بالاخره جشنواره فیلم فجر هم با تمام حواشی اش به پایان رسید. دیشب نامزدها اعلام شدند، خیلی ها خوشحال شدند، خیلی ها ناراحت شدند، بدون تعارف خیلی ها به هم حسادت کردند و البته خیلی ها باورشان نمی شد در لیست داوران جشنواره باشند، همانطور که خیلی ها باور نمی کردند خیلی های دیگر در این لیست حضور نداشته باشند.
جشنواره فیلم فجر به سکانس پایانی اش نزدیک می شد و برعکس بسیاری از آثار دراماتیک که با خوشحالی قهرمان تماشاگر می خندد و با یک اتفاق تراژدی قهرمان تماشاگر اشک می ریزد، اینجا اشک ها و لبخندها تنها مواردی بودند که میان همه به مساوات تقسیم شدند.
شاید هم نه؛ حداقل با کنار هم گذاشتن برخی از اسامی می توان گفت برخی ها در این جشنواره می توانستند دیده شوند و نشدند.
امروز تهران شلوغ نیست و این یعنی اینکه می شود زودتر از زمان مدنظر به مقصد رسید و با آرامش خاطر در پارکینگ های برج میلاد جای پارک مناسبی پیدا کرد و وارد سالن برگزاری روز پایانی مهم ترین اتفاق سینمایی کشور شد. تقریبا 45 دقیقه زودتر از آغاز مراسم که مطمئنا مثل همیشه با تاخیر برگزار خواهد شد وارد لابی مرکز همایش های برج میلاد می شویم و از شواهد امر پیداست که خیلی ها زودتر از ما به محل برگزاری مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر رسیدند و انتظار برای مشخص شدن تکلیف سیمرغ ها حداقل در میان خانواده سینما امری اپیدمی است.
نکته ای که قبل از هرچیز توجه هر تازه وارد به این محیط را جذب می کند، پچ پچ اهالی رسانه و سینما درخصوص اسامی نامزدهایی است که برخی از آنها با تصورات احتمالی متفاوت بوده است. برخی از کاندید نشدن ابراهیم حاتمی کیا می گفتند و برخی اظهارات شهاب حسینی را قبول داشتند و برخی صحبت های او را دور از احترام قلمداد می کردند.
خیلی ها معتقد بودند سیمرغ بهترین بازیگر در دستان فرامرز قریبیان است و برخی دیگر برعکس این فکر می کردند و معتقد بودند داوران نمی توانند از کنار بازی پیمان معادی به این راحتی ها عبور کنند.
همین پچ پچ ها فضای شب اختتامیه را ملتهب تر می کرد و حتی بگو مگوها بین افراد با خنده شروع می شد و کم کم بالا می گرفت. دربرخی از لحظات کل کل سینمایی چندنفر تو را یاد کل کل های فوتبالی آبی و قرمز می انداخت. گویا قضیه جدی تر از آن است که طرفداران برخی از بازیگران یا عوامل برخی از آثار کسب سیمرغ برایشان اهمیت نداشته باشند.
برای تکمیل این گزارش کمی احساسی یا بهتر بگوییم سلیقه ای به سراغ چند همکار خبری می رویم.
آنها هم به سرعت نقد و تحلیلی روی نامزدها دارند. تهیه کننده سرشناسی که امسال در جشنواره با یک فیلم حضور دارد، بدون اینکه بخواهد اسمی از او برده شود نبودن نام جواد عزتی را درمیان نامزدهای بهترین بازیگر نقش اول مرد عجیب می داند و جالب تر اینکه همسر این تهیه کننده پیش بینی جالبی دارد و می گوید داوران بسیار فکورانه جواد عزتی را در لیست بازیگر مکمل قرار دادند تا راحت تر بتوانند سیمرغ را به دست او بدهند و بحث رقابت قریبیان و معادی در کسب سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد اینجا پیش کشیده می شود.
بازیگر پیشکسوتی که در مراسم اختتامیه حضور دارد، می گوید بهترین فیلمی که امسال دیدم «درخت گردو» است و در همین لحظه تعدادی از خانواده سینما و اهالی خبر و رسانه با تایید حرف او می گویند حتما سیمرغ بهترین فیلم در دستان صاحبان فیلم «درخت گردو» خواهد بود.
آنهایی که در شب آخر فیلم مجیدی را دیدند، نظراتی کاملا متفاوت دارند. برخی از قدرت فیلم می گویند و برخی نقاط ضعف فیلم را نشانه گیری می کنند و اینها همه یعنی افراد حاضر در مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر خودشان می توانند در مقام یک داور انتخاب کنند.
قیافه برخی مدل شب جواب کنکور است و برخی که حتی عنوانشان در میان نامزدها دیده می شود بسیار خونسرد و خندان با همراهانشان در گپ و گفت هستند. از زبان یکی از افراد مرتبط با جشنواره فیلم فجر می شنویم اگر معادی جشنواره را تحریم نمی کرد... یکی دیگر می گوید شاید به دلیل اینکه بابک حمیدیان جشنواره را تحریم کرده است، او را باتوجه به دو سه بازی خوبی که در جشنواره داشته است از لیست کنار گذاشته اند و...
کم کم اظهار نظرها متشنج تر می شود و فکر می کنم محمدرضا شهیدی فر می رود تا آخرین سکانس جشنواره فیلم فجر را که دقایقی پیش در لابی برج میلاد پیش تولید شده است، کلید بزند.
ادامه دارد.....