به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ سارقان حدود ۱۰۰ قطعه جواهر گران‌قیمت را در سرقتی جسورانه از موزه‌ای در شهر درسدن آلمان دزدیدند.
آن‌ها، جواهرات بسیار قیمتی را با خود بردند. این سرقت، حمله به هویت فرهنگی همه‌ی ساکسون‌ها و ایالت ساکسونی است.
این موزه حاوی مجموعهای خیره‌کننده از جواهرات تاریخی و زیورآلات گرانبها است،؛ از جمله کاسه‌های پر زرق‌وبرقی که از کریستال و عقیق تراشیده شده‌اند و مجسمه‌های مزین به جواهر و جام‌های ساخته‌شده از تخم شترمرغ مطلا. یکی از معروف‌ترین قطعات این مجموعه، الماس سبز ۴۱ قیراطی است که به‌عنوان «سبز درسدن» نیز شناخته می‌شود، هرچند در زمان سرقت در موزه قرار نداشت و به‌صورت قرضی به موزه‌ی متروپولیتن نیویورک داده شده بود.
یورگ کوبیسا (Jorg Kubiessa)، رئیس پلیس درسدن، در کنفرانسی مطبوعاتی به خبرنگاران گفت:
امنیت موزه ساعت ۴:۵۹ صبح دوشنبه، پلیس را در جریان سرقت جواهرات قرار داد. دو مظنون در دوربین مدار بسته دیده شده‌اند؛ هرچند که احتمالاً افراد دیگری نیز در این امر دخیل بوده‌اند. سارقان، سه مجموعه جواهرات تاریخی را دزدیدند که هر یک شامل ۳۷ قطعه بوده است.
فیلم این سرقت مدتی بعد توسط پلیس ساکسونی منتشر شد که نشان می‌داد دو نفر که لباس‌های تیره پوشیده بودند، با استفاده از چراغ‌قوه به‌سرعت در حال حرکت در موزه بودند. یکی از آن‌ها با تبر، ۹ بار به شیشه ضربه می‌زند تا آن را بکشند. این دو مجرم ابتدا حفاظ‌های فلزی را از روی پنجره طبقه همکف برداشته و پس از شکستن شیشه وارد ساختمان شدند، سپس به‌سمت یک ویترین شیشه‌ای حرکت کرده، آن را خرد و محل را ترک کردند.
آتش‌سوزی ناشی از اتصالی برق در همان حوالی موزه باعث قطعی برق چراغ خیابان‌ها در حدود زمان سرقت شد. طبق بیانیه‌ای که بعدازظهر همان روز منتشر شد، کارآگاهان در حال کار روی این فرضیه هستند که شاید این دو حادثه به هم مربوط بوده‌اند. پلیس همچنین اعلام کرد که سارقان با یک خودروی آئودی A6 محل را ترک کرده‌اند. نیروهای پلیس ضمن اعلام وضعیت اضطراری، مسیرهای خروجی بزرگ‌راه را بستند. علاوه بر این، طبق گزارش پلیس، خودرویی مشابه درست در زمان سرقت، در یک گاراژ زیرزمینی در بخش دیگری از شهر آتش گرفت.
ماریون آکرمن (Marion Ackermann)، مدیر مجموعه هنر دولتی درسدن، می‌گوید:
قدمت گنجینه‌های قیمتی‌ای که از موزه دزدیده شده‌اند، به قرن ۱۸ برمی‌گردد. مالک این گنجینه‌ها، ایالت ساکسونی بوده است و بیمه نبوده‌اند که برای اموال متعلق به دولت، امری رایج به حساب می‌آید.
پلیس، تصاویری از برخی جواهرات سرقتی را در اواخر روز دوشنبه منتشر کرد که در میان آن‌ها، یک رشته مروارید و چندین قطعه‌ی مختلف جواهر و وسایلی حاوی الماس و سایر سنگ‌های قیمتی به چشم می‌خورد. ماریون آکرمن در ادامه اضافه می‌کند:
برای این جواهرات نفیس نمی‌توان قیمتی تعیین کرد و سارقان امکان فروش آن‌ها را نخواهند داشت. در میان جواهرات دزدی، الماس، مروارید و یاقوت وجود داشته است.
او اظهار امیدواری کرد که بازاری برای جواهرات سرقتی وجود نداشته باشد؛ چراکه گنجینه‌های موزه‌ی گرین والت بسیار شناخته‌شده هستند. کریستوفر مارینلو (Christopher Marinello)، مدیرعامل یک شرکت حقوقی است که در زمینه‌ی پیداکردن آثار هنری مسروقه تخصص دارد. او می‌گوید:
در اکثر سرقت‌های هنری، مجرمان پس از سرقت به فکر گرفتن پولی هنگفت از یک شرکت بیمه یا دولت می‌افتند. با این حال، وقتی صحبت از طلا و سنگ‌های قیمتی می‌شود، قضیه تفاوت دارد. طلا را می‌توان به‌سرعت ذوب کرد و سنگ‌های قیمتی را برش داد تا تقریباً غیرقابل تشخیص شوند. همین فکر که شاید این جواهرات ذوب یا قطعه‌قطعه شوند، واقعاً وحشتناک است. با این حال احتمال دارد که ارزش فرهنگی این اقلام اهمیتی برای سارقان نداشته باشد. آن‌ها انسان‌های بی‌فرهنگ و سنگ‌دلی هستند که حتی از مادر خودشان نیز دزدی می‌کنند.
ماریون آکرمن گفته است که کارمندان امنیتی، ۲۴ ساعت هر روز، موزه را زیر نظر دارند. زمانی که از او سؤال شد که چرا مأموران امنیتی مانع فرار سارقان نشدند، او گفت که طبق پروتکل ایمنی، مأموران مسلح نبودند. پلیس اعلام کرده است، اطلاع ندارد که آیا سارقان، همدستی در داخل موزه داشته‌اند یا خیر؛ اما در حال بررسی این احتمال نیز هستند. مایکل کرچمر (Michael Kretschmer)، نخست وزیر ایالت ساکسونی، در توییتی نوشت:
این دزدی به‌معنای سرقت از همه‌ی ساکسون‌ها بود. اشیای ارزشمند موجود در این موزه را مردم ایالت آزاد ما در طول قرن‌ها با زحمت زیادی به دست آورده‌اند.
مجموعهای که در موزه‌ی گرین والت وجود دارد، در اوایل قرن ۱۸ توسط آگوست نیرومند، حاکم ساکسونی شکل گرفت. او برای تأسیس شهر درسدن به‌عنوان مرکز اصلی هنر، از مجسمه‌سازان، طلاسازان و نقاشان مجرب دعوت کرد تا در این منطقه زندگی کنند. علاوه بر این، دستور ساخت یک‌سری اتاق باشکوه را برای نمایش آثار ارزشمند خود داد تا با این کار اهمیت فرهنگی و همین‌طور ثروت این شهر را تبلیغ کند.