به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ دکتر «امیررضا معتمدی» مجری پروژه «یانو» با اشاره به اتفاق نوینی که با این پروژه در بحث تولید سینمای ایران افتاده است، گفت: «موضوعی که می‌خواهم در موردش صحبت کنم، «توسعه بصری فیلمنامه» و روند اجرایی آن است. چندی پیش در بنیاد سینمایی فارابی، شورایی با موضوع «شیوه‌های نوین تولید» تشکیل شد. در این شورا بعد از جلسات مکرر و بررسی چگونگی توسعه فیلم‌های سینمایی تصمیم بر این شد که از چند فیلم به عنوان پروژه‌های راهبردی جهت راه‌اندازی شیوه‌های نوین تولید در فیلم‌های سینمایی استفاده کنیم. فیلم‌نامه‌های موجود را بررسی کردیم و از بین آنها فیلمنامه «یانو» انتخاب شد.
او افزود: فضای روایی فیلمنامه «یانو» حضور آدم کوچولوها در کنار آدم‌های عادی است که ترجیح می‌دهم که در مورد فیلمنامه و جزئیات روایی قصه صحبت نکنم.
معتمدی در ادامه درباره شیوه‌های نوین تولید و روش توسعه بصری فیلمنامه، گفت: «توسعه بصری فیلمنامه» به فیلمساز این امکان را می‌دهد که فراتر از ذهنیت کلامی متمرکز در فیلمنامه، یک نسخه تصویری از فیلم بسازد، بازبینی کند و ارتقاء دهد. در عین حال برای ارتباط با عوامل اصلی تولید فیلم از جمله طراح صحنه، مدیر فیلمبرداری، تدوین‌گر، بازیگرهای اصلی و بالاخص طراح جلوه‌های بصری بتواند به شکل تصویری در مورد جزئیات فیلم و اتفاقات اجرایی تولید پلانها حرف بزند و تصمیمات مناسب را اتخاذ کند.
دکتر معتمدی گفت: با اجرای فرایند توسعه بصری فیلمنامه مراحل تصمیم‌گیری و خلاقیت، و رفع و رجوع مشکلات تولید به قبل از پیش تولید منتقل می‌شود و در نتیجه در زمان فیلمبرداری و تولید کمترین مشکل پیش‌بینی نشده و شرایط غیر منتظره را خواهیم داشت از طرف دیگر هزینه‌ها با تقریب بسیار پایین و دقت بیشتری قابل پیش‌بینی و برنامه‌ریزی است.
آغازگر صنعت جلوه‌های ویژه بصری در سینمای ایران، در ادامه گفت: فرایند توسعه بصری فیلمنامه از نظر ساختار اجرایی بسیار شبیه پیش‌تولید یک فیلم انیمیشن است، یعنی در ابتدا طراحی اولیه شخصیت‌ها، طراحی کانسپت‌ها صورت گرفته و بر اساس دکوپاژ اولیه کارگردان استوری‌بورد، ترسیم می‌شود، سپس استوری برد به شکل فتورمان آن تا شده و استوری ریل را شکل می‌دهد. سپس استوری‌ریل صداگذاری شده و ماکت فیلم به دست خواهد آمد. در این مرحله فیلم قابل بررسی خواهد بود. بعد از این مرحله تحلیل پلان توسط طراح جلوه‌های بصری جهت استخراج لیست ملزومات تولید، لیست تخصص های مورد نیاز، و لیست هزینه و زمان اجرای پلانها انجام می‌گیرد.
او ادامه داد: در مورد فیلمنامه «یانو» ۱۲۰۰ کادر استوری بورد طراحی شده و نسخه استوری ریل به طول ۱۱۰ دقیقه آماده شده است.
معتمدی گفت: با داشتن سه فهرست ملزومات هزینه و زمان، دیگر ابهامی میان طراح جلوه های بصری، کارگردان و تهیه کننده باقی نخواهد ماند. هزینه و زمان تولید پلان‌های بصری از قبل مشخص و قابل مدیریت خواهد بود. استفاده از توسعه بصری فیلمنامه محدود به فیلم‌های دارای جلوه‌های بصری حجیم نیست و در تمام فیلم ها امکان برنامه‌ریزی دقیق کاهش هزینه‌ها و تولید روان را مهیا می‌سازد.
او همچنین با اشاره به انتظاری که از جلوه‌های ویژه به عنوان تعیین‌کننده بار کیفی یک اثر سینمایی می‌رود، گفت: تولید فیلم‌های سینمایی که متکی بر جلوه‌های بصری حجیم هستند الزاماً فروش و موفقیت‌های فیلم را تضمین نخواهد نمود، اما به یقین به مدیریت صحیح تولید و کنترل هزینه‌ها کمک موثری خواهد نمود. اما از زاویه دیگر در برهه‌ای از زمان که سلیقه بصری مخاطب با فیلم‌های سینمایی خارجی ارتقا یافته تکیه بر تولیدات تصویری جذاب از لحاظ ساختار و فرم می‌تواند گامی موثر در جذب مخاطب باشد. هرچند نباید فراموش کرد که مخاطب صرفاً برای دیدن جلوه‌های بصری یا پلان‌های شگفت‌انگیز به سینما نمی‌رود و جذابیت‌های داستان و روش روایی مناسب لازمه جذب مخاطب است.
دکتر معتمدی در پایان درباره نسبت بخش ویژوال افکت سینمای ما با دنیا و نقش محافل و فستیوال‌ها به عنوان تعیین‌کننده سنجش این توانایی، گفت: جلوه‌های بصری در ایران رشد بسیار خوبی داشته اما به سقف توانایی‌های سینمای ایران محدود شده است. اوج‌گرفتن جلوه‌های بصری، بدون ارتقاء کیفی سینما و تولید صنعتی امکان پذیر نخواهد بود. آنچه معرف رشد سینماست افزایش آمار مخاطبین است. استقبال جشنواره‌ای معیار مناسبی از رشد سینما نیست، هر چند نوعی موفقیت است.