«لطفعلی بخشی»، کارشناس مسائل اقتصادی، در ارزیابی تبعات قرار گرفتن ایران در لیست سیاه به خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا گفت: وقتی 200 کشور جهان حتی عراق و پاکستان به گروه ویژه اقدام مالی پیوستند بحث مسئولین داخلی چیست؟! چرا وقتی هیچ ایده خاصی نداریم، تلاش می‌کنیم با همه دنیا متفاوت باشیم و خودمان را از همه امکانات اقتصادی دنیا محروم کنیم؟!
او افزود: ایران قبل از قرار گرفتن در لیست سیاه در زمینه نقل و انتقالات مالی محدویت‌های زیادی داشت که در حال حاضر این محدودیت‌ها، بیشتر می‌شود.
بخشی با تاکید بر دشواری‌های روابط اقتصادی ایران با سایر کشورها تصریح کرد: با تصویب نکردن FATF روابط بین المللی ایران سخت‌تر می‌شود. به عنوان مثال ماسک هم نمی‌توانیم وارد کنیم و حتی کشورهای دوست مانند چین و روسیه هم نمی‌توانند در این زمینه به ایران کمک کنند. چین و روسیه از قبل توصیه کرده بودند اگر ایران در لیست سیاه قرار بگیرد، معامله با ایران سخت‌تر می‌شود، لذا مشخص است حتی به دوستان هم، اعتماد نداریم.
این مدرس دانشگاه در ادامه اظهار کرد: یکی از تبعات این قضیه سخت شدن شرایط زندگی ایرانیان خارج از کشور است. واقعا نمی‌دانم چرا باید در مورد مسائل بین‌المللی تا این اندازه محدود فکر کنیم و برای خودمان مسئله درست کنیم! در هر صورت با توجه به قرار گرفتن در لیست سیاه برگشت ایران به روال عادی سخت‌تر و طولانی‌تر، می‌شود.
بخشی در پاسخ به این پرسش که مشکل ایران در پیوستن به اقتصاد جهانی چیست؟ توضیح داد: در ایران عده‌ای از محدود بودن اقتصاد و تحریم، منافع خاصی دارند، بنابراین اگر به اقتصاد جهانی بپیوندیم و رفتارمان عادی باشد منافع آنها از بین می‌رود.لذا این گروه ها برای حفظ منافع پشت برخی ایده‌ها پنهان می‌شوند که این اقدام به نفع اقتصاد ایران، نیست.
این کارشناس مسائل اقتصادی یادآور شد: کسی که تصمیم گرفته است به لیست سیاه بپیوندیم و یا تلاش کرده است که FATF تصویب نشود، در مورد تبعات منفی قرار گرفتن ایران در لیست سیاه مسئول است. البته معمولا در کشور شخص خاصی مسئول نیست و به هرکس که نگاه کنید می‌گوید کی بود کی بود، من نبودم!
بخشی در پایان افزود: در قضیه تصویب FATF دولت و مجلس می‌گویند، موافق هستیم اما به صورت ناگهانی مرجعی مانند مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌گوید مخالف پیوستن به گروه ویژه اقدام مالی هستیم. یکی از مشکلات کشور، قرار گرفتن امور دست شوراهایی است که اختیار دارند اما مسئولیت ندارند. این مجمع اختیار دارد در مورد امور تصمیم بگیرد اما در مورد پیامدهای این تصمیم مسئولیتی، ندارد.