سیروس مقدم کارگردان سریال «پایتخت» که او را به عنوان دکترای سریال سازی در تلویزیون می شناسیم با «پایتخت6» هم نشان داد کماکان در اوج است و برخلاف بسیاری از همکارانش که از دورِ جوان ترها جا ماندند، کماکان بکر و دست نخورده است و برای هر سریالی که می سازد ایده های ناب دارد. اگرچه سریال «خواب زده» ساخته جدید او در شبکه نمایش خانگی بازخورد خوبی نداشته است و درواقع به واسطه پخش نامطلوب، آن طور که باید و شاید دیده نشده است اما اگر سریال «خواب زده» را با سریال «پایتخت6» مقایسه کنیم متوجه می شویم که او کماکان برای ژانرهای مختلف یک گزینه ویژه در کارگردانی است.
اگر به بازی بازیگران در سریال «پایتخت» دقت کنید و جنس بازی ها را با سریال «خواب زده» مقایسه کنید متوجه خواهید شد این کارگردان در هدایت تیم بازیگری جلوی دوربین نیز به شدت دقیق، موشکافانه و باسواس عمل می کند.
جدا از محسن تنابنده که یکی از اصلی های سریال «پایتخت» است به بازی احمد مهرانفر در نقش ارسطو، نسرین نصرتی در نقش فهیمه، مهران احمدی در نقش بهبود، بهرام افشاری در نقش بهتاش و به خصوص ریما رامین فر در نقش هما نیز دقت کنید و کار آنها را با دیگر تجربه هایشان مقایسه کنید. نقطه قوت و تفاوت کار بازیگران پایتخت زندگی ملموس بودنشانجلوی دوبین است، اتفاقی که اصولا در دیگر مجموعه های نمایشی و سینمایی کمتر رخ می دهد.
بازیگران در سریال «پایتخت» بیش از آنکه به دنبال بازیگری باشند به دنبال زندگی جلوی دوربین مقدم هستند و این قطعا کار راحتی برای کارگردان نیست که بتواند از لحظات مختلف بازی بازیگرانش برداشت هایی متفاوت شبیه زندگی داشته باشد.
اگر به جنس بازی احمد مهرانفر دقت کنید متوجه خواهید شد او با حفظ راکورد کاراکتر، زمان را در شخصیت لحاظ می کند و گذشت زمان در شخصیت او باتوجه به طراحی قصه محسوس است. کمافی السابق مهرانفر یک بازیگر درست با چارچوب و مطلع از نقش دیده می شود. یکی از خواص کار این بازیگر باهوش و دوست داشتنی این است که برخلاف خیلی از بازیگران سینمای ایران بازی درشت و اضافی ندارد. او می داند که باید در قالب یک نقش دیده شود و این نقش باید در دل یک مجموعه پسندیده شود.شاید ارسطو به نظر نقشی راحت بیاید اما اهالی فن می دانند او با چه ریزه کاری هایی نقش را شکل داده است.
نسرین نصرتی در نقش فهمیه به شدت شبیه زندگی است و آنچه در لهجه، گویش و لحنش دیده می شود تماما برای تماشاگر تلویزیون قابل باور است و این یعنی تمام استاندارد یک نقش برای رسانه ایی با مدیوم تلویزیون.
بازگشت مهران احمدی و ایفای یک نقش سخت، قطعا به این راحتی ها نیست. حالا مهران احمدی جدا از لهجه و تغییراتی که در نوع دید و میمیکش دارد باید حرکت دستی را به کاراکتر بهبود اضافه کند که قطعا راحت نیست و حفظ راکورد آن کاری زمان بر، انرژی بر و با تمرکز بالاست که مهران احمدی در ایفای این نقش انصافا منحصربه فرد عمل کرده است.
ریما رامین فر یکی از بهترین های سریال «پایتخت» است. شاید ویژگی اصلی کار او تاثیرگذاری روی بازی دیگران باشد. شاید جنس بازی بسیاری از بازیگران «پایتخت» تاحدودی به هم نزدیک است اما نوع بازی رامین فر روی بازی دیگر بازیگران تاثیری جادویی دارد چراکه او متمایل به زندگی بازی می کند و تمام توانمندی و تکنیکش را در بازیگری در خدمت شخصیتی شبیه به آنچه در زندگی مان مدام دیده ایم به کار می برد و این از او یک مکمل طلایی برای هر فرصتی در بازیگری می سازد.
سریال «پایتخت» از سه زاویه کارگردانی، نوع بازی ها و روابط میان شخصیت ها یک اتفاق ویژه برای تلویزیون محسوب می شود که قطعا بعد از نوروز به آن خواهیم پرداخت.
