به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ محمدمهدی تندگویان، معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان، در خصوص افزایش مهاجرت نسل جوان از کشور و آسیب‌های این پدیده به خبرگزاری برنا گفت: مهاجرت مشکلی است که در چند سال گذشته در کشور داشته‌ایم و در این اواخر رشد داشته است.
او ادامه داد: رفتن نخبگان به دو بخش مهاجران علمی و مهاجران اجتماعی تقسیم می‌شود. اولی بخش نخبگان علمی است که معاونت فناوری ریاست جمهوری در حال رصد آن است. در این راستا طرح‌ها و کارهای خوبی برای جلوگیری از خروج و بازگشت نخبگان صورت گرفته است. البته تصور می‌کنم در حوزه معاونت علمی آمار قابل توجهی در این زمینه داریم. چراکه هنوز مهاجرت‌ها ادامه دارد و شاید آن کاهشی که مدنظر آقای ستاری و مجموعه ایشان بود، هنوز اتفاق نیفتاده است.
تندگویان بیان کرد: بخش دیگر مرتبط به تشکل‌های جوانان می‌شود که زیرمجموعه وزارت ورزش و جوانان هستند. باید توجه داشت که تشکل‌های جوانان نخبه‌های اجتماعی هستند که می‌توانند کارهای عام المنفعه و داوطلبانه را انجام دهند و در آبادانی کشور نقش موثری ایفا کنند. این نخبگان اجتماعی لزوما نخبه‌های علمی نیستند و ممکن است سطح بالای دانشگاهی نداشته باشند اما توانایی‌های اجتماعی مانند برگزاری کارگاه، نگهداری از کودکان کار در مراکز خیریه، اداره معلولین، اشتغال زایی و کارآفرینی، تولید محتوای فرهنگی مانند بازی های رایانه‌ای و غیره را تولید کنند. این افراد از نظر ما نخبگان اجتماعی هستند که اکنون تشکل‌های جوانان ما را تشکیل می‌دهند.
معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان با اشاره به اینکه نگرانی ما مهاجرت این بخش از جامعه است، توضیح داد: این جوانان دارای سرمایه‌ای به نام توانایی مدیریت و مهارت دارند که در آینده می‌توانند به مدیران و سرمایه‌گذاران شرکت‌های ما تبدیل شوند که در نتیجه موجب افزایش بهره اقتصادی کشور شوند.
تندگویان تصریح کرد: مهاجرت نخبگان علمی و اجتماعی موضوعی است که امروز برای ما بسیار اهمیت دارد. این مهاجرت‌ها عموما به این دلیل است که ما اعتبارات را به درستی در میان جوانان پخش نکرده‌ایم و مشکل اشتغال، مسکن، رفاه و امنیت در میان جوانان همچنان به عنوان یک معضل باقی مانده است.
او تاکید کرد: اتفاق بد دیگری که در سطح دانشگاهی کشور در حال رخ دادن است، این بوده که تحصیلکرده‌های ما حتی تا مقطع دکتری هم هیچ مهارتی برای انجام کار ندارند! اگر بخواهیم این مشکل را واکاوی کنیم باید به مقطع دبستان تا دانشگاه نگاهی بیاندازیم که در این دوران هیچ مهارتی به فرزندان‌مان یاد داده نمی شود.
معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان گفت: این مهارت آموزی در دو بخش است؛ یک مهارت فنی و حرفه‌ای و دیگری مهارت‌های زندگی. به عنوان نمونه فردی را می‌بینیم که دکتری دارد اما به اندازه 3 دقیقه نمی‌تواند خود را معرفی و پرزنت کند. زیرا ما در هیچ کجا این مهارت را به فرزندان‌مان یاد نداده‌ایم.
تندگویان با تاکید بر این موضوع که جوانان فاقد مهارت هیچ چیزی برای ارائه به آینده ندارند، توضیح داد: بیش از 40 درصد از وقت فرزندان ما باید با مهارت درگیر شود. امروز بسیاری از فرزندان ما فقط علم می‌آموزند و در واقع تنها علم پروری می‌شود. به نظر می‌رسد بخشی از زمان آموزش باید به مهارت‌های فنی و حرفه‌ای و بخشی هم به مهارت‌های زندگی اختصاص داده شود.
معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان تصریح کرد: امروز جمعیتی از جوانان را داریم که به او مهارت یاد نمی‌دهیم و از طرفی این نسل با نسل‌های دیگر بسیار متفاوت است. زیرا در گذشته مهارت‌های اجتماعی با رفت و آمد خانواده‌ها به شکل ناخودآگاه به فرزندان آموزش داده می‌شد اما امروز با کم شدن این روابط و وجود تکنولوژی افراد منزوی شده و این گونه معاشرت‌ها به جوانان یاد داده نمی‌شود. بنابراین متاسفانه به هر دلیلی جوانان این نسل مهارت‌های اجتماعی و مهارت‌های کاری را نمی‌آموزند. این درحالی است که ماهرین آن‌ها نیز در حال مهاجرت هستند.
