مهدی نصرتی، بازیگر فیلم سینمایی «لباس شخصی»، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: نقش من در «لباس شخصی» شبیه به آدم‌های معمولی است و به جبهه خاصی مربوط نمی‌شود و من می‌توانستم همین نقش را در فیلمی کاملاً اجتماعی بازی کنم.
نصرتی خاطرنشان کرد: اگر کسی از فضای سیاسی داخل ایران با خبر نباشد و این فیلم را ببیند شاهد یک نقش و فیلم اجتماعی است. فضای فیلم‌های سیاسی بسیار خاص است و این خطر بازیگران را تهدید می‌کند که در ادامه با پیشنهادهایی مشابه فیلم قبلی‌شان مواجه شوند چراکه دیگر کمتر کسی به خود زحمت می‌دهد از بازیگرانی که استفاده از آنها در یک قالب مشخص جواب داده و خوب بوده در نقش‌های دیگری استفاده کند. کارگردان‌های ما معمولاً از یک قالب آماده که هیچ ریسکی ندارد استفاده می‌کنند اما این موضوع تا حدی به خود بازیگر نیز مربوط است. بازیگر باید از خودش مراقبت کند و البته باید این را هم در نظر بگیریم که در بسیاری مواقع فشارهایی چون مخارج زندگی باعث می‌شوند بازیگر توان مقابله با این مسائل را نداشته باشد و در آثار و نقش‌های تکراری بازی کند.
او درباره نقشی که در «لباس شخصی» ایفا کرده، گفت: شاکله کلی این شخصیت برگرفته از یک کاراکتر واقعی است اما از آنجا که شخصیت من در «لباس شخصی» تنها به یک کاراکتر مربوط نمی‌شود و ترکیبی از چند کاراکتر واقعی به حساب می‌آید نمی‌توان گفت این شخصیت قطعاً ما به ازای واقعی دارد اما بخش اعظمی از شخصیت به یک شخصیت واقعی مربوط می‌شود که هنوز زنده است ولی من برای نزدیک شدن به این کاراکتر و ایفای آن به شخصیت واقعی آن استناد نکرده‌ام.
نصرتی در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: من هیچ کمکی از کاراکتر واقعی شخصیتی که نقش آن را ایفا کردم، نگرفتم. به من پیشنهاد کردند با این شخص صحبت کنم اما من ترجیح دادم برداشت خودم را داشته باشم و آنجا که این شخصیت به طور کامل مربوط به یک نفر نمی‌شد ترجیح دادم خودم روی آن کار کنم.
این بازیگر درباره موضوع فیلم «لباس شخصی» گفت: وقتی به من بازی در این فیلم پیشنهاد شد و من متوجه شدم قرار است فیلمی با موضوع حزب توده ساخته شود باور نمی‌کردم این فیلم قرار است قصه‌ای بی‌طرف روایت کند اما در نهایت نتیجه کار را که دیدم واقعاً این فیلم، اثری بی‌طرف است. بی‌طرف بودن فیلم امیرعباس ربیعی به حدی است که یکی از عوامل فیلم که پدرش عضو حزب توده بوده با حضور در این فیلم مخالفت کرد و گفت اگر در چنین فیلمی حضور داشته باشد نمی‌تواند جواب پدرش را بدهد اما بعد که فیلم را دید نظرش کاملاً تغییر پیدا کرد و پذیرفت این فیلم واقعاً اثری بی‌طرف است.
او افزود: البته باید بگویم ساخت فیلمی کاملاً بی‌طرف غیرممکن است. شما از هر زاویه‌ای به یک موضوع نگاه کنید نسبت به دیگری که زاویه‌ای متفاوت دارد قضاوت متفاوتی دارید. در سال‌های اخیر فیلم‌های سیاسی بسیاری دیده‌ایم که تا حدی بی‌طرف بوده‌اند. من فیلم «ماجرای نیمروز» را با این ذهنیت دیدم که قطعاً اثری جانب‌دارانه خواهم دید اما واقعاً اینطور نبود.