به گزارش خبرگزاری برنا از مشهد، ساعت ۴ بعدازظهر است، وارد اقبال ۲۵ می‌شویم و در انتهای کوچه، ساختمان خیریه سجادیه توس را می‌بینیم. خانم اسدی با روی گشاده‌ای از ما پذیرایی می‌کند، فضای سجادیه مانند خانه خود آدم است و احساس مثبتی را منتقل می‌کند.
چند خانم را می‌بینم که در گوشه‌ای نشسته‌اند و در حال فعالیت هستند، دختر بچه‌ی 6 ساله‌ای کنار مادرش نشسته و چادری روی را سرش انداخته و مشغول درست کردن کیف‌نمدی کوچکی است. جمعیت زیاد نیست اما، حس همکاری زیادی بین آنها شکل گرفته؛ از کودک ۵ ساله و نوجوان ۱۶ساله تا خود خانم اسدی که حداقل باید چند نوه‌ای را داشته‌باشد، در کنار هم نشسته‌اند و مشغول خدمتی برای زائران پیاده‌ای هستند که تا چند روز دیگر به شهر امام مهربانی‌ها می‌رسند.
از آنها حس‌وحالشان را می‌پرسم و اینکه هدفشان از انجام این کار چیست، خانم اسدی که رئیس هیئت مدیره خیریه است، می‌گوید: فعالیت‌های بسیاری در این مکان انجام می‌شود که همه عام‌المنفعه است و تمام اعضا به صورت داوطلبانه کار می‌کنند و حس شور و شوق بسیاری در بین اعضا حکم فرماست.
مادر فاطمه‌زهرای ۵ ساله، احساسش را اینگونه توصیف می‌کند: «می‌خواهم از خوشحال شدن بچه‌هایی که این کیف‌ها را می‌گیرند خوشحال شوم و تنها همین حس برایم بس است و برکتش را در زندگی‌ام خواهم دید.
از زمانی که به این خیریه آمده‌ام، با انگیزه دادن و تشویق افراد موسسه، توانستم درسم را ادامه دهم و الان لیسانس ادبیاتم را گرفته‌ام. حدود ۱۱ سال است که در این مجموعه عضو هستم و هر سال در همین ایام پایانی ماه صفر کارهای متنوعی انجام می‌دهیم و امسال تصمیم گرفتیم تا این کیف‌های نمدی کوچک را درست کنیم و هدیه کوچکی را در آنها بگذاریم.»
این عضو موسسه از اشتیاقش برای حضور در کارهای میزبانی برای زائران حریم رضوی اظهار می‌کند: «با تمام توانم سعی دارم در کارهای میزبانی از زائران شرکت کنم و این افتخاری است که نصیب ما شده، اگر من این کارها را در کنار فرزندم انجام دهم، او هم در کار خیر و میزبانی از زائران آقا امام رضا(ع) پیشتاز خواهد بود.
حسی که از انجام کارهای میزبانی زائران پیاده دارم، قابل وصف نیست. من عاشق آقا امام رضا(ع) هستم و این حس میزبانی رضایتی است که از برکت همین کارها در زندگی ما ایجاد شده و غیرقابل توصیف است.»
رئیس هیئت مدیره این مجموعه از کارهای فرهنگی خیریه در این ایام می‌گوید: «در راستای انجام کارهای فرهنگی تصمیم داریم تا دلنوشته‌هایی را در این کیف‌ها بگذاریم و شماره افراد خیر را در آن قرار دهیم تا کودکانی که در این ایام با پای پیاده به دیدار معشوقشان می‌آیند، اگر آرزویی را در دل داشتند برای این شماره بفرستند، تا حداقل، لبخند رضایتی را بر لبان این کودکان بیاوریم.
اسدی ادامه می‌دهد: «امروز حدود ۴۰۰ کیف نمدی را درست می‌کنیم و دیگر اعضا هم به صورت داوطلبانه در خانه‌هایشان مشغول درست کردن این هدایا هستند.»
صحبتم که با این خدمت‌گذاران مخلص تمام می‌شود، بنیان‌گذار این خیریه را می‌بینم که برای بدرقه می‌آید، مانند دیگر اعضا لبخند آرامش‌بخشی بر لب دارد و تنها برای رضای خدا کار می‌کند. او هم از خدمت به زائران پیاده امام رضا(ع) حس خوبی دارد و به این کار افتخار می‌کند.