گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، روزگار از اول تاریخ، بالا و پایین بسیاری داشته و کمتر روزی در حافظه تاریخ ایران و جهان ثبت شده که مردم در آسایش بوده و از هجوم بلایای طبیعی و جنگ های خانمان برانداز در امان باشند.
کمتر کسی فکر می کرد در عصر حاضر که بشر خود را قادر و مقتدر دانسته و بر زمین و زمان فخر می فروشد، ویروسی به نام کرونا گریبان همه را بگیرد و زمینگیر کند؛اما چنین شد و این اهریمن بسیاری را از نفس انداخت و جمع بیشماری را نیز به کام مرگ فرستاد.
هنرمندان هم از دست این اهریمن آسوده نبوده و آنان نیز به این ویروس آلوده شده و جان خویش را از دست دادند.کیومرث درمبخش، فیلمساز، مستندساز،عکاس و نویسنده ایرانی آخرین قربانی در جمع هنرمندان ایران و جهان بود که امروز در پاریس تسلیم این اهریمن نوظهور شد.
شاید نسل امروز کیومرث درمبخش را چندان نشناسد و بیشتر با برادر هنرمندش کامبیز آشنا باشد،اما کیومرث نیز از هنرمندان شناخته شده کشور است.وی سال ها بود که در پاریس رحل اقامت افکنده بود تا اینکه امروز اهریمن کرونا جان عزیزش را گرفت و جامعه هنر ایران را داغدار کرد.
درمبخش هرچند در چند حوزه هنر فعال بود،اما بیشتر با یک فیلم شناخته می شود، «بوف کور» نوشته صادق هدایت که از قضا او نیز سال ها پیش در همین شهر پاریس درگذشت و همانجا به خاک سپرده شد.
«بوف کور» از آثار خاص صادق هدایت است و کمتر کسی جرات داشت آن را به تصویر درآورد.
زمانی که نوجوانی 10 ساله بودم و تازه کتابخوان شده بودم، کتاب «بوف کور» را می شناختم.دوست داشتم آن را بخوانم،هرچند که مناسب سن من نبود،اما آن زمان شایع شده بود هرکس این کتاب را بخواند خودکشی خواهد کرد!ترس مدتی مرا از خواندن این کتاب دور کرد،اما خیلی زود بر ترسم غلبه کرده و «بوف کور» را از برادر دوستم که از ما چند سالی بزرگ تر بود به عاریت گرفته و خواندم،هرچند فضای سنگینی داشت،به خصوص برای یک نوجوان،اما در عرض دو روز آن را تمام کردم و اصلا حس خودکشی به من دست نداد!برای همین دوستان دیگرم را نیز تشویق کردم آن را بخوانند.
«بوف کور» تنها فیلم داستانی بود که کیومرث درمبخش با بازی هنرمند فقید پرویز فنی زاده ساخت،اما با همین اثر نامش بر سر زبان ها افتاد.
ساخت فیلم از روی چنین کتابی شجاعت می خواست،آن هم توسط جوانی حدود 24 ساله.
فضای وهم آلودی که درمبخش در این فیلم به وجود آورده بود،ترسی خاص را به مخاطب منتقل می کرد،چیزی که هرگز در فیلم های دیگر ایرانی دیده نشد.بازی گیرای فنی زاده هم بسیار کمک کرد تا فیلم تاثیرگذاری باشد.
سینمای ایران کمبود و مشکل زیاد دارد،یکی از آنها ساخت فیلم های ترسناک و وهم آلود است که به غیر از «بوف کور» در فیلم دیگری دیده نشد و احتمالا نخواهد شد.اکثر فیلم های ترسناکی که در سینمای ایران ساخته شده اند،نتوانسته اند حس ترس را در مخاطبان ایجاد کرده و حتی گاهی صحنه های ترسناک به خاطر ضعف ساختاری باعث خنده تماشاگران می شد.ای کاش فیلمسازان ایرانی که دوست دارند در این ژانر فیلم بسازند، نگاهی به فیلم «بوف کور» انداخته و از آن بیاموزند.
خبر درگذشت این فیلمساز،آن هم دور از وطن بسیار غم انگیز بود و به انسان حس غریبی داد که این غربت را با تمام وجود حس کند.
خدایش بیامرزد.
درگذشت تاثرانگیز کیومرث درمبخش را به برادر هنرمندش کامبیز درمبخش و خانواده محترم شان صمیمانه تسلیت می گویم.
سید رضا اورنگ