به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ چهارشنبه سوری یک جشن ملی در تاریخ چند هزار ساله ایران زمین است که البته امسال تحت تاثیر ویروس کرونا قرار گرفته و انتظار می‌رود مردم از برپایی تجمعات در این رابطه خودداری کرده و برای حفظ سلامت خود و اطرافیان‌شان، از پرپایی این جشن اجتناب کنند.
به‌رغم معضل کنونی کشور برای بررسی چرایی برپایی این جشن و تاریخچه آن به سراغ یک ایران‌شناس سرشناس رفتیم تا حرف‌های ایشان را بشنویم.
سیدحسن امین، ایران‌شناس برجسته، در رابطه با آئین چهارشنبه سوری گفت: چهارشنبه سوری جشنی در روز 360 سال است. این جشن در حقیقت در گذشته‌ها شب نوروز بوده اما بعدها برای اینکه این دو جشن با یکدیگر تلاقی نکند و تداخل نداشته باشند آن را در آخرین چهارشنبه پایان سال در نظر گرفتند ولی در گذشته‌های دور به چهارشنبه اختصاص نداشته است.
او افزود: این اقدام مانند همان کاری است که فرنگی‌ها کردند. می‌خواستند میلاد مسیح را جلو بکشند و با مهرزاد یعنی یلدا مصادف شود. بنابراین آن را طوری قبول کردند که کریسمس با جشن تولد مهر یکی شود.
پروفسور امین تصریح کرد: در جشن چهارشنبه سوری بوته‌های هیزم را آتش می‌زنند و از روی آن می‌پرند و می‌گویند سرخی تو از من، زردی من از تو. بنابراین در این حرکت نمادین تجزیه و تخلیه صورت می‌گیرد که هر دو مفاهیم عرفانی است.
این استاد برجسته ایران‌شناسی اضافه کرد: یعنی انسان خود را از چیزهای بد و آفات نفسانی و احساس‌های نادرست تخلیه می‌کند و خود را با نور و برکت و صفا و عشق و آرزوهای خوب برای خود و جهان بیرونی پر می‌کند. این کلمه و واژه سرخی تو از من، نماد خورشید و مهر است.
او ادامه داد: مهر دو معنا دارد. یکی مهر به معنای مهر و ماه یعنی خورشید و دیگری به معنای محبت و عشق است. بنابراین ما از آن نور و از آن آتش خواهان صفا و عشق و مهر هستیم که گرما و نورانیت آن به ما وارد شود.
پروفسور امین در پاسخ به این سوال که چرا چهارشنبه سوری در شب چهارشنبه آخر سال جشن گرفته می‌شود؟ گفت: بعضی‌ها گفتند مناسبت چهارشنبه این است که ابومسلم خراسانی توانست در روز چهارشنبه بر مروان حمار، آخرین پادشاه مروانی اموی، غلبه و سلطنت بنی امیه را ساقط کند به این مناسبت در چهارشنبه آخر سال این جشن را گرفتند. به همین دلیل احتمال بسیار زیاد مناسبت شادی باشد چراکه سوری به معنای جشن و شادی است و چهارشنبه هم این اتفاق افتاده است..
این استاد سرشناس تاریخ و ایران‌شناسی در خصوص دلیل پریدن از روی آتش در چهارشنبه آخر سال بیان کرد: پریدن از روی آتش به منظور این است که چیزهای بد و آفات نفسانی، احساسات منفی، تندخویی، غم، رنجش، گله، شکایت و بدبینی را تخلیه کنیم و دور بیندازیم بعد چیزهای خوب که شادی و صفا و عشق و محبت است درون خود وارد کند.