رحمان سیفی آزاد کارگردان و فیلمنامه نویس در گفت و گو با خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا درمورد پرداختن به معضلات اجتماعی در سینما و تلویزیون ایران، گفت: این قضیه از دو جهت در ایران تبدیل به تابو شده است. یک زاویه آن فرهنگی است. ما فرهنگ پنهان کردن معایب را از خانواده هایمان شروع می کنیم و این تبدیل به بخشی از فرهنگ سنتی ما می شود؛ برای مثال اگر فردی معتاد در خانوادمان وجود داشته باشد تلاش می کنیم آن را پنهان کنیم و کسی نفهمد؛ چون معادل بی آبرو شدن می دانیم.
وی در ادامه افزود: این طرز نگاه به آبرو و پنهان کاری، در حوزه فرهنگی نمود بارزش این است که اگر درمورد ایرادات و مشکلات موجود صحبت کنیم دیگران سوءاستفاده می کنند و آبرو ایران می رود. این برخوردها عمدتا از رسانه های خارج از کشور که با ایران مشکل دارند صورت می گیرد. نمونه داخلی آن متاسفانه برخوردهای سیاسی داخل کشور نسبت به موضوعات اجتماعی است که از پرداختن به آنها در فیلم ها و سریال ها خودداری می شود. مجموعه این دو معضل باعث شده که همیشه ما با موضوعات اجتماعی در فیلمسازی و سریال سازی دچار مشکل جدی باشیم.
کارگردان فیلم «ماجان» اظهار داشت: در ایران مشکل دیگری که وجود دارد این است از قدیم فاصله بین داستان و واقعیت را بلد نبودیم و فکر می کنیم هر آنچه که در داستان ها گفته می شود واقعیت دارد و برخورد واقع گرایانه با داستان ها انگار در کشور ما امر عجیب و حل نشده ای است.
وی ادامه داد: زمانی که به معضل اجتماعی در داستانی پرداخته می شود فکر می کنیم که کل کشور این مشکل را دارد و فضای اجتماعی ما اینگونه است. بنابراین فاصله قائل نشدن بین واقعیت زندگی و داستان یکی از مشکلات جدی ما در تمامی زمینه هاست اما در فرهنگ نمایشی ما ریشه ای کهن دارد به طور مثال شخصی که نقش یزید را در شبیه خوانی و تعزیه ها بازی می کرده به دست مردم زخمی شده است.
سیفی آزاد تصریح کرد: در کشورهای غربی فیلم های اجتماعی از معضلاتشان ساخته می شود و اصلا ربطی به قبح ندارد چون امروزه رسانه ها موضوعی را برای پنهان سازی نمی گذارند. ما با نادیده گرفتن یک مشکل اجتماعی فقط صورت مسئله را پاک می کنیم و در واقع آن مشکل را حل نکردیم. زمانی که نمود بیرونی یک مشکل درجامعه وجود دارد نمی توانیم آن را انکار کنیم.
وی در ارتباط با گسترش فضای مجازی و دسترسی همگان به این فضا تاکید داشت: رسانه های مجازی و این گوشی های موبایل که در دست همه است به صورت اغراق شده معضلات را بیان می کند که این اثرات مخرب بیشتری دارد. یکی از اتفاقاتی که در جهان نادر است ولی در ایران به وفور مشاهده می شود این است که پست های اینستاگرام بعنوان مرجع برای مردم قرار دارد، مخصوصا در مسائل پزشکی که افراد بدون تحقیق و آزمایش از این پست ها برای رفع مشکلاتشان استفاده میکنند. مجموعه این مسائل باعث می شود تا همواره در بیان معضلات اجتماعی دچار مشکل و پیامدهای جدی باشیم.