شکرخدا گودرزی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا درمورد وضعیت نمایشنامه نویسی تئاتر اظهار داشت: نمایشنامه نویسی در تئاتر بازتابی از شرایط موجود است چه در عرصه نمایشنامه نویسی و هر عرصه دیگری که نگاه می‌کنیم اینگونه است. بارقه‌هایی از امید، استعداد، توانمندی فردی افراد اینها را نمی‌توان انکار کرد اما مجموعه را که نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم که این مجموعه بازتابی از شرایط اجتماعی و سیاسی کشور است بنابراین از آن جدایی ندارد. هنگام بررسی شرایط سیاسی و اجتماعی در شکل و شمایل افراد در کشوری که هشتاد میلیون جمعیت دارد مسابقه نمایشنامه نویسی را برگزار کنید در حدود 800 شرکت کننده در این مسابقه حضور پیدا می‌کنند و این سوال ایجاد می‌شود که آیا ما حدود 800 نفر نمایشنامه نویس داریم و شاید حتی بیشتر از این تعداد باشد ما در زمانی که دوران طلایی تئاترمان بود نگاه کنید چند نام در بالاهستند و می درخشند به طور مثال بهرام بیضایی، اسماعیل خل،ج غلامحسین ساعدی و باقی افراد با فاصله از این اسامی هستند در دوره طلایی ما اینگونه بوده است.
او در ادامه افزود: شرایط جامعه باعث بروز نبوغ در افراد می شود و به این دلیل که الان شرایط اجتماعی خوبی وجود ندارد اشخاص بیشر در درون خودشان هستند و در این شکل هیچگونه نبوغی رشد پیدا نمی کند.
گودرزی درمورد کیفیت آثار موجود بیان داشت: کیفیت آثار هم به عواملی که گفتم ربط دارد یعنی آثاری که واجد شرایط کیفی باشند به دلایل گوناگون مانند اینکه شرایط تولید برای اجرای صحنه‌ای نیست نمایشنامه نویس چه زمانی می‌تواند رشد کند هنگامی که چرخه نمایشنامه تنها نه به مرحله اجرا رسیدن بخش مهمی است به اجرا رسیدن اما بخش دیگر آن در نشر است و نمایشنامه تا زمانی که به روی صحنه نرود نمی توان او را سنجش کرد.
این کارگردان تئاتر در پاسخ به این سوال که نمایشنامه نویسان در نگارش نمایشنامه در کدام ژانرها می‌توانند پرداخت آزادتری داشته باشند تصریح کرد: در تئاتر هم قصد دارند که نمایشی به اصطلاح بفروش باشد و بتوانند درآمد خوبی کسب کنند و می‌خواهند گیشه پسند باشد در آلمان از تئاتر درحدود 20 درصد حمایت می شود اما در ایران ما چنین حمایتی را نداریم.