رضا گوران، کارگردان سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر برنا در ارتباط با ابعاد مثبت و منفی حضور فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های سینمایی جهانی اظهار داشت: زمانی‌که اجازه به تصویر کشیده شدن یک‌سری از مفاهیم، مسائل، مشکلات و دغدغه‌هایی که در جامعه خودمان مردم با آن درگیر هستند را نمی‌دهیم و باید از میان تعداد زیادی ممیزی عبور کنیم تا بتوانیم فیلمی بسازیم و فستیوال‌هایی که در کشور ما برگزار می‌شوند سعی نکنند آغوش خود را برای هر ایده و فکری باز بگذارند طبیعتا هر جشنواره‌ای که آغوشش را باز گذارد فیلمساز فیلمش را برای آن جا ارسال می‌کند چراکه می‌خواهد فیلمش دیده شود و مخاطب خود را پیدا کند چراکه فیلم ساخته می‌شود تا دیده شود و لزوما ما نباید بگوئیم یک جنس خاصی از فیلم ها همیشه باید باشند این اشتباه است همه مخاطبان حق دارند فیلم مورد علاقه خودشان را تماشا کنند و باید برای مخاطبان در هر ژانری فیلم ساخته شود و برای تمامی این فیلم‌ها به دلیل پیچیدگی شرایطی که در اکران‌ها و جشنواره فجر وجود دارد امکان رشد و بالندگی این دیدگاه‌ها نیست.
او افزود: فیلم‌هایی وجود دارند که در هیچ دوره‌ای از جشنواره‌ها به نمایش گذاشته نشدند اما در ذهن مخاطبان ماندگارند این ماندگاری در ذهن مخاطبان چه عامه مردم و چه قشر خاص جامعه آن‌ها در ناخودآگاه و خودآگاه ذهن خودشان اثرش را با خود حمل و به نسل‌های بعدی منتقل می‌کنند برای همین جاودانگی یک اثر در ذهن مخاطبانی است که آن را باخود زنده نگاه می‌دارند نه در بردن جوایزهای متععد در فستیوال‌های گوناگون اما کاش ما کشورمان فارغ از سیاست‌ها، جناح‌ها، خط‌کشی‌ها درهای جشنواره‌ها را باز بگذاریم تا هر نوع سلیقه و دیدگاهی به آن وارد شود و اثرش را به نمایش بگذارد.
این کارگردان درمورد این که برخی از فیلم‌هایی که در جشنواره های جهانی شرکت می‌کنند در جشنواره‌های ایرانی به موفقیت و جوایز دست پیدا نمی کنند اما زمانی که در جشنواره های خارجی شرکت می کنند موفقیت و جوایز متعددی بدست می آورند بیان داشت: هر کجا که نام سرزمین مان بالا باشد افتخاری برای همه ما است اگر فیلمسازی فیلمش را به فستیوالی که من مخالفش هستم ارسال کند آن فیلم برای سرزمین من افتخار آفرینی کند و فرهنگ کشورم و دیدگاه مردمانم را منتقل کند به آن فیلم در هر دو صورت که موافق و مخالفش باشم افتخار می‌کنم.
حضور فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های جهانی، سینما را بی‌اعتبار نمی‌کند
همچنین مهدی فردقادری، کارگردان سینما، در مورد حضور فیلم های ایرانی در جشنواره‌های بین‌المللی می‌گوید: ما فیلم می‌سازیم و مدیوم‌های مختلفی هستند که فیلم‌هایمان را در آن جا به نمایش بگذاریم. فیلم‌هایمان را به جشنواره‌های گوناگون پیشنهاد می‌دهیم آن ها هم اگر دوست داشته باشند به نمایش می‌گذارند فکر نمی‌کنم صرف پخش یک فیلمی باعث بی‌اعتباری یا عدم اعتبار سینمای ایران شود چراکه فیلمساز همیشه مستقل دیده می‌شود.
این کارگردان در مورد این که برخی از فیلم‌ها در جشنواره‌های ایرانی به موفقیت و جوایز دست پیدا نمی‌کنند اما زمانی که در جشنواره‌های خارجی شرکت می‌کنند موفقیت و جوایز متعددی بدست می‌آورند بیان داشت: فکر می‌کنم اینکه ما یک فیلم را سمبل سینما می‌دانیم و همینطور سمبل یک جامعه می‌دانیم فقط در دیدگاه کشور ما این اتفاق می‌افتد به طور مثال زمانی که فیلم «جاودانگی» پخش می‌شد که ساخته خودم است همه می گفتند فیلم ناامید کننده‌ای است اما در هر فستیوال در خارج از کشور فیلم من را پخش کردند گفتند این فیلم اثر امید یعنی عشق یک پیرمرد به زندگی را نشان می‌دهند و یا منتقدان خارجی نقدهایی که کردند صد در صد با نوشته های منتقدان ایرانی تضاد داشت قصدم از بیان این مثال این بود که تعبیر مسائل و تعبیر موضوع یک فیلم نسبی و در جوامع مختلف متفاوت است.