همه خاطرات دوران طولانی حضورم در کنار مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی رضوان الله تعالی علیه در چند فراز خلاصه می شود. نجابت در سخن، متانت در عمل، صبر در برابر ناملایمات و دور اندیشی بسیار هوشمندانه و مبتنی بر دانش و داده های قابل اعتنا و اعتماد.
هرگز در جلسه ای ندیدم پشت سر افراد حتی مخالفان شدید بد و بیراهی بگوید.
انچه از ایشان دیده ام احترام و رعایت جانب حرمت و احتیاط در برخورد با افراد بود و حتی اگر نظرات مخالف را قبول نداشت و نمی پذیرفت از مدار اخلاق و ادب خارج نمی شد.
حقیقتا در برابر رهبر معظم انقلاب خشوع و پذیرش داشت به گفته مرحومش همواره نظر ایشان را جاری و ساری می دانست.
او در برابر تهمت ها و هجمه های بی امان که در ابتدا و انتها اصطلاحا چپ و راست دیروز و اصولگرا و اصلاح طلب امروزی نقش داشتند، صبر و سکوت عجیب و پند آموزی داشت که غیر از مقام معظم رهبری در دیگران کمتر دیده می شود.
احساسات لطیف و عواطف آشکاری داشت و این احساسات را در برابر فرزندان شهدا، بویژه آنان که شناخته تر بودند معمولا بروز می داد.
در یک جمله، هاشمی رفسنجانی در تاریخ انقلاب و کشور مرد بزرگی شناخته می شود. طبیعی است همین نقش موثر و سنگین منتقد و مشوق هایی داشته باشد. نقش برجسته آیت الله هاشمی سبب شد تا در مراسم تشییع و خاک سپاری اش مردم، قدرشناسی کنند، و یکی از پرجمعیت ترین مشایعت های تاریخ ایران، رقم بخورد.
خدایش رحمت کند و او را با اولیا و صالحین محشور سازد.
اما یاد و خاطره شهید حاج قاسم سلیمانی هم بخیر. هر وقت به کرمان می رفتیم حاج قاسم از جمله کسانی بود که همیشه در کنار آیت الله بود. حاج قاسم سلیمانی با شوخی های معروف مرحوم شیخ محمد هاشمیان امام جمعه رفسنجان و شوهر خواهر آیت الله هاشمی خیلی راحت و مانوس بود آن هم در گعده های شبانه و دور هم بودن های، صمیمی.
یادش گرامی.