اتفاقات مهم از شهادت امام حسن عسکری(ع) تا آغاز امامت امام زمان(عج)

به گزارش خبرگزاری برنا؛ حجت الاسلام محمد نیکوکار گفت: امام حسن عسگری(ع)، یازدهمین پیشوای شیعیان در سال 232 هجری قمری در مدینه متولد شدند و دوران عمر ایشان 29 سال می باشد که 13 سال اول را در مدینه، 10 سال قبل از امامت و شش سال زمان امامت خود را  در سامرا زندگی کرده اند.

وی ادامه داد: امام(ع) سه سال از دوران امامت شش ساله ی خود را در زندان سپری کردند اما این طور نبود که ایشان سه سال به طور مداوم در زندان باشند بلکه به دفعات بخصوص توسط معتمد عباسی زندانی شدند؛ به طوری که هر جریانی که اتفاق می افتاد و موجب ترس عباسیان می شد، امام(ع) را دستگیر و زندانی می کردند با این حال ایشان در طول سه سال باقی مانده اقدامات اساسی زیادی را برای شیعیان و مسلمانان انجام دادند.

وی توضیح داد: یکی از اقدامات مهم امام یازدهم(ع) ایجاد سازمان وکلا بود؛ یعنی ایشان افرادی را به عنوان وکیل به مناطق مختلف فرستاده بودند که هر کدام مستقل از سایرین فعالیت می کردند اما همه ی آنها به طور مستقیم با امام(ع) در ارتباط نبودند بلکه برخی نیز با واسطه با ایشان ارتباط برقرار می کردند و همچنین امام(ع) پیک واحدی داشتند که همه ی وکلا نامه امام عسگری(ع) را فقط از آن پیک می پذیرفتند نه فرد دیگر.

نیکوکار اظهار کرد: ارتباط غیرمستقیم، حرف های پشت پرده و اعمالی این چنین از جمله رویه های امام دهم و یازدهم(ع) بود که گویی ایشان می خواستند بدین طریق مردم را برای مواجهه با عصر غیبت آماده کنند مخصوصا اینکه امام یازدهم (ع) نیز مورد تهدید دشمنان و از نظر جانی در خطر بودند و امام هادی(ع) نیز همواره ایشان را از عموم مردم پنهان می کردند و فقط نزدیکان ایشان را امام بعد از امام هادی(ع) می شناختند.

وی افزود: این جریان موجب شد مردم پس از شهادت امام دهم(ع) امامت حضرت عسگری(ع) را انکار کنند اما ایشان به وسیله ی کرامات خاص خود به کرات امامت خود را اثبات کردند.

وی با اشاره به فلسفه ی لقب "عسگری" خاطرنشان کرد: آن حضرت(ع) و همچنین امام هادی(ع) در محیطی کاملا نظامی زندگی کردند و بر اساس شرایط سیاسی زمان لقب عسگری به ایشان دادند اما این ویژگی در وجود مبارک امام حسن عسگری(ع) نمود بیشتری داشت.

این مدرس دانشگاه تاکید کرد: امام(ع) در پنج سال آخر عمر خود به شدت از وجود حضرت مهدی(عج) محافظت و صیانت می کردند و ترتیبی دادند که هیچ کس از وجود مبارکشان خبردار نشدند چرا که به اذن خداوند و در اثر تقوا و پاکدامنی خود نرجس خاتون، جسم مادر آن حضرت نیز در زمان بارداری به گونه ای نبود که کسی به وجود فرزندی در بطنش پی ببرد؛ تا جایی که هنگام شهادت امام حسن عسگری(ع) نیز معتمد عباسی کسانی را فرستاد تا حتی کنیز امام(ع) را معاینه کنند تا اگر باردار بودند فرزندش را به قتل برسانند غافل از اینکه امام زمان(عج) آن زمان پنج ساله شده بود.

وی در خصوص نحوه ی شهادت امام یازدهم(ع) توضیح داد: ایشان در سن 28 یا 29 سالگی  و در هشتم ماه ربیع الاول سال 260 هجری قمری  توسط معتمد عباسی مسموم شده و به شهادت رسیدند اما ایشان قبل از شهادت به مدت چند روز به بستر بیماری افتادند و در این مدت خلیفه ی عباسی پزشکانی را به بالین ایشان می فرستاد تا گواهی دهند آن حضرت در اثر مرگ طبیعی از دنیا رفته است در حالی که هیبت والای ایشان در اثر سم به قدری افول کرده بود که واضح روشن بود؛ با این حال شیعیان در پاسخ به این شبهه تاریخی که می گویند شاید امام حسن عسگری(ع) در اثر بیماری از دنیا رفته اند، به حدیث امام صادق(ع) استناد می کنند که فرمودند: ما اهل بیت(ع) از دنیا نمی رویم مگر اینکه یا مسموم می شویم و یا با شمشیر کشته می شویم.

وی بیان کرد: زمانی که امام حسن عسگری(ع) به شهادت رسیدند، امام زمان (عج) پنج ساله بودند که دشمنان قصد داشاند ایشان را به شهادت برسانند و هنگامی که جان آن حضرت در معرض خطر قرار گرفت، اراده ی خداوند بر غیبت واقع شد و امام دوازدهم شیعیان در سرداب ناپدید شدند.