او با طرح این سوال که چه بلایی دارد بر سر کشور می‌آید؟، گفت: این نگرانی وجود دارد که در آینده شاهد باقی ماندن تعدادی از فرزندان‌مان خواهیم بود که نه مهارت اجتماعی دارند و نه می‌توانند حرفه‌ای را ادامه دهند. در واقع سرمایه اجتماعی یک کشور جوانان آن کشور هستند. ما می‌توانیم از این سرمایه اجتماعی به خوبی استفاده کنیم به این شرط که ماهرانه آنان را پرورش دهیم، منفعل‌شان نکنیم و شرایط را به نحوی آماده کنیم که به مهاجرت تشویق نشوند.
تندگویان توضیح داد: متاسفانه در حوزه تشکل‌ها نیز تعداد جوانانی که می‌شود به آن‌ها اعتماد و کار تشکیلاتی را به آن‌ها واگذار کرد، در حال کم شدن هستند و برعکس جوانانی که هیچ مهارتی ندارند روز به روز بیشتر می‌شوند. در نتیجه هنگامی که اغتشاشی شکل گیرد تعداد زیادی جوان دستگیر می‌شوند که در هنگام پرس و جو هیچ دلیلی برای انجام آن اغتشاش ندارد. چراکه آن جوان هیچ مهارتی ندارد و تنها تحت تاثیر عده‌ای اوباش، هیجاناتش مورد سوءاستفاده قرار گرفته است.
معاون وزیر ورزش و جوانان با اظهار تاسف از شرایط بازار کار و کارآفرینی جوانان گفت: جوانی که می‌خواهد وارد بازار اشتغال شود باید به سازمان‌های بسیاری مراجعه کند تا بتواند مجوز بگیرد اما از آن طرف می‌بینیم کار قاچاق بسیار سهل‌تر از دریافت مجوز کارآفرینی است! این موضوع باعث می‌شود جوانی که توانایی انجام کار را دارد، دلزده یا منفعل شود و در نهایت به مهاجرت فکر کند.
او ادامه داد: مشکل از مسئولان ما است که به درستی برنامه‌ریزی نکرده‌اند و شبکه‌های اجتماعی را در راستای به کارگیری اهداف درست به کار نگرفته‌اند. باید در کنار یکدیگر جلوی مهاجرت را عملیاتی بگیریم و با پذیرش طرح ها، ایده ها و توجه به جوانان و دادن اعتبارات به جامعه هدف جوانان را برا ماندن در کشور دلگرم کنیم.
معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان خاطرنشان کرد: آزادی‌های مشروع جوانان باید برقرار باشد. اینکه جوانان بتوانند استادیوم بروند و بازی را تماشا کنند یک آزادی مشروع است. اینکه دختر جوانی بتواند در دوچرخه سواری حضور داشته باشد یا گروهی از جوانان موسیقی خیابانی را برپا کنند که مغایر با دین و اسلام نیست یک آزادی مشروع است که البته شادی آفرین بوده و مورد استقبال مردم است. بنابراین به آزادی‌های مشروع جوانان احترام بگذاریم و اجازه دهیم که انجام شود.
تندگویان با انتقاد از پیام‌رسانی‌های غلط و ترک آن گفت: باید در ارتباط با جوانان تغییرها را اعمال کنیم. باید ببینیم جوان ما می‌خواهد با چه زبانی با او حرف زده شود؛ متاسفانه 40 سال است که با یک زبان و فرمت، یک نوع پیام را به جوانان می‌دهیم! اما آیا نتیجه گرفته‌ایم؟ آیا شرایط بهتر شده است؟
او در پایان یادآور شد: اگر بتوانیم به جوانان اهمیت دهیم بخش زیادی از این مهاجرت‌ها کاهش می‌یابد. در کنار این‌ها باید موضوع مهارت را باید در اولویت قرار داد تا در آینده با جمعیتی فاقد کارایی مواجه نشویم که در نهایت نتوانیم کار و اداره کشور را به آنان بسپاریم. در این راستا باید سیستم آموزش و پرورش تغییر کند و در کنار دانش‌آموزان به خانواده‌ها نیز توجه شود. در واقع یک مشاور خانواده در مدارس به خانواده‌ها مشاور دهد. البته در برخی از مدارس این اتفاق می‌افتد اما جامع و کامل نیست.