هادی حجازی فر را بی تردید باید پدیده امسال تلویزیون معرفی کنیم. او که با درخشش در آثار مختلف شبکه نمایش خانگی و سینما جز ستاره های بازیگری محسوب می شود، سریال شبکه سه را «دوپینگ» کرده است. او در این مجموعه تلویزیونی نشان داده است چقدر در شناخت مدیوم و نوع مخاطبش کاربلد است، چقدر موقعیت شخصیت ها و جایگاه کاراکتر را در دل قصه براساس مدیوم می شناسد. اگر بازی هادی حجازی فر را در سه جایگاه متفاوت؛ مثلا فیلم سینمایی «آتابای» و سریال «ممنوعه» با حضورش در سریال «دوپینگ» مقایسه کنیم، متوجه توانمندی این بازیگر در ایفای نقش های متفاوت براساس مدیوم مختلف و پردازش شخصیت با رنگ آمیزی ها مرتبط با یک کاراکتر جذاب خواهیم شد.
مهران مدیری کماکان گزینه ویژه ای برای روزهای خاص تلویزیون محسوب می شود. اگرچه او جز گران ترین آرتیست های رسانه ملی است و شرایط همکاری با او به این راحتی ها میسر نمی شود اما باید گفت برنامه او در ضعیف ترین حالت نیز جزء بهترین ها محسوب می شود. اگر چه حضور تماشاگران در برنامه «دورهمی» یکی از عناصر مهم برای برقرای ارتباط با مدیری است اما تجربه در نوروز امسال نشان داد که او به تنهایی یک تیم کامل است و می تواند از پس ماجرایی که قرار نیست از اوج بیافتد برآید.
نوروز امسال حضور مهمانان مختلف که برخی نتوانستند جذابیت لازم را ایجاد کنند در برنامه «دورهمی» نشان داد ستاره در این برنامه خود مدیری است و هر بازیگر یا خواننده ای که در مقابل او بنشیند تنها می تواند در مقام مکمل قرار گیرد.
یکی از چهره های جذاب نوروز امسال امین حیایی است که بی تعارف با برنامه «عصر جدید» درمیان مردم دارای جایگاه ویژه ای شده است. او به عنوان یک ستاره سینمایی همیشه مورد توجه بوده و به عنوان یک بازیگر طناز دوست داشتنی در نقش های مختلف و البته به عنوان یک ستاره کاربلد سینمایی در نقش های جدی می شناسیم اما حضورش به عنوان یک داور در برنامه «عصر جدید» بی تردید به پایگاه اجتماعی این بازیگر جذاب و دوست داشتنی کمک دوچندانی کرده است.
امین حیایی در داوری برنامه «عصر جدید» یک نگاه ویژه دارد و این نگاه او را از داوران دیگر متمایز کرده است. نگاه خلاقانه، دوست داشتنی و خالی از هرگونه بغض در قضاوت شرکت کنندگان «عصر جدید» براساس توانمندی و جهان بینی و امکانات افراد، نشان از این دارد که او حالا بعد از قرار گرفتن در نقطه اوج، از موفقیت افراد به گونه ای دیگر خوشحال می شود و این در قضاوت او بسیار موثر بوده است.
سام درخشانی با مسابقه «ایران» نشان داد می تواند به عنوان یک مجری هم جذاب دیده شود اگرچه خو د مسابقه ساختاری تکراری داشت و جایی برای خلاقیت بازیگر خوب بد جلف در آن دیده نشد.
احسان علیخانی با برنامه «عصر جدید» به اتفاق ویژه جدیدی نرسیده است. او و برنامه اش باتوجه به ساختاری که دارد کماکان در اوج هستند و در فصل جدید بسیار هوشمندانه تر از فصل قبلی به داوران کمک کرد تا جایگاهش از یک مجری صرف فاصله گرفته و تاثیرگذارتر از فصل قبلی او را ببینیم به نظر می آید علیخانی تازه جای خود را پیدا کرده باشد.
مهدی هاشمی با سریال «کامیون» حتما انتخاب ویژه ای نکرده است. نقش او در سریال «کامیون» در قد و قواره های مهدی هاشمی نیست چراکه چیزی برای ارائه ندارد تا توانمندی و استعداد بازیگر بزرگ سینمای ایران در آن نمود پیدا کند. با این حال منتظر درخشش او در این سریال با داغ تر شدن قصه هستیم.
محمد بحرانی، شبنم مقدمی و در برخی از لحظات نیما شعبانژاد هم جز خوب های امسال بودند.