به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا؛ پس از حدود 13 روز اعتراض مردمی و تظاهرات خیابانی در لبنان، بعدازظهر روز سه‌شنبه «سعد الحریری»، نخستوزیر این کشور، با اعلام این که به بن‌بست رسیده، استعفای خود را تقدیم «میشل عون»، رئیس‌جمهور لبنان، کرد.
سخنرانی حریری در زمان استعفا یک دقیقه بیشتر طول نکشید. به نظر می‌رسید نخستوزیر لبنان پس از 13 روز اعتراض حرف چندانی برای گفتن به مردم کشورش نداشت و با اعتراف به اینکه به بن‌بست رسیده اعلام کرد پست‌ها می‌آیند و می‌روند و آنچه مهم است، ماندن میهن است. همچنین حریری در صفحه توییتر خود نیز اعلام کرد به درخواست معترضان استعفا کرده است.
این دومین بار در دو سال گذشته است که لبنان شاهد استعفای سعد حریری است. او در آبان‌ماه 1396 نیز پس از سفری ناگهانی و از پیش اعلام نشده به عربستان، در حالی که همچنان به بیروت بازنگشته بود در شبکه العربیه متعلق به خاندان سعودی حاضر شد و استعفای خود را اعلام کرد؛ استعفایی که گفته شد تحت فشار محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی، صورت گرفته بود و با سفر امانوئل مکرون، رییس‌جمهور فرانسه به ریاض و میانجیگری او، حریری به بیروت بازگشته و استعفای خود را پس گرفت.
می‌توان گفت استعفای سعد حریری با فشارهای برخی کشورها به خصوص آمریکا برای ایجاد زمینه‌های جنگ داخلی و تضعیف قدرت حزب‌الله با از هم گسستن دولتی که حزب‌الله در آن حضور دارد، صورت گرفته است. بنابراین او باید به عنوان رئیس دولت، مسئول آثار و تبعات مخرب سیاسی، امنیتی ناشی از فرار وی از مسئولیت پذیری و پاسخگویی به مطالبات مردم بوده و اقدام او زمینه ساز بروز بحران‌های احتمای ناشی از خلاء قدرت در این کشور خواهد بود.
اما از این مسائل بگذریم نکته‌ای که نباید از اذهان عمومی پنهان بماند حقوق اولیه مردم لبنان در بیان مشکلات‌شان است.
حال در این زمینه یوسف مولایی، استاد حقوق روابط بین‌الملل، به خبرگزاری برنا می‌گوید: اعتراضات مسالمت‌آمیز، بدون توسل به خشونت جزو حقوق مسلم هر ملتی است که برای ارتقاء سطح زندگی در حوزه‌های سیاسی، مدنی، اجتماعی و اقتصادی صدای خود را از طریق این اعتراضات به گوش مسئولان برسانند و از این طریق راهی برای ایجاد تحولات باز کنند.
او ادامه داد: اعتراضات لبنان یک حرکت اصیل ملی است. مردم در این کشور خواسته‌های منطقی و به دور از خشونت دارند. اما هم اکنون هرکسی که منافعی در منطقه دارد و به دنبال این است که از فرصت‌های به وجود آمده به نفع خود استفاده کند تا اعتراضات را منحرف سازد.
مولایی اظهار کرد: این اقدامات کشورهای خارجی به معنی وابستگی جریان اعتراضی به این کشورها نیست چراکه در چنین شرایطی هرکس به دنبال منافع خود است و ما باید این مسائل را از یکدیگر تفکیک کنیم.
این استاد روابط بین‌الملل تاکید کرد: در چارچوب حقوق بین‌الملل تا زمانی که این مداخلات به صورت بیانیه باشد، قابل تامل است و حمایت از اعتراضات از طرف دولت‌های دیگر از نظر عرفی پذیرفته شده است.
مولایی در پایان اظهار کرد: ما باید حق مردم در تعیین سرنوشت‌شان را بپذیریم، حق اعتراض و آزادی بیان آنها را به رسمیت بشناسیم حال ممکن است که کشورهایی نیز از این وضعیت بهره‌برداری کنند اما این به آن معنا نیست که اعتراضات این کشور را وابسته به جایی بدانیم.