به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ محسن سیف منتقد سینما درباره فیلم سینمایی «آبادان یازده 60» نوشت: آبادان 1160 فیلم مهرداد خوشبخت است که سوپر استار ندارد، اما سوپر استارش تمام مردم شهر هستند. تمام اونایی که وقتی صدای فیدوس پالایشگاه رو می شنوند حس غرور بهشون دست می ده، همه ی اون کسانی که ریه هاشون پر شیمیایی و گردو خاکه، ولی به عشق شهرشون و شط شون ایستادند تا آبادان زنده بماند.
روایت قصه ی جمعیتی کوچک از آبادان است که در دل رادیو نفت ملی در اداره ی صدا و سیما آبادان، ماموریت دارند تا با نگه داشتن رادیو وارسال اخبار لازم قوت قلبی باشند برای مردمی که نگران شهرشون هستند.
مهرداد خوشبخت کارگردان فیلم، بچه آبادان است و پرورش یافته سینمای جوان. او پس از ساخت فیلم‌هایی چون"سرعت"، "جای او دیگر خالی نیست" و "صدای پای من" به فیلم آبادان 1160 رسیده است. کار او سخت است. قبلا جایی نوشته بودم کارگردان‌هایی که فیلم بر مبنای واقعیت می سازند کار سخت تری برای جذب و رضایت مندی مخاطب دارند. چون تماشاگر موضوع فیلم را می داند و پایانش را انتظار نمی‌کشد. او به سینما می آید، روی صندلی می نشیند تا از این مدل فیلم جلوه های ویژه، شخصیت پردازی، دیالوگ های قوی و داستان های جانبی(بیست دقیقه انتهایی فیلم) طلب کند. آنقدر بوم آبادان و ادبیات آن گسترده است که خوشبخت بیشتر و بهتر می توانست از اِلمان های آن استفاده کند. سعی کارگردان برای جمع آوری هرآنچه در آبادان آن روزها است تلاشی کامل نبوده است. شخصیت غلامرضا رهبر، دریا قلی سورانی، برخی از سرداران آبادان می توانست در این فیلم بیشتر نمود پیدا کند. بازیگران 1160 نتوانسته اند حق مطلب هر آنچه که فیلمنامه و کارگردان خواسته است را به خوبی ادا کنند. اگر قرار بود برخی از بازیگران فیلم با این کیفیت(تصنعی) جلوی دوربین ظاهر شوند، این امکان وجود بود که با هزینه های کمتر، از بازیگران بومی و کار بلد آبادان استفاده شود.
با تمام تفاصیل و تنگناهایی که در فیلم مشاهد می شود، 1160توانسته است فرکانس آبادان را تا حد قابل قبول و قابل درک به تماشاگران القا کند. تلاش و تعصب بچه های آبادان برای نگه داشتن شهرشان و اینکه همزاد پنداری زاید الوصفی با وضعیت جنگی خرمشهر دارند، نقطه ی قوت کار خوشبخت است که نشان می دهد مشاوره های موثری در این راه گرفته است، هر چند خودش بچه ی جنگ است.
آنگونه که خوشبخت گفته است، نسخه کامل فیلمش بعد از جشنواره نهایی می شود و فیلم اکران شده در فجر نسخه ی کامل نیست.
به هر حال آبادان 1160 را می توان در قلمروی سینمای ملی قلمداد کرد، چون حس میهن پرستی و ناسیونالیستی وطن را به خوبی به تماشاگر القا می‌کند و همین کافیست.