«شهروز شریعتی»، کارشناس مسائل سیاست خارجه ایران و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس، در مورد برخورد منفعلانه سیاست خارجه جمهوری اسلامی ایران نسبت به قضیه مسلمانان اویغور به خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا گفت: ادعای بی‌تفاوتی جمهوری اسلامی ایران نسبت به سرنوشت مسلمانان چین، مغالطه‌آمیز است.
او با اشاره به ظهور باورهای سلفی در میان مسلمانان چین افزود: باورهای سلفی در چین نه فقط منجر به افزایش اختلاف‌های داخلی بین مسلمانان در این کشور شده است بلکه این بهانه را برای دولت کمونیست چین فراهم ساخته تا سیاست‌های سختگیرانه بیشتری را علیه مسلمانان این کشور اعمال کند. به نحوی که بخشی از مسلمانان چینی به ویژه در اویغور امروزه از سوی دولت به چشم مظنون و تروریست دیده می‌شوند و فعالیت‌های روزمره و انجام مناسک دینی آنان نیز تحت شدیدترین تدابیر امنیتی دولت کمونیست چین قرار می‌گیرد.
شریعتی ادامه داد: ورود تدریجی واعظان و سازمان‌های مذهبی سعودی به چین از دهه 90 میلادی که در خلال گسترش روابط رسمی چین و عربستان صورت گرفت، باعث شد افکار و عقاید سلفی‌ها در بین مسلمانان چین گسترش پیدا کند؛ ضمن آنکه دولت عربستان هر سال شمار قابل توجهی از مبلغان وهابی را خود را به منطقه کاشغند در استان سینکیانگ چین اعزام می‌کند تا از نفوذ تشیع در این شهر که سابقه تاریخی گرایش به تشیع دارد جلوگیری کند.
این کارشناس مسائل سیاست خارجی با بیان اینکه "تقابل اسلام سلفی با اسلام‌گرایان چینی را می‌توان یکی از واقعیت‌های حاکم بر جامعه چین معاصر و در عین حال یکی از واقعیت‌های تلخ دیگر جهان اسلام دانست" تصریح کرد: در شرایطی که اسلام‌گرایان چین به عنوان یکی از مظلوم‌ترین جامعه مسلمانان در جهان به شمار می‌روند و بر صلح و مدارا تاکید دارند سلفی‌ها با پشتوانه مالی دولت سعودی و دیگر دولت‌های همسو در جهان عرب، جنگ، فتنه و ماجراجویی را بین مسلمانان چینی دامن می‌زنند و جامعه مسلمان چینی را که در قرن‌های متمادی از فرقه‌گرایی مذهبی به شدت پرهیز کرده بود و با وجود تمامی تفاوت‌های نژادی و زبانی جامعه‌ای یکدست و همسو محسوب می‌شد به سمت و سوی افراط و درگیری داخلی سوق داده‌اند. در چنین شرایطی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را در قبال آنچه سرکوب مسلمانان چین عنوان می‌شود، می‌توان موضعی اصولی علیه موج چهارم تروریسم بین‌المللی دانست که همواره جریان‌های تروریست تکفیری نظیر داعش را هدف گرفته است.
شریعتی خاطرنشان کرد: آنچه که به نادرست انفعال و سکوت سیاست خارجی ایران در قبال سرکوب مسلمانان چین عنوان می‌شود، تلاش سازمان یافته عربستان برای مداخله در امور داخلی چین از طریق نفوذ مداوم مدارس وهابی و دلارهای نفتی است که طی سال‌های اخیر به صورت تصاعدی گسترش یافته و در کنار تلاش مرموز و مداوم ایالات متحده، منجر به ایجاد بی‌ثباتی سیاسی مذهبی در چین انجامیده است.
این مدرس دانشگاه در پایان گفت: البته در این میان جنگ و ناآرامی داخلی برای مسلمانان چینی صحنه‌های دردناکی را به وجود می‌آورد که مسئولیت اخلاقی آن بیشتر متوجه عاملان آن است و ایران نیز از این حوادث استقبال نمی‌کند؛ به ویژه آنکه نباید از نظر دور داشت رهبران پکن همواره از فعالیت جدایی‌طلبان علیه تمامیت ارضی خود هراس دارند و با سختگیری هر چه تمام‌تر به بهانه مبارزه با تروریسم، سعی در سرکوب و به دست گرفتن کنترل مسلمانان می‌کنند و مداخله ایران در این وضعیت لزوما به بهبود سرنوشت جماعت مسلمان این کشور منجر نخواهد شد.