نیکوکار اضافه کرد: در روایات آمده است که ابوالادیان پیک مخصوص امام حسن عسگری(ع) می گوید روزی امام(ع) نامه هایی را به من داد و فرمود این ها را به مداین ببر ولی هنگامی که بعد از ۱۵ روز به سامرا برگردی صدای ناله و شیون می شنوی؛ ابوالادیان می گوید من منظور امام(ع) را از این سخن دریافتم و سوال کردم پس از شما چه کسی امامت مسلمین و شیعیان را بر عهده خواهد داشت؟ امام(ع) فرمودند: کسی که این نامه ها را از تو طلب کند، کسی که بر پیکر من نماز بخواند و کسی که از محتوای کیسه خبر بدهد، بعد از من امام است.

وی ادامه می‌دهد: وقتی ابوالادیان به سامرا بازگشت از کوی و برزن صدای ناله و شیون شنید و سریع خود را به منزل امام(ع) رساند و دید جعفر، برادر امام حسن عسگری حضور دارد و مردم شهادت پدرشان را به او تسلیت و به عنوان امام زمام تبریک می گویند! ابوالادیان روایت می کند که من نیز نزدیک تر رفتم اما جعفر سراغ نامه ها را از من نگرفت.

این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: هنگامی که زمان اقامه ی نماز میت فرا رسید، خادم منزل امام حسن عسگری(ع) نزد جعفر آمد و از او خواست بر پیکر آن حضرت نماز بخواند؛ وقتی جعفر آماده ی اقامه ی نماز شد، طفلی گندم گون، با موهای پیچیده و گشاده دندان مثل پاره ماه بیرون آمد، سمت جعفر رفت و عبای او را کشید و گفت عمو تو کنار برو که من بر نماز خواندن بر پیکر پدرم سزاوارترم؛ آنگاه رنگ از چهره ی جعغر پرید و همان طفل نماز میت را اقامه نمود.

وی افزود: راوی می گوید که همان طفل امام(ع) را دفن کرد و پس از اتمام کفن و دفن نزد من آمد و سراغ نامه ها را گرفت! در همین حین گروهی که از قم آمده بودند به سمت جعفر رفتند تا او را امتحان کنند و در مورد امامت او یقین حاصل نمایند؛ لذا از او خواستند بگوید که نامه هایی که در دستشان است از سوی چه کسانی است و داخل کیسه ای که در دست دارند چه چیزی وجود دارد؟ اما جعفر در پاسخ گفت که این مردم از من انتظار علم غیب دارند! من از کجا باید بدانم داخل کیسه چیست؛ در واقع جعفر با این سخن بیان کرد که امام نیست چون امام علم غیب دارد.

این مدرس دانشگاه اضافه کرددر همان هنگام امام عصر(عج) اسم نامه رسان ها را تک به تک بیان کرده و فرمودند در داخل کیسه هزار اشرفی وجود دارد که ده تای آن روکش طلا دارد.

وی ادامه داد:بدین ترتیب مردم امام عصر را شناختند و جعفر نیز به عنوان کذاب معرفی شد اما وقتی جعفر این چنین خوار شد برای تلافی نزد معتمد عباسی رفت و تمام ماوقع را گزارش داد که این عمل یکی از خیانت های بزرگی است که در حق شیعیان انجام گرفته است.

وی در خصوص فصل تازه ی جهان اسلام پس از به امامت رسیدن امام زمام(عج) گفت: مردمان عصرهای گذشته حداقل ظاهر امام خود را درک کردند اما ما در عصر امروز حتی از دیدن ظاهر امام خود نیز محرومیم اما این محرومیت برکاتی هم دارد چرا که عبادت خداوند در زمان غیبت امام قطعا ارزش بیشتری نسبت به سایر مواقع دارد.

نیکوکار افزود: این فصل تازه دو بخش دارد که آنها را غیبت صغری که ۶۹ سال به طول انجامید و غیبت کبری می نامیم.

وی ادامه داد: البته امام زمان(عج) در زمان غیبت صغری به واسطه ی نواب اربعه که به لحاظ علمی و معنوی در درجات اعلی قرار داشتند، با مردم در ارتباط بودند اما پس از اینکه ۶۹ سال به پایان رسید، امام زمان(عج) به علی بن محمد سمری آخرین نایب خودفرمود عمر تو پس از شش روز به پایان می رسد اما پس از خود نایبی را معرفی نکن چرا که عصر غیبت کبری آغاز می شود.

وی اظهار کرد:در جلد ۲۷ وسایل الشیعه، صفحه ی ۱۳۱ از امام حسن عسگری(ع) نقل شده است؛از میان فقها کسی که محافظ روح خود است، از دین حفاظت می کند، با هوای نفس خود مخالف است و مطیع امر مولای خود می باشد، مردم باید از او تقلید کنند؛ همچنین امام زمام(عج) نیز می فرماید: باید در جریانات به راویان حدیث مراجعه کنید؛ راویان حدیث نیز همان کارشناسان دین هستند و این دو سخن از امامان بزرگوار ما ادله ای است برای اثبات ولایت فقیه.

نهم ربیع الاول، آغاز امامت امام زمان(عج) مبارک باد.