به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، مسعود فراستی در نقد و بررسی فیلم «خروج» آخرین ساخته ابراهیم حاتمی کیا در برنامه «هفت» با اشاره به شرایط به وجود آمده در نشست خبری فیلم «خروج» گفت: جوی که آنجا حاکم شد یک جو ضد نقد و غیرفرهنگی بود و آن جو حمله ناجوانمردانه به مهمترین فیلمساز بعد از انقلاب ما بود
وی با بیان اینکه ابراهیم حاتمیکیا از نظر من همچنان مهمترین و بهترین فیلمساز بعد از انقلاب است ، افزود: من از دو فیلم «دیدبان» و «مهاجر» به شدت دفاع کردم و «از کرخه تا راین» ، «چ» و «به وقت شام» هم تا حدودی.
این منتقد سینما تصریح کرد: وقتی فیلمسازی ۵ فیلم دارد که قابل تعریف است، قطعا بهترین فیلمساز تا این لحظه سینمای ایران است. یعنی از ۶۷ تا الان یعنی بهترین فیلمساز سینمای ایران. حاتمی کیا تنها فیلمساز سینمای ایران است که هر چه که هست را در اثرش می‌آورد و خودش را پنهان نمی‌کند. ابراهیم خود دارد و این در آثارش دیده می‌شود. چه زمانی که حالش خوب نیست و چه زمانی که حالش خوب است در اثرش دیده می‌شود.
وی افزود: این چیزهایی که من گفتم می‌دانید تماماً راست است. ما با چنین فیلمسازی طرفیم و باید بدانیم که نقد از سر دلسوزی و دوست داشتن است. اگر شما چیزی را دوست نداشته باشید برایش دلسوزی و نقد ندارید. نقد نه از سر دشمنی‌است و نه ارعاب و خودنمایی است. جامعه‌ای که نقد ندارد جامعه رو به جلویی نیست.
فراستی با بیان اینکه جامعه فرهنگی ما هر جا که نقد را نپذیرد درجا خواهد زد و به عقب خواهد رفت، گفت: فیلمسازان کار کرده و زندگی کرده و مماس با خود و جامعه باید نقد را بپذیرند. اما اول باید احترام بگذاریم و بعد نقد. اگر ما احترام یک فیلمسازی که ۳۰ سال کار جدی پشت خود داشته را ندیده بگیریم ، نقدی در کار نخواهد بود.
این منتقد سینما ادامه داد: ابراهیم حاتمیکیا حق دارد که از جلسه نقد فیلمش اذیت شده باشد. از نظر من جای او محفوظ است و این به من اجازه می‌دهد نقد، حتی نقد تند کنم. چون نقد تخریب نیست اگر هم باشد تخریب چیزهای بد در اثر است.
فراستی در ادامه گفت: ابراهیم یک ویژگی دارد که نادر است و آن هم این است که ابدا برای خارج، فیلم نمیسازد، خوشحال نمی‌شود که آن طرف دعوتش کنند و فیلمش را نمایش دهند و باج هم نمی‌دهد که ایران و دشمن ایران را حذف کند و باج بگیرد و بخاطر همین ابراهیم، فیلمسازی ملی است.