به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ پرویز هادی، آزادکار تیم ملی ایران که به اعتقاد خودش سال پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته و این روزها و پس از پایان دوران مصدومیت‌اش برای حضور در المپیک تلاش می‌کند، گفتگویی را با خبرنگار برنا انجام داده است که در ادامه آن را می‌خوانید:
*وضعیت رشته شما در سال 98 چگونه بود؟
سال 98 از بعد ورزشی برای من زیاد جالب نبود چون امسال که تیرماه انتخابی تیم ملی‌مان بود برای جهانی 2019 اول شدم ولی با مصدومیت کمر مواجه شدم و نتوانستم به مسابقات جهانی برسم و 5/6 ماه از میادین دور شدم و خدا را شکر اواخر سال توانستم دوباره بهبودی را به دست بیاورم و برگردم روی تشک و انتخابی تیم ملی که جام تختی بود اول شوم.
*در سال منتهی به المپیک وضعیت خود را چگونه می‌بینید با توجه به اینکه چند ماهی بیشتر به المپیک نمانده و قطعا خیلی از مردم چشمشان به کشتی دوخته شده تا موفقیت کشتی را ببینند؟
کشتی همیشه پرچمدار ورزش کشور است و همیشه در صدر بوده از نظر مدالی، ولی در المپیک، بازی‌های آسیایی، جهانی مردم و مسئولین هم انتظار دارند و به حق هم است. خدا را شکر همه چیز خوب است درست است کم و کاستی‌ها زیاد است ولی همه تیم انگیزه‌شان بالاست. خود بنده که دو المپیک را از دست دادم 2012،2016 تمام هم و غم و زندگی‌ام را گذاشتم و انشالله این 5/6 ماه مانده هرچه داریم بگذاریم و خودمان را به آمادگی 100 درصد برسانیم و انشالله نماینده شایسته‌ای برای کشور عزیزمان باشیم یک مدال خوش‌رنگ انشالله هم کل کاروان ایران مخصوصا کشتی که ما داریم کار می‌کنیم موفق باشد در نهایت دل مردم عزیزمان در این وضعیت و بحران اقتصادی شاید شود انشالله.
*اگر کشتی گیر نمی‌شدید چه رشته‌ای را انتخاب می‌کردید؟
حقیقتش من دوباره برگردم به 10/15 سال گذشته دوباره می‌آیم کشتی و ورزش دیگر نمی‌توانم بروم و اصلا فکرش هم نمی‌کنم. ما دیگر عاشق کشتی شدیم. عاشق تشک کشتی شدیم و خدا را شکر بزرگان زیادی هم داشتیم که الگوی کل ورزش ما هستند از جمله پوریای ولی، جهان پهلوان تختی، نه تنها کشتی‌گیران، کل ورزش کشورمان الگو هستند و من هم خوشحالم به عنوان عضو خیلی کوچکی از این جامعه بزرگ گوش شکسته‌ها هستم.
*مابقی اوقات فراغت خود را چگونه می‌گذرانید؟
در اردوها هستیم روزی 2 جلسه تمرین می‌کنیم و بقیه‌اش هم در اتاق هستیم و کتاب می‌خوانیم و موسیقی گوش می‌دهیم و تقریبا 15 سال است همین طور زندگی کردیم یعنی خانواده‌مان دیگر اینجا شده و خانه نیستیم.
*آخرین فیلمی که دیدید؟
من آنچنان اهل فیلم نیستم. شاید گذری که 3/4 هفته پیش که خانه بودم و تمرین می‌کردیم برای مسابقات جام تختی شبکه سه فکر کنم وارش را نشان می‌داد دیدم چون بیکار بودیم نشستم دیدم.
*چقدر اهل فضای مجازی هستید؟
زیاد درگیر فضای مجازی نیستم و چرخی می‌زنیم ولی آنطور که بشود همه کارم نه. تعادل را حفظ می‌کنم.
*به نظرتان فضای مجازی برای ورزشکاران مخرب است یا مفید؟
بالاخره هر چیزی بیش از حدش مخرب و اعتیاد آور است فضای مجازی هم واقعا دیگر وقتی از حد می‌گذرد به نظر من سرتا پا ضرر است مخصوصا ورزشکار شب‌ها باید زود بخوابد و صبح زود بیدار شود و با برنامه باشد و آنهایی که خیلی درگیر هستند شب دیر می‌خوابند و صبح دیر بلند می‌شود و برنامه‌شان بهم می‌خورد و به نظرم زیاد خوب نیست.
*شما مجردید یا متأهل؟
من متأهل هستم و یک پسر نزدیک به 2 ساله دارم.
*زندگی ورزشکاری‌تان روی زندگی شخصی‌تان تأثیر داشته؟
واقعا کل بار زندگی‌مان روی دوش خانواده، خانم و خانواده‌اش است، خانواده خودمان تحمل میکنند سخت است ما اردوهایمان 15 روزه است و وسطش دو سه روز استراحت داریم می‌رویم خانه و برمی‌گردیم من همیشه گفتم کسی که می‌آید موفق می‌شود در دید است ولی پشت صحنه خیلی‌ها کمکش میکنند که دیده نمی‌شوند مخصوصا خانواده ورزشکار حرفه‌ای که با همه مشکلات می‌سازند ولی نمی‌گذارند ورزشکار فکرش را درگیر حاشیه کند.
*بهترین عیدی که تا به حال گرفتید چه بوده است؟
عیدی زمان بچگی می‌گرفتیم و الان چندین سال است عیدی می‌دهیم اما یادم است آن موقع که بچه بودیم و می‌آمدند عموها و دایی‌ها انگار دنیا را به می‌دادند و دوران خوبی بود و معمولا پول می‌گرفتیم. به نظرم الان سنت‌های گذشته خیلی کمرنگ شده و همه رفتند سمت امروزی بودن ولی من آن دوران را خیلی دوست داشتم.
*هدفتان برای سال 99 و بزرگ‌ترین اتفاقی که فکر می‌کنید برایتان می‌افتد چیست؟
انشالله که مرداد ماه المپیک است و بزرگ‌ترین اتفاق زندگی‌ام می‌تواند باشد و از الان تمام تلاشم را می‌کنم و انشالله سال نو با خوشی شروع شود. امسال که سال خوشی نبود و سیل و بلایای طبیعی زیاد بود فروردین 98، امیدوارم سال جدید دیگر هیچ اتفاقی برای هیچ یک از مردم جهان مخصوصا مردم عزیز کشورمان نیفتد و همه با خوشی سالشان را شروع کنند و سال پر رونقی از نظر اقتصادی برای مردم باشد و من هم تمام تلاشم این است که انشالله خودم را برسانم و مدال المپیک بگیرم.
*مدال را بگیرید به چه کسی تقدیم می‌کنید؟
باید آن حس ایجاد شود من همیشه به مردم عزیزمان تقدیم کردم مدالم را من که از میادین دور می‌شوم آنقدر محبت مردم را می‌بینم چون بیرون هستم و بیشتر در بین مردم حضور دارم و دوست دارم دوباره یک مدال خوش رنگ بگیرم و تقدیم ملت بزرگ ایران مخصوصا تمام همزبان‌های عزیزم که چندین سال است منتظر یک مدال المپیک از بنده هستند به آنها تقدیم کنم.