به گزارش خبرگزاری برنا؛ وقتی موسم ولادت حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و هفته وحدت می رسد گروهی سر برآورده سکوت می شکنند و دم از برائت می زنند ، حرف از عدم اتحاد میان و شیعه و سنی بر زبان جاری می کنند و بدل از تبری از افکار منحط از افراد دوریی می جویند و بدل از نفرت از فعل از فاعل متنفر می شوند و بدل از قضاوت فکر ، فرد را مورد قضاوت قرار می دهند ، حال آنکه آدمی باید از فکر و فعل دور باشد نه از شخص که ظاهر روایات اهل بیت علیهم السلام نیز این چنین است .
برای آنان و در فکر و فرهنگ لغتشان گویی مراد از وحدت تولی است و در لغت وحدت را به معنای ولی یکدیگر شدن معنا می کنند که برائت در برابر آن قرار می گیرد .
حال آنکه اینچنین نیست ، گویی نمی داند متضاد وحدت ، تفرقه است و متضاد تولی تبری بلکه این چهار کلمه را مترادف می خوانند .
وحدت یعنی صفوف یکپارچه دربرابر غیر و تفرقه یعنی صفوفی از هم گسسته از بیرون و درون ، اما در لغت برائت یعنی دوری جستن ، و تولی یعنی محبت و پیوستگی درون اجتماع است ، در فرهنگ لغت متضاد تولی تبری ، و نقیض وحدت تفرقه است ، نه بر عکس ، همانگونه که مزعوم برخی از آقایان است .
نکته ای دیگر آنکه در وحدت منظور ، نه مراد وحدت افکار و یکسان سازی اندیشه ها و اعتقادات و دست شستن از حقیقت برای یگانگی است ، بلکه مراد از وحدت ، وحدت افراد با یکدیگر است ، وحدتی حول محوری مشترک به نام اسلام و توحید ، حال آنکه آقایان مدعی برائت وحدت را در افکار می بینند و می گویند مدعی وحدت فلان است و بهمان که خود نیز بی نصیب نبودم از لطف حضرات ، و به هنگامه صحبت با خلط مفاهیم وحدت ، ولایت ، برائت و تفرقه سعی در توجیه گفته خود و حق جلو دادن گفتار خود هستند و غیر را نامسلمان مبغض می بینند و‌خود را محب مومن ممدوح قرآن .
میان شیعه و سنی مذهب ، وحدت در افکار محقق نمی شود مگر با تغییر افکار _ به گواه تاریخ _ ، اما آیا وحدت در میان افراد شیعی و آدم های پیرو مذهب اهل سنت آیا افکار متحد می شود ، جواب باشد بر عهده وجدان های بیدار .
آقایان مدعی محبت امیرالمومنین علی علیه السلام ، حامیان وحدت میان خاصه و عامه را منافق ، کافر می دانند و آنان را با الفاظی شدید مورد مهر و محبت خویش قرار می دهند .
به این بیان مقام معظم رهبری دقت فرمایید:
وحدت یعنی همین که پیروان این دو مذهب با هم برادر باشند و احساس برادری کنند؛ نه این که شیعه، سنی و سنی، شیعه بشود. نه، مراد از وحدت این نیست؛ بلکه وحدت به معنای احساس برادری است .
آنچه از این گفتار فهمیده می شود وحدت در میان افراد است نه وحدت در افکار که مزعوم برخی افراد است .
حال نگاهی به سیره امام صادق علیه السلام موسس مذهب جعفری داشته باشیم .
(سیره و برخورد امام صادق(ع) با اهل سنت کاملاً برادرانه و صـمیمانه بـوده است. ایشان همۀ مسلمانان را فرزند اسلام و برادر یکدیگر می خواند |حر عاملی، 1414ق، ج15: 109|)
( یکی از یاران امام صـادق(ع) از حضرت می پرسد: «ما شیعیان در معاشرت با اقوام و عشیرۀ خود یا سایر طبقات مردم که در سلک مذهب ما نیستند، چـه وظـیفه ای داریم؟» ایـشان پاسخ می دهند: «به رهبران خود بنگرید که مقتدای شما هستند، و بـا مـردم [منظور غیر شیعیان]، به همان گونه معاشرت کنید که رهبران شما معاشرت می کنند؛ به خدا سوگند که رهـبران شـما از بـیماران مردم عیادت می کنند، جنازه هایشان را تشییع می کنند، در محضر قضاتشان حاضر می شوند و به سـود و ضـرر آن ها [هرچه حق باشد] گواهی می دهند و امانت آنان را نگهداری می کنند و باز پس می دهند.» (همان، ج 12: 6).
در انتها می فرماید: «به گونه ای رفتار کـنید کـه وقـتی این افراد شما را با این رفتار پسندیده می بینند، بگویند او شیعه و پیرو امام صادق(ع) است»(هـمان، ج 8: 430 )}
در بیان سیره حضرت به این بخش اکتفا می کنیم ، با تامل در گفته حضرت علیه السلام نکته ی گفته شده در پیش اثبات می شود .