آرش دادگر، بازیگر و کارگردان تئاتر، در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ در ارتباط با تاثیر تحصیلات آکادمیک در عرصه بازیگری گفت: تحصیلات آکادمیک می تواند تاثیرگذار باشد و گاهی اوقات هم می تواند تاثیرگذاری نداشته باشد. دانشگاه مانند یک ریل است که شما باید بر روی آن ریل سوار شوید و رو به جلو حرکت کنید. دانشگاه به شما فضا، امکانات و زمان می دهد یعنی به شما نشان می دهد در این مدت زمان از یک سری امکانات و کلاس‌ها استفاده کنید درواقع دانشگاه دولتی به همین صورت است آن را آموزش عالی می‌نامند و روی دانشجویان سرمایه گذاری می کنند و به آن ها آموزش می دهند تا جامعه را رو به رشد از لحاظ اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... ببرند. در این مقطع که افراد انتخاب می‌کنند تا در دانشگاه در این رشته تحصیل کنند باید بدانند که تنها کلاس به آن‌ها کمک نمی‌کند و مطالعات آن‌ها باید بیشتر از کلاس‌ها کمک کننده باشند یعنی دانشجویان این دوره 4 ساله را فقط باید صرف یادگیری و کسب علم کنند.در دانشگاه موضوعات مطرح است که درمورد موضوعات بحث و گفت و گو کنند تا چیزهای جدیدی کشف کنند که ممکن است دیگران به آن ها نرسیده اند.
او در ادامه افزود: در ارتباط با بازیگری با یک فن روبه رو هستیم که این فن فراگیری و کارکرد آن در تمرین کردن پدیدار می شود و این گونه نیست که فرمول خاص و از پیش تعیین شده ای باشد؛ این فرمول باید وارد رفتار، روح، روان، زندگی و ژنتیک تاریخی فرد شود و باعث تغییر نگرش در شخص گردد این حاصل تمرین، تلاش و ممارست است. زمان زیادی می گذرد تا در بدن شخص جا بیفتد و آنگونه رفتار کنند که بازیگران بدان شکل هستند یعنی دائما قابلیت تغییر پذیری را به دست آورید. این تحصیلات عالی برای کسانی که تجربی و حتی افرادی که آکادمیک کار می کنند کافی نیست بدین خاطر که همه چیز به تمرین و پشتکار شما بستگی دارد.
دادگر در ارتباط با وجود رابطه بین تحصیل و استعداد در بازیگری اظهار داشت: در دوران کودکی زمانی که برای خودتان می‌گویید دوست دارید در آینده چه شغلی داشته باشید درون خودتان علاقه‌ای را احساس کردید. در حال حاضر 20 درصد مردم دنیا بازیگر هستند چرا این گونه است؟ چون بازیگری تنها حرفه دنیاست که دروغ می گویند و بابت آن پول دریافت می کنند تمام مردم دنیا توانایی دروغ‌گویی را دارند به همین علت همه فکر می کنند توانایی و استعداد بازیگر شدن را دارند. زمانی که با 20 درصد وارد شدند باید خودشان را به بالاتر برسانند بسیاری تا 40 درصد هم خود را می رسانند اکثریت 95 درصد خود را به این 40 درصد می رسانند اما آن 5 درصد باقی مانده باهوش و بازیگران ماندگار ما هستند که می توانند به درصد های بالا برسند.
کارگردان نمایش «مکبث» درمورد ورود تعداد محدودی از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی رشته بازیگری به کار حرفه‌ای گفت: چرخه عرضه وتقاضا درست نیست. مگر ما چه تعداد سالن، کمپانی و مراکز حمایتی داریم تمام امکانات در تهران جمع شده است برای مثال تئاتر در همه شهرها هست اما هیچ حمایتی صورت نمی‌گیرد و رونق آن مختص تهران است بنابراین این عرضه و تقاضایی که وجود دارد برابر نیست بدین معنی که سالن، بودجه وحمایت بسیار کم ولی تعداد انبوهی خروجی دانشجو از دانشگاه داریم. الان دانشگاه‌های ما دانشجویان را به چشم اسکانس می‌بینند بطور مثال دانشگاه آزاد زمانی که به سوهانک نقل مکان می کند هنوز پلاتوهایش آماده نشده و به همین دلیل دوماه کلاس‌های عملی خود را برگزار نمی‌کند این یعنی برای این حرفه و دانشجو هیچ ارزشی قائل نیست.
او در پایان درمورد استانداردهای لازم آموزشگاه‌های بازیگری بیان کرد: اولین فاکتور لازم برای آموزشگاه مکان است امکانات کافی برای آموزش وجود ندارد درواقع یک اتاق خالی را تبدیل به محل آموزشگاه کرده‌ایم. آموزش تئاتر از یک اتاق 4 در 3 به دست نمی آید. به طور مثال آیا معبد شائولین می تواند رزمی کارهای خود را در یک اتاق 2 در 3 آموزش دهد؟ معبد شائولین 20 رزمی کار را تربیت می کند اما مساحت معبد بسیار زیاد است. نمی توانیم از پلاتو 30 متری انتظار داشته باشیم که یک بازیگر به بیرون بیاد شاید استثناء وجود داشته باشد که همان نوابغ 5 درصدی هستند.