکینسونیزم تفاوت قائل نیستند.

منبع: شفقنا