نگاهی اجمالی به محتوی رسانه‌ها بیانگر آن است که ویروس کرونا در صدر اخبار قرار دارد و بخش مهمی از آنچه در فضای شبکه‌های اجتماعی در جریان است آمیزه‌ای از بی‌اعتمادی، ترس، عصبیت، پرخاش، هیجان‌زدگی و لاجرم بی‌دقتی، توسعه شایعه و شخصی کردن بحث‌هاست و متاسفانه گویا ناامید کردن مردم و بی اعتمادی نسبت به مسئولان علاوه بر شبکه های اجتماعی در دستور کار رسانه ها نیز قرار گرفته است.
هدف اصلی ارتباطات سلامت، ایجاد وتقویت سواد سلامت مردم از طریق آگاهی بخشی است، هشدار و ایجاد ترس برای تغییر رفتار مخاطب پیام بخشی از راهبرد اطلاع رسانی در ارتباطات سلامت و ریسک است.
اما ترس حدود دارد و نباید به هراس عمومی دامن بزند، ایجاد ترس همراه با راهنمایی و آوردن فکت ها و شواهد و تجربه های مثبت به آرامش نسبی و تغییر رفتار منطقی جامعه می انجامد.
بکارگیری حرف‌های نیش‌دار و دو پهلو، سوءظن نگاری و ایجاد التهاب و هیجان در تعابیر خبری توسط این رسانه‌ها اعمال می‌شود.
آنچه مسلم است اگر فضای رسانه ای داخلی مدیریت نشود و برای رسانه های خارجی برنامه ای نداشته باشیم این رسانه ها تاب اوری مردم ایران را نشانه رفته و میخواهند با برنامه ریزی رسانه ای یاس و ناامیدی را در افکار مردم ایران نهادینه و پویایی و نشاط را از جامعه بگیرند
به نظر میرسد رسانه ها باید به جای ادای اضطراب یا خونسردی درآوردن، بر احتیاط تاکید کنند، به جای انگشت گذاشتن بر موارد حاد سناریوهای رایج رو بگویند، عدم قطعیت رو به مخاطب منتقل کنند.
به طور مثال سالهاست که سرخک و سل درمان پیدا کرده اند ولی هنوز سالانه ١٤٠هزار نفر به خاطر سرخک و یک و نیم میلیون نفر به سبب سیل جان خود را از دست میدهند.
هدف ارتباطات سلامت، دادن حس کنترل به مخاطبان است. مردم باید بدانند راه‌هایی برای در امان ماندن از خطر وجود دارد و این روش‌ها واقعا موثر است. اما بررسی اخبار منتشر شده نشان میدهد که به جای اعتماد و امید، استرس و نااطمینانی را نشر داده اند و این موضوع منجر به از دست رفتن کنترل ادراک، و بدگمانی به نهادهای سلامت می شود.
تنها در صورت انتشار مطالب کاربردی در مورد خطرات وراه حلهای آن است که می توان مردم را به همکاری و همراهی با توصیه های بهداشتی، هنگام بروز اپیدمی فراخواند.