به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، ثمین عابد خجسته بدمینتون‌باز تیم ملی کشورمان از 6 سالگی فعالیت در این رشته ورزشی را آغاز کرده است و توانست به عنوان اولین بانوی ایرانی در رقابت‌های جام جهانی جوانان 2016 حاضر شود. این بانوی ورزشکار درخصوص عملکردش در سال گذشته گفتگویی را با خبرنگار برنا انجام داده است که در زیر می‌خوانید.
*سال 98 برای شما چطور گذشت؟
من از سال 2018 شروع به حضور در مسابقات بین‌المللی متعدد کردم تا بتوانم برای کسب سهمیه المپیک 2020 توکیو رنکینگ جهانی خودم را ارتقا دهم. سال 98 هم در مسابقات زیادی شرکت کردم و توانستم رنکینگم را تا حدودی ارتقا دهم. این روند تا مسابقات دهه فجر ادامه پیدا کرد که بعد از آن با صلاحدید مسئولین مسابقه دیگری را شرکت نکردم. اما برای من تجربه خوبی بود چون در مسابقات زیادی شرکت کردم و پیروزی و شکست‌هایی که از آن‌ها درس گرفتم. اما سال 98 آن طور که می‌خواستم با کسب سهمیه المپیک همراه نبود، ولی مصمم‌تر شدم تا برای 4 سال آینده بیشتر تلاش کنم.
*تلخ‌ترین و شیرین‌ترین خاطره شما از سال 98 چیست؟
تلخ‌ترین اتفاق در سال 98 را می‌‌توان گفت اوضاع و شرایطی بود که به وجود آمد. همچنین ویروس کرونا کشور ما و خیلی از کشورهای دنیا را درگیر خود کرده و شرایط زندگی همه ما را تحت‌الشعاع قرار داده است. در حال حاضر شرایطی پیش آمده که بسیار سخت است. به نظرم باید مدیریت خوبی داشته باشیم تا این شرایط را پشت سر بگذاریم. بهترین اتفاق سال 98 هم پیروزی‌هایی بود که مقابل حریفانی داشتم که از من تجربه بیشتری داشتند. همچنین دستیابی به یک سری مدال‌ها در مسابقات خاطرات خیلی شیرینی برای من در سال 98 بود.
*چطور وارد رشته بدمینتون شدید؟
من 6 سال داشتم و مادرم به تمرین بدمینتون می‌رفت، من هم در این کلاس‌ها شرکت می‌کردم. حدود چند ماه بعد مربی از من خواست تا شروع به بازی کنم، این رشته برای کسانی که سن کمی دارند مقداری سخت است چون نیاز به هماهنگی عصبی و عضلانی زیادی دارد. از 6 سالگی شروع به بازی کردم، دوم ابتدایی بودم که در مسابقات منطقه‌ای حاضر شدم، پس از آن رقابت‌های استانی و از 9 سالگی وارد استعدادیابی فدراسیون شدم. از دوره نوجوانی عضو تیم ملی شدم و تا الان حدود 8 سال می‌شود که عضو تیم ملی هستم. من در مسابقات مختلفی شرکت کردم و اولین دختری شدم که در رقابت‌های جام جهانی جوانان 2016 حضور پیدا کردم، این‌ها من را مصمم‌تر کرد تا برای رسیدن به اهدافم بیشتر تلاش کنم. خداراشکر خانواده‌ام در این راه خیلی حمایت کردند، از سال 2017 با مجوز فدراسیون و هزینه شخصی در رویدادهای بین المللی حاضر شدم تا بتوانم با دنیای بدمنیتون بیشتر آشنا شوم و امروز برای 4 سال آینده و یا حتی دورتر تصمیم‌گیری داشته باشم.
*مردم چه دیدگاهی نسبت به رشته شما دارند؟
به نظرمن در کشور ما خیلی به رشته بدمینتون توجه نشده است و مردم بدمینتون را بیشتر ورزش پارکی می‌بینند، در صورتی که جزو یکی از سخت‌ترین ورزش‌های جهان است چون همه فاکتورهای آمادگی جسمانی را نیاز دارد. اما هرچه که بیشتر در فضاهای مجازی یا رسانه‌ها در مورد این رشته صحبت شود، به طبع آشنایی مردم نیز بیشتر می‌شود. هدف خود من این است، تا جایی که می‌توانم مردم را بیشتر با این رشته آشنا کنم.
*دوست دارید پس از دوران قهرمانی در چه عرصه‌ای فعالیت کنید؟
من فقط 20 سال دارم و برای فکر کردن به این موضوع کمی زود است اما اگر بخواهم به دوران بعد از قهرمانی فکر کنم دوست دارم همچنان در بدمینتون باشم. رشته تحصیلی من روانشناسی است و حتما در رشته‌ام هم فعالیت می کنم تا درسم را در کنار ورزش داشته باشم.
*درآمدی از رشته بدمینتون دارید؟
تا به الان درآمدی از این رشته نداشتم و حتی بیشتر مسابقات و تمریناتم با هزینه شخصی است، مگر این که لیگ‌های باشگاهی که قرارداد دارند داشته باشیم یا در مسابقاتی شرکت کنیم که جوایز نقدی داشته باشند. نمی‌توانم بگویم بدمینتون به عنوان یک منبع درآمد است، اما اگر اسپانسرها به این رشته بیشتر توجه کنند یا ورزش بدمینتون بیشتر دیده شود، شاید در آینده این اتفاق بیفتد.
*المپیک برای شما چه معنا و مفهومی دارد؟
المپیک برای من رویداد بزرگی است، آرزو و هدف بزرگ تمام ورزشکارانی که در سطح قهرمانی فعالیت می‌کنند، شرکت در المپیک است. اما من طی این 2 سالی که برای المپیک تلاش می‌کردم، دیدگاه دیگری نسبت به آن پیدا کردم. المپیک علاوه بر این که یک رویداد بزرگ است و هدف مهمی برای همه محسوب می‌شود، بعد از پایان هر رویداد تا دوره بعدی آن، مسیری که برای رسیدن به المپیک طی می‌شود مهم است. چیزهایی که در این مسیر و زمین المپیک تجربه می‌کنیم که همه درسی برای زندگی خواهد بود.
*چه آرزویی در سال 99 برای خودتان و مردم ایران دارید؟
می‌خواهم برای آینده بیشتر تمرین کنم و دنبال اهدافم بروم. از مردم می‌خواهم باتوجه به شرایط پیش آمده، واقعا همکاری کنند. من هم با وجود این که نیاز دارم ورزش کنم، در خانه ماندنم. شرایط طوری است که همه باید با هم متحد باشیم و همکاری کنیم تا بتوانیم مقابل این ویروس پیروز شویم. باید از کادر درمان و همه آن‌هایی که زحمت می‌کشند، حمایت کنیم. از مردم می‌خواهم مراقب سلامتی خود و عزیزانشان باشند و این روزهای سخت را با مدیریت خوب و باتوجه شرایط پییش آمده پشت سر بگذارند. انشاالله سال 99 سال خیلی خوبی به دور از اخبار بد و تلخی‌ها برای همه ما باشد.