به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، در روز نخست ویژه برنامه «تا جشنواره ۳۸» با اجرای محمود گبرلو، قسمت دوم به معرفی مستند «خط باریک قرمز» به کارگردانی فرزاد خوشدست اختصاص یافت.
فرزاد خوشدست در توضیح عنوان تازهترین مستند خود بیان کرد: نام فیلمم یک تشابه نسبی با یک فیلم خارجی به کارگردانی ترنس مالیک دارد و پذیرش این موضوع برای من سخت بود. البته ترجمه انگلیسی فیلم تفاوت دارد و ضمن اینکه شخصاً معتقدم صحیح نیست تشابه اسمی بین هیچ فیلمی وجود داشته باشد اما این نام وقتی توسط چند کاراکتر درون فیلم گفته شد، از دل فیلم بیرون آمد و ترجیح دادیم به تشابه توجهی نداشته باشیم.
این کارگردان خاطرنشان کرد: من سال ۹۴ فیلمی ساختم در زندان زنان به نام «زنی که نام ندارد» که در فستیوال های زیادی نمایش داده شد. در آن اثر با خانمی مواجه شدم که از ۱۳ سالگی در زندان بود و آن زمان ۳۱ سال داشت. او به خاطر جرمی که مرتکب شد ابتدا به کانون می‌رود و بعد زندان رجایی شهر و سپس به زندان قرچک ورامین منتقل می‌شود. روزی که با او خداحافظی می‌کردم به من گفت کاش کارتان چند روز بیشتر طول بکشد پرسیدم چرا؟ گفت چون در این روزها قرص آرامبخش نمی‌خورم و راحت میخوابم.
خوشدست گفت: عباس کیارستمی که در مقام مشاور کارگردان کنار من حضور داشت پس از شنیدن این موضوع گفت پس این کار را ادامه بده و اگر فکر می‌کنی فیلمت در روند تولید باعث می شود فضای تنگ و تاریک حبس برای افرادی که در بند هستند امیدبخش شود دست از کار نکش. این سخن انگیزه ای شد و من رفتم تا با بچه های زیر ۱۸ سال یک پروژه آزمایشی را انجام دهیم و ببینیم نتیجه دارد یا نه و خوشبختانه نتیجه شگرفی رخ داد. «خط باریک قرمز» به استناد نقدهایی که تاکنون دیده ام فیلم ۸۸ دقیقه ای پر ضربآهنگ و خوش ریتمی است. من از سال ۹۴ تحقیق و پژوهش را در کانون اصلاح و تربیت شروع کردم و تحقیقات به من کمک کرد کار متوقف نشود.
او ادامه داد: این کار با مستندهای کلاسیک تفاوت داشت و بخش هایی چون گریم، طراحی لباس و … همه از عوامل حرفه ای سینما انتخاب شده بودند. از نظر هزینه هم با بودجه کار سینمایی برابری می‌کرد. به خصوص که بازیگران حرفه ای از جمله هنگامه قاضیانی و فرهاد اصلانی حضور داشتند با این تفاوت که باید نقش خودشان را بازی می‌کردند. من اعتقادی به ثبت کامل واقعیت ندارم، این شکل فیلمسازی دیگر تنها یک گزارش تصویری است و من معتقدم کارگردان باید به اتفاقات واقعی درون فیلم پتکی بزند و به دنیای اثر تکانی بدهد. من هنوز با این فیلم حرف هایم را نزدم و تا زمانی که اکران عمومی نشود نمی‌توان درباره اش بیشتر صحبت کرد.
این کارگردان با اشاره به این که یک مشاور در گروه نمایش و یک مشاور در گروه روانشناسی داشته در پاسخ به اینکه چقدر از همنشینی با عباس کیارستمی تاثیر گرفته است، گفت: نمی‌توان جهان آدم‌ها را به هم شبیه دانست و از طرفی تاثیرات را کتمان کرد. هر انسانی یک جور به دنیا نگاه می‌کند اما معاشرت من با عباس کیارستمی کم نبود و نمی‌توانم بگویم که بی تاثیر از نگاهش هستم من در نقطه تضاد نگاه کیارستمی به دنیا نگاه می‌کنم اما باز هم مثل او به امید می‌رسم. من معتقدم که با فیلم ساختن می‌توان بشریت را نجات داد، اما بشریت تمام دنیا نیست، بشریت یک نفر است. عباس کیارستمی به من می‌گفت فیلم بساز حتی اگر یک مخاطب داشته باشی، آن زمان است که می‌بینی تنها نیستی.
او تصریح کرد: ما در کشوری هستیم که متاسفانه آمار جرم بالاست. این فیلم هم برای موضوعی مرتبط با جرم پیشنهاد می‌دهد که آن را عملی می‌کند و جواب هم می‌گیرد. مخاطبش اگرچه در آخر مسئولان را مخاطب قرار می دهد اما روی سخنش با همه مردم است. در نتیجه این کار، نگاهم به آدمی که مجرم است تغییر کرد. اساسا اینکه پیام را برای چه دلیلی می‌خواهم روایت کنم برایم مهم‌تر از این است که بخواهم با فرم بازی کنم. در واقع تاثیرگذاری اثرم در جامعه اولویت پیدا کرده است و حتی اگر یک نفر هم نگاهش با فیلم من عوض شود برایم غنیمت است و انگار که به هدف رسیده ام.
خوشدست در پایان با ابراز خوشحالی از حضور فیلم در جشنواره فجر، درباره تولید فیلم گفت: تدوین این کار ۵ ماه طول کشید و فیلمبرداری آن در جشنواره سینما حقیقت جایزه گرفت که می توانم بگویم برای همکاران، یک کلاس درس است. امیدوارم این فیلم بتواند مخاطب را درگیر کند. من در جشنواره‌های بسیاری جایزه گرفتم و البته جشن خانه سینما تنهای جشنی بود که فیلمم هیچ جایزه‌ای نگرفت و جایزه به فیلم شهردار تهران داده شد.
ویژه برنامه «تا جشنواره» تا سه شنبه ۸ بهمن از ساعت ۱۴ تا ۲۰:۳۰ در مرکز همایش های برج میلاد در حال برگزاری است.
این برنامه به صورت زنده از تلویزیون تعاملی تیوا tva.ir پخش می‌شود و ویدیوی هر برنامه نیز در سایت آپارات منتشر می‌شود.