به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا و به نقل از روابط عمومی فدراسیون کشتی، در راستای تغییر نام جام یادگار امام (ره) به جام بین المللی عبدالله موحد، آئین نامگذاری خانه کشتی شماره یک کشور به نام کشتی گیر شهید ابراهیم هادی، روز دوشنبه 5 اسفندماه و مقارن با شب میلاد امام محمدباقر(ع) برگزار می شود.
لازم به یادآوری است، طی دیدار رییس فدراسیون کشتی با حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی فرزند مرحوم سید احمد خمینی و ارائه توضیحاتی در مورد نامگذاری رقابت‌های بین‌المللی کشتی کشورها به نام قهرمانان کشتی آن کشور از جمله جام‌های یاریگین و پادوبنی در روسیه، یاشاردوغو در ترکیه و دانکلوف و نیکولاپتروف در بلغارستان و چندین جام دیگر، با موافقت ایشان، فدراسیون کشتی تصمیم گرفت جام یادگار امام (ره) به نام جام بین المللی عبدالله موحد دارنده مدال طلای المپیک و ۵ مدال طلای جهان برگزار شود. در این راستا همچنین با معاضدت و موافقت نابغه کشتی ایران و جهان - استاد عبدالله موحد - خانه کشتی شماره یک کشور نیز به نام کشتی گیر شهید ابراهیم هادی مزین خواهد شد.
پهلوان بسیجی ابراهیم هادی از بنیانگذاران گروه چریکی شهید اندرزگو در جبهه گیلانغرب و ستاره ورزش کشتی کشورمان است؛ او در اول اردیبهشت سال ۱۳۳۶ در محله شهید سعیدی حوالی میدان خراسان به دنیا آمد؛ ابراهیم چهارمین فرزند خانواده بود؛ او در نوجوانی طعم تلخ یتیمی را چشید، از آنجا بود که همچون مردان بزرگ زندگی را پیش برد. شهید هادی دوران دبستان را به مدرسه طالقانی رفت و دبیرستان را نیز در مدارس ابوریحان و کریم‌خان گذراند. او در سال ۵۵ توانست به دریافت دیپلم ادبی نائل شود. از همان سال‌های پایانی دبیرستان، مطالعات غیر درسی را نیز شروع کرد؛ حضور در هیئت جوانان وحدت اسلامی و همراهی و شاگردی استادی نظیر مرحوم علامه «محمدتقی جعفری» بسیار در رشد شخصیتی ابراهیم مؤثر بود. این شهید جاویدالاثر، در دوران پیروزی انقلاب شجاعت‌های بسیار از خود نشان داد؛ همزمان با تحصیل علم به کار در بازار تهران مشغول بود و پس از انقلاب در سازمان تربیت بدنی مشغول به کار شد.
او با شروع جنگ تحمیلی به جبهه های دفاع از کیان ایران اسلامی شتافت. یکی از کارهای ابراهیم انتقال مجروحان و شهدا از منطقه به عقب جبهه بود. گاهی اوقات پیکرهای مطهر شهدا در ارتفاعات بازی‌دراز بر شانه‌های ابراهیم می‌نشست تا به دست خانواده‌هایشان برسد. و سرانجام ابراهیم، در والفجر مقدماتی پنج روز به همراه بچه‌های گردان کمیل و حنظله در کانال‌های فکه مقاومت کرد اما تسلیم نشد و در ۲۲ بهمن سال ۶۱ بعد از فرستادن بچه‌های باقی مانده به عقب، تنهای تنها با خدا همراه شد و دیگر کسی او را ندید.
در بخشی از وصیت نامه این پهلوان شهید آمده است: ... خدایا هر چند از شکستگی‌های متعدد استخوان‌هایم رنج می‌برم، ولی اهمیتی نمی‌دادم؛ به خاطر این‌که من در این مدت چه نشانه‌هایی از لطف و رحمت تو نسبت به آن‌هایی که خالصانه و در این راه گام نهاده‌اند، دیده‌ام. خدایا، ای معبودم و معشوقم و همه کس و کارم، نمی‌دانم در برابر عظمت تو چگونه ستایش کنم ولی همین قدر می‌دانم که هر کس تو را شناخت، عاشقت شد و هر کس عاشقت شد، دست از همه چیز شسته و به سوی تو می‌شتابد و این را به خوبی در خود احساس کردم و می‌کنم... و به عنوان یک فردی از آحاد ملت مسلمان به تمامی ملت خصوصاً مسئولین امر تذکر می‌دهم که همیشه در جهت اسلام و قرآن بوده باشید و هیچ مسئله و روشی شما را از هدف و جهتی که دارید، منحرف ننماید. دیگر این که سعی کنید در کارهایتان نیت خود را خالص نموده و اعمالتان را از هر شرک و ریا، حسادت و بغض پاک نمایید تا هم اجر خود را ببرید و هم بتوانید مسئولیت خود را آن‌چنان که خداوند، اسلام و امام می‌خواهند، انجام داده باشید این را هرگز فراموش نکنید تا خود را نسازیم و تغییر ندهیم، جامعه ساخته نمی‌شود.